شهر قدس -بیت المقدس - مسجد الاقصی - نقشه و .....
نقشه شهر قدس: نیلی: بیت‌المقدس غربی؛ سبز: بیت‌المقدس شرقی؛ سرخ: زمین بی‌ساکن؛ سیاه: دیوار قدیمی شهر
خریطه من بیت الحم و القدس
آیات ابتدائی سورۀ مبارکۀ روم
اما خداوند متعال، برای امید دادن به مسلمانان که در آن هنگام، دوران سختی را پشت سر می گذاشتند، پیشگویی ای انجام داد تا مسلمانان را بیشتر به آینده امیدوار کند.
خداوند قادر متعال در اواخر حضور پیامبر در مکه (مصادف با 620 میلادی)، آیات ابتدایی سورۀ روم را بر پیامبر گرامی اسلام نازل فرمود و در آن وعده داد که روم، علیرغم شکستی که از ایران خورده بود، در کمتر از 10 سال (3 تا 9 سال) بر ایران پیروز خواهد شد. حق تعالی در ادامه نیز می فرماید که مؤمنین با تحقق این وعده و پیشگویی خوشحال خواهند شد و به آینده ای روشن برای اسلام، امیدوار خواهند گشت.
پس از نزول آیات مذکور، مشرکین مکه، پیامبر و مسلمانان را مسخره کرده و (نعوذ بالله) پیشگویی قرآن را دروغ دانستند. اما تاریخ بعد از گذشت 7 سال نشان داد که پیشگویی قرآن کاملاً صحیح بوده و خدای دانا بهتر از هرکس دیگری از آینده خبر دارد.
بدین ترتیب که در سال 627 میلادی (7 سال بعد از نزول آیات ابتدایی سورۀ روم)، رومیان شکست سختی را در منطقۀ نینوا بر ایرانیان تحمیل نمودند. به نحوی که ایرانیان از ترس شکست های بیشتر، صلحی رابا روم شرقی منعقد نمودند که بنابر مفاد آن، ایرانیان مجبور شدند از متصرفات قبلی خود عقب نشینی نموده و صلیب مقدس را به اورشلیم بازگردانند. بدین ترتیب با تحقق وعدۀ خدا، مؤمنین شاد شده و به وعده های دیگر خداوند متعال از جمله پیروزی اسلام در آینده نیز امیدوار شدند.
2) دومین معجزه ای که در آیات ابتدایی سورۀ روم وجود دارد، بعد ازگذشت 14 قرن از نزول قرآن، و پیامد اختراع وسایل پیشرفته ای چون ماهواره، کشف شد.
این معجزه، مربوط به علوم طبیعی و درحوزۀ علم زمین شناسی ست و خداوند در آن، از یک واقعیت علمی مهم پرده برداشته است؛ واقعیتی که 14 قرن از دید مسلمانان و سایر انسان ها پنهان مانده بود، اما خداوند آن را در کتاب مقدس مسلمانان (قرآن حکیم)، به بندۀ بزرگوارش حضرت محمد (ص) در سرزمین خشک و بی آب و علف عربستان اعلام کرده بود.
برای شناخت بهتر این معجزه، بهتر است قبل از هر چیز به آیات 2 و 3 سورۀ روم و ترجمۀ آن، نگاهی دوباره بیندازیم:
غُلِبَتِ الرُّومُ(2)
فىِ أَدْنىَ الْأَرْضِ وَ هُم مِّن بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَیَغْلِبُونَ(3)
در اکثر ترجمه هایی که از آیات فوق وجود دارند، چنین می بینیم:
رومیان شکست خوردند (2)
در نزدیکترین سرزمین و[لى] بعد از شکستشان در ظرف چند سالى به زودى پیروز خواهند شد (3)
عبارت «أَدنى الأرض» به صورت نزدیکترین سرزمین ترجمه شده است. یعنی معنای فرعی و غیر رایج کلمۀ «أَدنى». این در حالی ست که اگر معنای دوم و فرعی این کلمه (نزدیکترین) را بکار ببریم، ممکن است با ابهاماتی مواجه شویم.
برای درک بهتر این موضوع، به این تصویر توجه فرمایید:
تمام مناطق موجود بروی دایرۀ قرمز بزرگ، فاصلۀ یکسانی از مکه (دایرۀ آبی کوچک) دارند. یکی از این مناطق که که با فلش زرد رنگ نشان داده شده است، محل جنگ ایران و روم در سال 614 میلادی ست.
از توجه در تصویر برمی آید که عبارت «أَدنى الأرض»، به معنای نزدیکترین سرزمین نیست؛ زیرا سرزمین های بسیاری از جمله جنوب عراق، شمال مصر و... نیز روی دایرۀ قرمز بزرگ قرار دارند وفاصلۀ آنها از مکه هم مساوی فاصلۀ محل جنگ ایران و روم، از مکه است. بنابراین، نمی شود این لفظ را به محل جنگ ایران و روم، اطلاق کرد؛ چرا که نقاط فراوان دیگری هستند که « نزدیک ترین سرزمین به مکه » بتوان نامید که فاصله شان از مکه، مساوی فاصله ی مکه با محل نبرد ایران و روم است.
علاوه بر این، سرزمین های دیگری مانند یمن نیز که محل مناقشات دیگری بین ایران و روم بودند، نسبت به اورشلیم و فلسطین (محل جنگ سال 614 میلادی) به مکه نزدیکترند؛ وعبارت نزدیکترین سرزمین بیشتر بر (یمن) انطباق دارد تا اورشلیم.
بنابراین، به نظر نمی رسد که منظور از «أَدنى الأرض»، نزدیکترین سرزمین باشد.
حال با این اوصاف، معنای «أَدنى الأرض» چیست؟
اصلی ترین و رایج ترین معنای کلمۀ أدنى، عبارت پست ترین است؛ همان گونه که کلماتی مانند دنئ نیز به معنای پست، و دنائت نیز به معنای پستی هستند. نکتۀ جالب این که این کلمات در زبان فارسی نیز به همین معانی استفاده می شوند.
پس می توان عبارت «أَدنى الأرض» را به صورت پست ترین سرزمین معنا کرد.
نکتۀ مهم این که کلمۀ أدنی در فرهنگ لغات و مترجم های رایانه ای و اینترنتی نیز عمدتاً به معنای کمترین، پست تر، و به خصوص پست ترین ترجمه می شود که این مسأله نیز نشان می دهد ازنظر این فرهنگ لغات نیز معنای اصلی کلمۀ أدنی، عبارت پست ترین است.
اما جالبتر اینکه هنگامیکه در مترجم های آنلاین و اینترنتی عربی_انگلیسی عبارت أَدنى الأرض را وارد می کنیم، Lowest Land یا Lower Land ظاهر می شود که معنای آن در فارسی، سرزمین پست تر یا پست ترین سرزمین است. بنابراین این مترجم ها نیز دربارۀ کلمۀ أدنی، معنای پست تر یا پست ترین را صحیح می دانند. (لازم به ذکر است که کلمۀ أدنی یک صفت تفضیلی ست که بنابه موقعیت آن در جمله، می تواند به صورت پست تر یا پست ترین معنا شود. در مورد آیۀ 3 سورۀ روم، به دلیل نقش أدنی در جمله، معنای درست آن پست ترین است.)
اما آیا پست ترین سرزمین، در آیۀ 3 سورۀ روم ، معنای خاصی دارد؟
قبل از اختراع ماهواره ها واستفاده از آنها درعلوم زمین شناسی و جغرافیا، اندازه گیری ارتفاع نقاط مختلف سطح زمین و مقایسۀ آن ها با یکدیگر، ممکن نبود؛ اما با اختراع ماهواره ها و استفاده از آن ها درین علوم، مقایسۀ ارتفاع مناطق مختلف کرۀ زمین آسان شد. طی این مطالعات، مشخص شد که پست ترین خشکیهای زمین، سرزمینهای اطراف بحرالمیت، شامل کرانه های غربی و شرقی رود اردن، و بحرالمیت (Dead Sea) پست ترین نقطۀ کرۀ زمین است.
برای درک بهتر این مطلب، به این تصاویر که از سایت های معتبر برداشته شده اند، توجه فرمایید:
یکی از نزدیک ترین شهرهای بزرگ تاریخی در نقشه های جغرافی به بحرالمیت، شهر اورشلیم یا بیت المقدس است. به نحوی که حداقل فاصلۀ بیت المقدس (Jerusalem)
40/17 کیلومتر، و حداکثر فاصله اش از بحرالمیت، 47/21 کیلومتر است.
در تصویر زیر، موقعیت شهر بیت المقدس را نسبت به بحرالمیت مشاهده می فرمایید:
خداوند متعال، در آیات ابتدایی سورۀ روم، یکی از معجزات قرآن حکیم را در حوزِۀ علوم زمین شناسی و جغرافیا بیان کرده و در این آیات، سرزمین کرانۀ غربی رود اردن را که اورشلیم (محل شکست روم از ایران در سال 614 میلادی) در آن واقع شده، پست ترین سرزمین دانسته است.
درک این معجزۀ علمی بی نظیر، پس از 1400 سال از نزول قرآن میسر شد.
در قرآن حکیم، در اکثر مواردی که از حروف مقطعه استفاده شده، بلافاصله بعد از آن آیاتی دربارۀ عظمت قرآن بیان شده است. خداوند متعال ما را به معجزات موجود در آیات ابتدایی سورۀ روم، آگاه کرده، اما ما انسانها بدلیل نقایص علمی و عدم وجود امکانات، تا قرن اخیر از فهم بخشی از این معجزات عاجز بودیم.
اما در این میان، دشمنان اسلام نیز بیکار ننشسته اند و تلاش مذبوحانه ای را در رد این معجزات آشکار الهی انجام داده اند. این معجزات الهی به قدری دقیق و بی شبهه بیان شده اند که حسد و خشم دشمنان اسلام را برانگیخته اند و آنان در صدد برآمده اند تا به نحوی در این معجزات شبهه وارد کنند.
برای مثال، در چند سایت اوانجلیکال (صهیونیست مسیحی) بیان شده است که از آن جا که پست ترین نقطۀ زمین در جهان در کنار بحرالمیت قرار دارد و شکست روم از ایران نیز در اورشلیم اتفاق افتاده است، مطلب ذکر شده در قرآن صحیح نیست و قرآن دربارۀ پست ترین نقطۀ زمین اشتباه کرده است؛
چرا که اورشلیم (بیت المقدس) که محل شکست ایران از روم بوده است، از پست ترین نقطۀ جهان، کمی فاصله دارد و از آن کمی بلند تر است. بنابراین قرآن اشتباه کرده (نعوذ بالله) و به همین دلیل کتاب آسمانی نیست.
در رد ادعاهای سخیف و بی پایۀ سایت های مذکور و مدعیان مشابه، باید گفت که بنا بر چند دلیل محکم، سخنان این سایت ها کاملاً غلط است:
الف) خداوند متعال در قرآن کریم، از پست ترین سرزمین جهان سخن گفته است، نه از پست ترین نقطۀ جهان.
بدین صورت که خداوند، عبارت دقیق «أَدنى الأرض» یا پست ترین سرزمین را در آیات ابتدایی سورۀ روم به کار برده است و هیچ گاه عبارت پست ترین شهر و یا عبارت پست ترین نقطه را ذکر نکرده است.
از نظر جغرافیایی نیز سرزمین کرانۀ غربی رود اردن (که اورشلیم و قسمت شمالی و غربی بحرالمیت و سرزمین های اطرافشان نیز بخشی از آن هستند)، پست ترین سرزمین جهان است، که این مطلب با آیۀ قرآن دربارۀ محل شکست روم مطابقت دارد؛ چرا که قرآن نیز سرزمینی که شکست روم در آن روی داده است (کرانۀ غربی رود اردن) را پست ترین سرزمین
دانسته است، نه شهر اورشلیم.
بنابراین سخن دشمنان اسلام در رد این معجزۀ بزرگ، دروغی بیش نیست. چرا که خدای بزرگ در سورۀ روم، شهر اورشلیم را پست ترین شهر یا پست ترین نقطه ندانسته است، بلکه سرزمینی که اورشلیم (محل شکست روم از ایران) در آن قرار دارد را به عنوان پست ترین سرزمین دانسته است و این مطلب با واقعیات علم زمین شناسی مطابقت دارد.
ب) دشمنان اسلام که دربارۀ معجزات قرآن گزافه گویی می کنند، به این مسأله توجه نکرده اند که محل نبرد دو لشکر هیچ گاه نمی تواند پست ترین نقطۀ زمین باشد؛ چرا که پست ترین نقطۀ کرۀ زمین، یک منطقۀ کوچک در ابعاد کمتر از یک متر است که یک نفر به سختی می تواند در آن بایستد!
بنابراین هیچگاه نمی توان محل نبرد دو لشکر را در پست ترین نقطۀ زمین دانست، چرا که پست ترین نقطۀ زمین مساحت کمی دارد و سخن خداوند قادر متعال که سرزمین محل جنگ ایران و روم را پست ترین سرزمین دانسته، کاملاً درست است و یک سرزمین پست به راحتی می تواند دو لشگر را در خود جای دهد. برای درک بهتر این مسأله به این تصویر توجه فرمایید:
در شکل شماتیک(سمت راست) نیز ملاحظه می فرمایید که پست ترین نقطۀ زمین تنها گنجایش یک انسان را دارد نه یک لشکر؛ اما پست ترین سرزمین(شکل سمت چپ)، توانایی گنجاندن دو لشکر را در خود دارد. بدین ترتیب این مطلب اثبات می کند که سخن خداوند متعال در قرآن، کاملاً منطقی و سخنان دشمنان اسلام، دور از منطق است.
ج) علاوه بر دلایل محکمی که در بالا به آنها اشاره شد، سؤالات مهمی مطرح می شود که ادعاهای دشمنان اسلام را رد می کند و آن سؤالات ازین قرار هستند:
چگونه ممکن است قرآن در آیه ای که مربوط به جنگ است، مسألۀ سرزمین محل جنگ را بیان نماید و اینچنین دقیق و جسورانه، دربارۀ پستی و بلندی محل جنگ سخن بگوید؟!
انسانهای از خدا بی خبری که کلمات قرآن را به پیامبر (ص) نسبت می دهند و آن را سخن خدا نمی دانند، آیا از خود نمی پرسند که چگونه ممکن است پیامبر (ص) خود را به دردسر انداخته و درهنگام صحبت از جنگ، دربارۀ پستی و بلندی زمین سخن گفته باشد؟ اگر واقعاً خود پیامبر (ص) قرآن را ساخته باشد (نعوذ بالله)، برای خود دردسر نمی تراشد و دربارۀ مسایل خطیری چون پستی و بلندی زمین سخن نمی گوید.
سرانجام باید این سؤال را پرسید که چگونه ممکن است که قرآن در یکی از آیات نادر خود، سخن از پست ترین سرزمین گفته باشد و به صورت تصادفی از نظر جغرافیایی نیز همان سرزمین از همۀ نقاط دنیا پست تر باشد؟
در اینجا حتی اگر بحث نقطه و سرزمین را که قبلاً بیان کردیم، کنار بگذاریم، باز هم جای شگفتی خواهد بود که در یکی از نزدیک ترین شهر ها به بحرالمیت (پست ترین نقطۀ زمین)، شکست روم از ایران اتفاق افتاده است و قرآن نیز به بسیار پست بودن محل شکست روم، اشاره فرموده است.
همان گونه که ملاحظه فرمودید آیات ابتدایی سورۀ روم، حاوی دقیق ترین و شگفت انگیزترین معجزات خداوند دربارۀ علوم مختلف، به خصوص علوم تجربی ست و این معجزه و سایر معجزات بزرگ خداوند که در حوزۀ علوم طبیعی هستند، جواب دندان شکنی به ماسون هایی است که «فراماسونری» را منبع و منشأ علم دانسته و ادیان الهی را مکاتبی صرفاً تئوریک و داستانی معرفی می نمایند.
با این معجزات علمی آشکار، می توان جوانان تحصیل کرده را به سمت قرآن و اسلام هدایت کرد و از افتادن در دام فریبندۀ پیروان شیطان و ماسون ها در امان نگاه داشت. به همین دلیل، معجزات علمی قرآن را نیز می توان در زمرۀ تمهیدات اسلام در مقابله با فراماسونری به حساب آورد؛ چرا که این معجزات، با ادعاهای علمی دشمنان غربی خدای متعال و ماسون ها مقابله می کند!
https://nedaye-qorane-hakim.persianblog.ir/lLOAMymakkuWY437vwM5-آیات-ابتدائی-سورۀ-مبارکۀ-روم
بازخوانی ۶ دهه اشغال +عکس
خبرگزاری تسنیم: بیت المقدس شهری باستانی در کشور فلسطین است که به دلیل وجود نخستین قبله مسلمانان همیشه به عنوان شهری مقدس مورد احترام و علاقه مسلمانان و آزادگان جهان بوده است.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، رژیم صهیونیستی از سال 1967 میلادی برای بیرون راندن اعراب ساکن مناطق اشغالی به ویژه قدس اشغالی حفاری‌های زیادی به بهانه یافتن آثار مقدس و الواح باستانی یهودی انجام داده که اکثر آنها اطراف «قبه صخره» و «مسجد الاقصی» قرار دارند.
اما اشغالگران صهیونیست برای این حفاریها نیاز به تخرریب خانهها و بیرون راندن ساکنان آنها داشتند که اکثر آنهارا اعراب فلسطینی تشکیل می‌دادند. این درحالی است که به موازات این اقدامات صهیونیست‌ها موضوع انتقال پایتخت رژیم‌اشان از «تل آویو» به «بیت المقدس» را هم مطرح کردند.
بیت المقدس
«بیت المقدس»، شهری باستانی در سرزمین فلسطین اشغالی است که به دلیل وجود نخستین قبله مسلمانان همیشه به عنوان شهری مقدس مورد احترام و علاقه مسلمانان و تمام آزادگان جهان بوده است. این شهر مقدس پس از اشغال ظالمانه و خونبار از سوی صهیونیست‌ها، تاکنون دوران پر رنج و مشقتی را سپری کرده است.
جغرافیای بیت المقدس
شهر بیت المقدس روی کوه‌های یهودا که تقسیم کننده آب بین دره اردن یا همان کرانه باختری در شرق و دریای مدیترانه در غرب است، روی دو تپه صخرهای در میانه کوه‌های «بیت ایل» یا «بیت ئیل» در شمال و «حبرون» یا «الخلیل» در جنوب واقع شده است. در جانب غربی شهر دامنه کوه‌های یهودا گسترده شده و در جانب شرقی دشت یهودا که به «بحر المیت» منتهی می‌شود.
اشغال بیت المقدس
از سال 1948 میلادی صهیونیست‌ها اشغالگری خود در کشور فلسطین را آغاز و تلاش کردند با کشتار و قتل و عام وایجاد رعب و حشت و بیرون راندن اعراب فلسطینی از سرزمین‌هایشان زمینه اقامت و سکونت یهودیانی را فراهم کنند که از سایر کشورهای جهان راه این سرزمین را پیش گرفته بودند.
در جنگ ژوئن 1967 میلادی رژیم صهیونیستی بیشتر سرزمینهای کشور فلسطین را اشغال کرد تا به «بیت المقدس» نخستین قبله مسلمانان جهان دست یابد.
از آن زمان تاکنون این رژیم تلاش‌های بسیاری انجام داده تا چهره این شهر مقدس را از بافت و ساختار اسلامی به بافت و ساختاری یهودی تغییر دهد. رژیم صهیونیستی از سال 1967 به بعد برای بیرون راندن اعراب ساکن مناطق اشغالی از جمله قدس اشغالی حفاری‌های زیادی به بهانه یافتن آثار مقدس و الواح باستانی یهودی انجام داد کهاکثر آنها اطراف «قبه الصخره» و «مسجد الاقصی» قرار دارند.
همان طور که در سطور بالا گفته شد، اشغالگران صهیونیست برای این حفاریها نیاز به ویران کردن خانهها و درنتیجه بیرون راندن ساکنان فلسطینی این مناطق داشتند تا همزمان با موضوع انتقال پایتخت رژیم صهیونیستی از«تل آویو» به «بیت المقدس» را مطرح کنند.
سازمان‌ها و گروه‌های مبارز فلسطینی، از همان سال‌های اولیه اشغال مبارزه خود برای مقابله با این اقدامات رژیم صهیونیستی را آغاز و در این راه هزاران شهید برای آزادسازی قدس شریف و سرزمینهای اشغال شده تقدیم کردند.
سازمان ملل متحد پس از تحقیق و تفحص‌هایی که انجام داد، قطعنامه‌ای صادر و بر اساس آن اعلام کرد که «بیت المقدس» برای پیروان تمام ادیان آسمانی دارای اهمیت است و به همین دلیل شهری بین المللی است که باید به صورت بین المللی هم اداره شود. به همین منظور اداره آن بر عهده شورای قیمومیت سازمان ملل متحد گذاشته شد. همچنین سازمان ملل موظف شد، از اماکن مقدس این شهر حمایت و محفاظت کند.
اما رژیم صهیونیستی نه به این قطعنامه و نه دیدگاه و مواضع بین المللی در قبال این شهر و لزوم باز پس دادن وخروج از آن توجه نکرد و حتی در طول شش دهه گذشته همواره با افزایش حملات مسلحانه و فشارهای روحی وروانی برشدت تخریب‌ها و ویرانگری‌های خود در بیت المقدس افزوده و فضایی مملو از ناامنی و وحشت را در این شهر به وجود آورده است.
کشورهای مسلمان بارها حمایت خود از آزادی قدس شریف و ملت مبارز فلسطین را اعلام کرده و در ایران اسلامی نیز پس از پیروزی انقلاب اسلامی، «امام خمینی»(ره) در 16 مرداد 1358 آخرین جمعه ماه مبارک رمضان را «روز قدس» اعلام و با این اقدام ملت فلسطین را به ادامه جهاد امیدوار کرد تا این اقدام نور امیدی در دل فلسطینیان برای تداوم حرکت و قیام خویش علیه اشغالگران صهیونیستی باشد.
مهمترین تحولات بیت المقدس پس از اشغال توسط رژیم صهیونیستی
- 12 جولای 1946
نزدیک به دو سال پیش از اعلام موجودیت رژیم صهیونیستی، ساختمان هتل «ملک داود» در بیت المقدس باانفجار بمبی توسط گروه تروریستی – صهیونیستی «ارغون» که در زیرزمین این هتل کار گذاشته شده بود، تخریب شد و بیش از 200 مسافر مستقر در این هتل کشته شدند.
- 29 نوامبر 1947
طرح تقسیم فلسطین به دو منطقه عربی و یهودی در سازمان ملل تصویب شد. بر اساس این مصوبه، بیت المقدس منطقهای بین المللی اعلام شد. به این ترتیب این سازمان به وجود یک حاکمیت صهیونیستی داخل فلسطین اشغالی اعتراف و آن را رسیمت بخشید.
- 9 آوریل 1948
رژیم صهیونیستی در جریان جنگ اول اعراب و اسرائیل 270 فلسطینی ساکن روستای «دیریاسین» را به شکلی وحشیانه قتل عام کرد. دیریاسین از آن جهت برای صهیونیست‌ها با اهمیت بود که این منطقه در مسیر جاده بیت المقدس به ساحل دریا قرار داشت.
- 13 می 1948
نیروهای انگلیسی با پایان یافتن قیمومیت این کشور بر فلسطین، از این منطقه خارج شدند. در پی شکست دولت عثمانی در جریان جنگ جهانی اول، نظامیان انگلیسی فلسطین را اشغال کردند و در سال 1947 به بهانه عدم توان ادامه قیمومیت برفلسطین، حل این مساله را به سازمان ملل متحد موکول کردند و این سازمان با تشکیل کمیته ویژه‌ای مقدمات اعلام موجودیت رژیم صهیونیستی و حضور آن در فلسطین را با رای به تقسیم این کشور بین اعراب و مهاجران یهود و بین المللی شدن بیت‌المقدس فراهم کرد.
- 28 اکتبر 1948
تمام ساکنان فلسطینی روستای «الدوایمه»، از توابع بیت المقدس درعملیات وحشیانه‌ای توسط نظامیان رژیم صهیونیستی قتل عام شدند.
- 23 ژانویه 1950
پارلمان رژیم صهیونیستی موسوم به «کِنِست» شهر بیت المقدس، قبله اول مسلمانان را به عنوان پایتخت این رژیم اعلام کرد. اما تلاش‌های رژیم صهیونیستی برای جلب رضایت سایر کشورها جهت به رسمیت شناختن بیت المقدس به عنوان پایتخت این رژیم و انتقال سفارتخانههای آنها به این شهر به جایی نرسید.
- 5 ژوئن 1967
سومین جنگ اعراب و رژیم صهیونیستی با عنوان جنگ شش روزه با حمله غافلگیرانه این رژیم به فرودگاهها وتاسیسات نظامی کشورهای مصر، سوریه و اردن آغاز شد. پیشروی زمینی نظامیان رژیم صهیونیستی در صحرای سینا موجب وارد آمدن تلفات سنگین به ارتش‌های این سه کشور عربی و صدور قطعنامه آتش بس از جانب شورای امنیت سازمان ملل شد. اما این رژیم با بیاعتنایی به این قطعنامه، تمامی سواحل شرقی کانال سوئز، سواحل غربی رود اردن، بلندی‌های جولان و قسمتی از خاک سوریه را به تصرف خود درآورد. در نتیجه، شهر بیت‌المقدس به تصرف رژیم صهیونیستی درآمد.
- 7 ژوئن 1967
نیروهای اشغالگر صهیونیستی با بستن ورودی غربی باب المغاربه که در مجاورت دیوار غربی مسجد الاقصی قرار دارد، مانع تردد مسلمانان به داخل مسجد شدند و شهر بیت المقدس را تصرف کردند.
- 21 آگوست 1969
رژیم صهیونیستی اعلام کرد، فردی به نام «دنیس مایکل روهان» مسجد الاقصی را به آتش کشیده است. اگرچه رژیم صهیونیستی این فرد را یک استرالیایی مسیحی معرفی کرده بود، اما برخی منابع موثق و آگاه بر این باور هستند که او یک گردشگر یهودی بود. همچنین آثار بر جای مانده از این آتش سوری دلالت بر آن داشت کهاشخاص دیگری روهان را در آتش زدن این مسجد همراهی کرده‌اند. در این آتش سوزی منبر مسجدالاقصی تخریب شد.
- 16 نوامبر 1969
نظامیان اشغالگر رژیم صهیونیستی «کنج فخریه» در جنوب غربی حرم الشریف را اشغال کردند.
- 14 آگوست 1970
گروه یهودی تندرو «گرشان شالوم» که قصد داشت، مسجد الاقصی را تخریب و به جای آن هیکل سلیمان را بنا کند، با اسلحه وارد محوطه حرم مسجد الاقصی شدند و در یک درگیری گشترده ده‌ها نمازگزار فلسطینی را مجروح کردند.
- 19 آوریل 1980
گروهی از خاخام‌ها و بزرگان یهود، با برگزاری نشستی محرمانه تلاش کردند، راه‌های دسترسی به معبد کوهستان یا مسجد الاقصی و خارج کردن این مسیر از دست مسلمانان را پیدا کنند.
- 28 آگوست 1980
اشغالگران رژیم صهیونیستی، برای تخریب مسجد الاقصی تونلی را در زیر مسجد حفر کردند.
- 28 ژوئیه 1982
47 نفرا از اعضای جنبش مذهبی یهودی تندرو «یشیفاه توراه هکوهانیم» به رهبری خاخام «گرشون سلمون» و به فرمان معاون وزیر جنگ رژیم صهیونیستی در امور اسکان یهود در حالی‌که مسلح به سلاح‌های گرم بودند، خانه‌های اعراب فلسطینی که کنار حرم شریف مسجد الاقصی، از ناحیه غربی قرار داشت و متعلق به سازمان اوقاف اسلامی بود، را اشغال کردند. پس از این حادثه بلافاصله صدها شهروند فلسطینی در صحن‌های مختلف مسجد الاقصی تجمع و یهودیان مسلح را از این منطقه بیرون کردند.
- 11 آوریل 1982
«آلن گودمن»، نظامی صهیونیست با تفنگ M - 16 خود به سمت نماز گزاران مسجد الاقصی شلیک و 60 نماز گزاران فلسطینی را به قتل رسانده و زخمی کرد.
- 30 مارس 1982
نامه‌های تهدید آمیز متعددی به زبان‌های عبری، انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی و لهستانی از سوی مقامات رژیم صهیونیستی به مسئولان سازمان اوقاف اسلامی بیت المقدس ارسال و از آنها خواسته شد تا معبد کوهستان (مسجد الاقصی) را ترک کنند.
- 26 مارس 1983
ورودی اصلی بخش وقفی بیت المقدس به دلیل حفاری های صهیونیست‌ها تخریب شد.
- 4 آگوست 1986
گروهی از خاخام‌ها رژیم صهیونیستی قانونی را تصویب کردند که به یهودیان اجازه می‌داد در حرم شریف مسجد قدس به عبادت بپردازند. آنان همچنین خواستار ایجاد یک کمیته در آنجا شدند.
- 12 اوت 1988
نظامیان رژیم صهیونیستی به سمت تظاهرات مسالمت آمیز مسلمانان در حرم الشریف (مسجد الاقصی) آتش گشودند و حدود 100 فلسطینی را به شهادت رساندند.
- 15 نوامبر 1988
شورای ملی فلسطین موجودیت «دولت مستقل فلسطینی» را اعلام و بیت المقدس به عنوان پایتخت این کشور اعلام کرد.
- 8 اکتبر 1990
نظامیان رژیم صهیونیستی به نمازگزاران فلسطینی در مسجد الاقصی حمله و تعداد زیادی از آنان را قتل عام کردند.
- 25 جولای 1995
دادگاه عالی رژیم صهیونیستی قانونی را تصویب کرد که به موجب آن یهودیان اجازه می‌یافتند تا مراسم عبادی خود را در مسجد الاقصی به انجام برسانند.
- 9 ژوئن 1997
رژیم صهیونیستی از برگزاری نماز جمعه در مسجد الاقصی ممانعت به عمل آورد. این رویداد پس از دوران جنگهای صلیبی ( 1187 میلادی) برای اولین بار در بیت المقدس روی می‌داد.
- 8 فوریه 2010
طرح تخریب مسجد الاقصی به دست صهیونیست‌ها تصویب شد. براساس این طرح که به «قدس 2020» شهرت یافت، رژیم صهیونیستی تلاش کرد تا با تخریب کامل بیت المقدس، قدس جدیدی را تاسیس کند که منطبق بامعیارهای سران رژیم صهیونیستی باشد. براساس شواهد به دست آمده، نقشه قدس جدید شامل تغییراتی کلی دربخش‌های مختلف بیت المقدس از جمله بخش قدیمی این شهر می‌شود و تنها بخش کوچکی از محله قدیمی بیت المقدس به عنوان آثار تاریخی حفظ می‌شود. هر چند رژیم صهیونیستی به این طریق قصد دارد با ایجاد تغییر درآثار تاریخی این شهر، این منطقه را کاملا با بافت وساختاری یهودی از نو بنا کنند.
- 12 دسامبر 2011
رژیم صهیونیستی در اقدامی تحریک آمیز و در راستای یهودی سازی قدس اشغالی، پل باب المغاربه منتهی به مسجد الاقصی را مسدود کرد. این پل دروازه اصلی ورودی به نخستین قبله مسلمانان است و گذشته از آن تپه‌ایکه این پل بر آن واقع شده، شامل بسیاری از آثار اسلامی است.
- 28 می 2012
ده‌ها نظامی صهیونیست با هتک حرمت مسجد الاقصی، پرچم این رژیم را در صحن‌های مسجد الاقصی و درنزدیکی قبة الصخره نصب کردند وعکس دسته جمعی با آن گرفتند. تعدادی از گردشگران خارجی و یهودیان افراطی نیز به صحن‌های مسجد الاقصی یورش برده و در میان محافظت شدید صهیونیست‌ها به گشت‌زنی در محوطه صحن پرداختند. آنها پرچم رژیم صهیونیستی را در صحن‌های مسجد الاقصی نصب کردند، اما به دلیل واکنش نماز گزاران خشمگین فلسطینی مجبور به جمع کردن پرچم شدند و پلیس رژیم اشغالگر به منظور جلوگیری از وقوع درگیری نظامیان صهیونیست را از آنجا خارج کرد.
- 25 فوریه 2012
تعدادی از جوانان فلسطینی در اعتراض به یورش صهیونیست‌ها به مسجد الاقصی در گذرگاه قلندیا تظاهرات کردند.
- 4 آگوست 2012
به دلیل اعتراض فلسطینیان از ابتدای ماه مبارک رمضان با ادامه شهرک سازی رژیم صهیونیستی و تصمیم آنها برای تبدیل محوطه‌های مسجد الاقصی به پارک تفریحی در این ماه، صهیونیست‌ها از ورود نمازگزاران زیر چهل سال به مسجد الاقصی جلوگیری کردند.
- 30 مارس 2013
رژیم صهیونیستی در ادامه طرح‌های خود برای اسکان یهودیان در سرزمینهای فلسطین، روند طرح و ساخت صدها واحد مسکونی جدید را در شرق بیت المقدس آغاز کرده است. در طرح جدید کمیته برنامه ریزی و ساخت و ساز وابسته به شهرداری قدس اشغالی مقرر شد، شرق بیت المقدس 1608 واحد مسکونی صهیونیست نشین احداث شود.
- 27 ژوئن 2013
تصویب خانه سازی‌های جدید در بیت المقدس همزمان با سفر «جان کری»، وزیر امور خارجه آمریکا به سرزمینهای اشغالی.
- 28 جولای 2013
رژیم صهیونیستی به دنبال سیاست یهودی سازی قدس اشغالی اقدام به تغییر شناسنامه‌های اهالی بیت المقدس کرده است. این اقدام نگرانی بسیاری را در میان فلسطینیان برای اقامت در این شهر ایجاد کرده است. در قدس شرقی بیش از 360 هزار فلسطینی زندگی می‌کنند و بدین ترتیب این شهر مقدس پرجمعیت‌ترین شهر درسرزمین‌های اشغالی سال 1967 محسوب می‌شود. مقامات رژیم صهیونیستی به دنبال اشغال این شهر در سال 1967 میلادی، سیاست‌هایی را با هدف کم کردن تعداد شهروندان فلسطینی و افزایش حداکثری تعداد ساکنان یهوددر این شهر به اجرا درآورده‌اند.
