طرح توسعه حرم امام حسین ( ع ) کربلا 3

                                                                                طرح ، نقشه و تصاویر ناب 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 :انیمیشن معماری طرح توسعه حرم امام حسین (ع)

 

 

 

https://film.tebyan.net/film/224143/انیمیشن-معماری-طرح-توسعه-حرم-امام-حسین-ع

 

اعلام جزئیات طرح توسعه حرم امام حسین علیه السلام

سرپرست کارگاه صحن عقیله بنی‌هاشم در توضیح طرح توسعه حرم امام حسین (ع) گفت: ۳۸ هکتار به پیرامون حرم‌ مطهر سیدالشهدا (ع) افزوده می‌شود. حسین حبیبی در گفتگو با مهر، درباره جزییات طرح توسعه حرم امام حسین(ع) و صحن عقیله بنی‌هاشم(س) اظهار کرد: این صحن پنج هکتاری شامل شبستانها، کتابخانه، موزه، آشپزخانه، سرویسهای بهداشتی و ... می‌شود.وی ادامه داد: پروژه صحن عقیله بنی‌هاشم(س) بخشی از طرح ۳۸ هکتاری توسعه حرم امام حسین(ع) محسوب می‌شود که در این بخش تنها پنج هکتار مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد

سرپرست کارگاه صحن عقیله بنی‌هاشم(س) تصریح کرد: طرح توسعه حرم امام حسین(ع) در ۳۸ هکتار و برای چهار فاز تعریف شده است که مرحله نخست فاز اول آن صحن عقیله بنی‌هاشم(س) نام گرفته است.

حبیبی درباره طرح توسعه حرم امام حسین(ع) توضیح داد: در این طرح عظیم که سالها به طول می‌انجامد چشم‌اندازی ۳۸ هکتاری را پیرامون فضای حرمین و بین‌الحرمین اضافه خواهیم کرد که باعث گسترده شدن فضای دور تا دور محیط حرم خواهد شد و قطعا رضایت حال زائران را به‌دنبال دارد.

وی با اشاره به طرح توسعه حرم امام حسین(ع) و صحن عقیله بنی‌هاشم گفت: یک فاصله ۱۵۰ تا ۲۰۰ متری از اطراف حرم را خط کشی کردیم  و برای این منظور فازهای مجزایی را مشخص و به آغاز عملیات اقدام کردیم.

سرپرست کارگاه صحن عقیله بنی‌هاشم(س) خاطرنشان کرد: در فاز اولیه حد فاصل محدوده باب القبله تا باب الراس را مشخص کردیم که محدوده آن حدوداً ۹ هکتار می‌شد.

حبیبی ادامه داد: بعد از مشخص بندی فازهای عملیاتی بخش نخست فاز شماره یک با نام صحن عقیله بنی‌هاشم(س) در روز ولدت حضرت زینب(س) آغاز شد.

وی با بیان اینکه در این مرحله فقط پنج هکتار از ۹ هکتار مدنظر تامین شد، یادآور شد: بخشی از تملکهای این طرح محقق نشد اما بیش از نیمی از آن محقق شد و برای چهار هکتار باقیمانده نیز تملک انجام نگرفت.

سرپرست کارگاه صحن عقیله بنی‌هاشم(س) تصریح کرد: ما نیز طرح خود در مرحله اول از فاز شماره یک را در پنج هکتار تعریف کردیم و برای آن زمانبندی ۶ ساله را مورد توجه قرار دادیم.

حبیبی عنوان کرد: بنابراین بعد از نهایی شدن تملکها و تامین شدن زمین کارهای کارشناسی حول و حوش پنج هکتار انجام شد و در نهایت تعریف ما از باب القبله تا باب الراس انجام گرفت.

وی افزود: برای این بخش از کار سه صحن که در طرح توسعه حرم امام حسین(ع) قرار دارد صحن امام حسین(ع)، صحن حضرت زینب(س) و صحن امام زمان(عج) را تعریف کردیم که نام اصلی همه این صحنها و فاز نخست صحن عقیله بنی‌هاشم(س) نام دارد.

سرپرست کارگاه صحن عقیله بنی‌هاشم(س) تصریح کرد: در مرحله نخست از فاز اول طرح توسعه تمامی طرحهای کارشناسی را مورد لحاظ قرار دادیم و با توجه به تامین نشدن بخشی از تملک زمینها برای چهار هکتار باقیمانده، تصمیم گرفتیم تا نیمی از صحنهای امام حسین(ع) و حضرت زینب(س) را بسازیم که محوریت این بخش پنج هکتار است.

حبیبی با بیان اینکه این طرح با مشورت کارشناسان خبره انجام گرفته است، گفت: در این بخش نخست از فاز یک محلی مانند تل زینبیه که وجود دارد به صورت نمادین اجرایی خواهد شد یعنی فضایی مانند تل ساخته می‌شود؛ از طرفی محلی با عنوان دارالحرب که در کنار تل زینبیه قرار داشته نیز ساخته می‌شود.

وی تصریح کرد: در طرح توسعه ۳۸ هکتاری حرم امام حسین(ع) در اطراف حرم امام حسین(ع) سه صحن احداث می‌شود که در مرحله اول فقط نیمی از صحن حضرت زینب(س) و امام حسین(ع) ساخته می‌شود.

سرپرست کارگاه صحن عقیله بنی‌هاشم(س) با اشاره به شروع فعالیت برای بخش نخست صحن عقیله بنی‌هاشم(س) اظهار کرد: آغاز فعالیت در این پنج هکتار بهمن ماه سال گذشته و در روز ولادت حضرت زینب(س) انجام گرفت و به طور حتم عنایت خداوند و اهل بیت عصمت و طهارت(ع) در این پروژه مشاهده می‌شود.

بالابودن سطح آب زیرسطحی در کربلا

حبیبی درباره نوع فعالیتهای عمرانی عنوان کرد: سطح آب زیرزمینی در این محدوده پنج هکتاری بسیار بالا بوده است چرا که در سه متری زیرزمین به آب دست پیدا می‌کنیم؛ به همین منظور تمامی کارهای کارشناسی و مطالعاتی را از ماهها قبل از شروع به کار انجام دادیم.

وی اضافه کرد: برای اینکه مشکل بالا بودن آب در این طرح توسعه را حل کنیم تصمیم گرفتیم تا از سد آب بند و ستونهای بتنی استفاده کنیم؛ البته این طرح بسیار علمی و کارشناسی شده انجام گرفت.

سرپرست کارگاه صحن عقیله بنی‌هاشم(س) تصریح کرد: ما برای اینکه بتوانیم  عملیات اجرایی را کلید بزنیم باید دور تادور پروژه را دیوار بتنی به ضخامت یک متر و به عمق ۴۰ متر اجرا می‌کردیم.

حبیبی ادامه داد: باید برای اجرای این سازه ۱۵ متر پایین می‌رفتیم چرا که اعتقاد داریم تمام بناها نباید از حرم امام حسین (ع) بالاتر باشد؛ بنابراین با توجه به بالا بودن سطح آب زیرزمینی و از طرفی ساخت دیواره‌های آب بند مجبور بودیم تا سطح قابل توجهی پایین برویم.

وی افزود: از طرفی بخشی از صحنها و یا محلهای اداری که در این طرح ساخته می‌شود پایین تر از سطح زمین است بنابراین باید به اب بند و یا ساخت و ساز بر مبنمای علمی روز دنیا و با توجه به کاهش زمین و تملک توجه می‌کردیم.

سرپرست کارگاه صحن عقیله بنی‌هاشم(س) گفت: به طور حتم در بخش نخست فاز اول که حدودا ۶ سال طول می‌کشد این پروژه ۱۵ متر پایین تر از سطح زمین ساخته می‌شود چرا که برخی بخشهای اداری سه طبقه زیر زمین احداث می‌شود و برخی بخشها همچون صحن نیز روی زمین خواهد بود اما طبق همان طرح‌ریزی اولیه هیچ بنایی بالاتر از حرم مطهر امام حسین(ع) ساخته نمی‌شود.

حبیبی درباره دیواره بتنی پیرامون صحن گفت: این دیواره سد بند به سبب همان بالابودن سطح آب احداث می‌شود و ضخامت آن یک متر است که تا عمق ۴۰ متری با بتن مسلح می‌شود.

وی تصریح کرد: دیواره بتنی ما که در حال ساخت است تا عمق ۴۰ متری در زمین فرو خواهد رفت و علت اصلی این موضوع نیز جلوگیری از نفوذ آب به سازه و استحکام بیشتر پروژه است.

سرپرست کارگاه صحن عقیله بنی‌هاشم(س) عنوان کرد: پروژه صحن عقیله بنی‌هاشم(س) در حال پیشرفت است و بخشی از کارها نیز در حال انجام است؛ در حال حاضر مرحله دیوار سازه‌ای یا همان دیوار بتنی برای سد آب بند در حال انجام است که این مرحله از نصب دیواره‌ها یک سال دیگر به‌ طول می‌انجامد.

ایجاد سد‌آب بند در عمق زمین

حبیبی افزود: نزدیک به ۶۰۰ دیواره بتنی یا ستون برای سد آب بند نیاز است که بخشی از کار پیش رفته و سایر فعالیتها نیز با تلاش کارگران و مسئولان امر ادامه دارد.

وی در تشریح ساخت این دیواره بتنی اظهار کرد: ابتدا حفر این ۴۰ متر توسط یکی از بهترین و کارآمدترین دستگاههای پیشرفته انجام می‌گیرد که تمامی فعالیتها با جدیدترین تکنولوژی روز دنیا انجام می‌گیرد.

سرپرست کارگاه صحن عقیله بنی‌هاشم(س) تصریح کرد: بعد از حفر ۴۰ متری زمین، قفسه‌های ساخته شده داخل محل حفاری گذاشته می‌شود؛ سپس داخل این قفسه‌ها و محل ۴۰ متری پر از بتن می‌شود؛ تمامی این کارها نوعی سد آب بند محسوب می‌شود که در نوع خود بی‌نظیر است.

 حبیبی افزود: تمامی این حفاریها با دستگاههای پیشرفته روز دنیا در حال احداث است  و به نوعی جلوی نفوذ آب در این طرح عظیم گرفته خواهد شد.

وی عنوان کرد: ما با حفاری، تعبیه قفسه‌ها و فروبردن آنها به عمق ۴۰ متری و سپس بتن ریزی مانع نفوذ آب می‌شویم و بهتر است نام این کار را دیواره نگهبان بگذاریم.

سرپرست کارگاه صحن عقیله بنی‌هاشم(س) خاطرنشان کرد: مشابه این پروژه را با با مشارکت یک تیم خارجی در سد کرخه اجرایی کردیم و در صحن عقیله بنی هاشم(س) نیز این عملیات عمرانی زیر نظر بهترین کارشناسان و حتی با مشورت مهندسان کارآمد دنیا انجام می‌گیرد.

حبیبی درباره چرایی حفاری ۴۰ متری در زیرزمین نیز عنوان کرد: خواستیم تا لایه نفوذ پذیری آب غیر ممکن شود و به همین سبب تا عمق ۴۰ متری حفاری انجام دادیم تا سد آب بند را به وسیله دیواره بتنی اجرایی کنیم.

وی افزود: اگر اشتباه در برنامه‌ریزی وجود داشته باشد فضای حرم مطهر نشست می‌کند بنابراین کار بسیار حساس و کارشناسی شده‌ای در حال انجام است و مشورت کامل با مهندسان داخلی و خارجی انجام گرفته و تا انتهای این پروژه ادامه می‌یابد.

سرپرست کارگاه صحن عقیله بنی‌هاشم(س) خاطرنشان کرد: حتی قبل از آغاز پروژه طرح توسعه حرم امام حسین(ع) و صحن عقیله بنی‌هاشم(س) چندین ماه کارهای مطالعاتی را انجام دادیم و از نظرات متعدد کارشناسان بهره‌مند شدیم.

حبیبی درباره محل تعیین شده برای فاز نخست طرح توسعه حرم مطهر امم حسین(ع) تصریح کرد: مهمترین واقعه کربلا در قسمت صحن عقیله بنی‌هاشم(س) انجام گرفته است و به همین منظور عنایت ویژه اهل بیت عصمت و طهارت(ع) را در این طرح عظیم شاهد هستیم.

وی با بیان اینکه در مدت ۶ سال پنج هکتار از محوطه اطراف حرم امام حسین(ع) با نام صحن عقیله بنی‌هاشم(س) مورد بهره ‌برداری قرار می‌گیرد، گفت: پیش‌بینی کرده‌ایم که اگر در سالهای پایانی زمینهای بیشتری به این فاز از طرح توسعه اضافه شود کار وسیع‌تری در این بخش انجام بگیرد.

سرپرست کارگاه صحن عقیله بنی‌هاشم(س) اظهار کرد: تملک کل زمینها را عتبه مقدسه انجام داده است و اگر به غیر از پنج هکتار هم زمینهایی در طی ان ۶ سال تحویل داده شود ما آن را در راستای استفاده از صحن استفاده می‌کنیم؛ اما در حال حاضر چشم انداز و برنامه‌ریزی مورد نظر برای همین میزان زمین است.

پیش‌بینی‌ بخش‌های مختلف برای صحن

حبیبی عنوان کرد: آشپزخانه، رستوران، مهمانپذیر، کتابخانه، موزه، تل زینبیه، دارالحرب، صحن حضرت امام حسین(ع)، صحن حضرت زینب(س) و بخشهای اداری در این بخش از فاز نخست طرح تدارک دیده شده است که در ۶ سال آینده احداث و در اختیار زائران قرار می‌گیرد.

وی افزود: در این طرح عظیم دو طبقه روی زمین و سه طبقه زیر زمین احداث می‌شود و از طراحی و معماری بسیاری زیبایی الهام گرفته‌ایم که تداعی کننده قیام عاشورای حسینی است.

سرپرست کارگاه صحن عقیله بنی‌هاشم(س) تصریح کرد: این صحن طوری تعبیه شده است که بالاتر از سطح حرم مطهر نیست و بخشی از فضاهای اداری نیز در طبقه‌های منفی قرار دارد.

 حبیبی با بیان اینکه احداث این پنج هکتار می‌تواند تاثیرگذاری بسزایی در افزایش حضور زائران داشته باشد، تصریح کرد: با احداث این پنج هکتار ۲۳۰ هزار متر بنا در اختیار حرم مطهر قرار می‌گیرد؛ این فضای ایجاد شده موجب می‌شود تا در ایام ویژه همانند اربعین هزاران نفر از زائران از صحن حضرت عقیله بنی‌هاشم(س) استفاده کنند.

وی تاکید کرد: با احداث این ۲۳۰ هزار متر بنا مکان خوبی برای  اسکان جمعیتهای میلیونی ایجاد می‌شود و رضایتمندی زائران افزایش می‌یابد.

سرپرست کارگاه صحن عقیله بنی‌هاشم(س) به نوع فعالیتها در صحن عقیله بنی‌هاشم(س) و عنایات ویژه اهل بیت(ع) اشاره کرد و گفت: محلی که در آن فعالیت می‌کنیم بسیار مقدس است؛ دانش مهندسی فقط قسمتی از کار است و اینجا اتفاقاتی می‌افتد در هیچ پروژه‌ای مشابه ندارد.

حبیبی عنوان کرد: ما تمام دقت خود را در طرح توسعه حرم مطهر امام حسین(ع) مدنظر قرار می‌دهیم و تمامی تلاش خود را انجام می‌دهیم و تمامی تمهیدات را در نظر می‌گیریم.

منبع: خبرگزاری مهر

http://fa.atabat.org/view/4599/اعلام-جزئیات-طرح-توسعه-حرم-امام-حسین-علیه-السلام

 

 

 

رئیس ستاد بازسازی عتبات عالیات با اشاره به طرح توسعه ۳۸ هکتاری اطراف حرم مطهر امام حسین(ع) توسط ستاد بازسازی عتبات عالیات گفت: این طرح شامل چهار فاز است که فضای موجود را تا وسعت ۳۰ برابر افزایش می‌دهد.

• ۰۹ اردیبهشت ۱۳۹۶ - ۱۰:۵۵ 
• اجتماعی 
• محیط زیست 
• نظرات 
•  

 

 

 

 

 

به گزارش گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران پویا؛ حسن پلارک با تبریک اعیاد شعبانیه و فرا رسیدن سالروز  میلاد امام حسین (ع) در تشریح جزئیات طرح توسعه 38 هکتاری حرم مطهر امام حسین (ع) اظهار کرد: طرح توسعه حرم سیدالشهدا(ع) شامل چهار فاز است که با بهره‌برداری از آنها فضای موجود بیش از 30 برابر افزایش می‌یابد.

وی افزود: براساس طرح توسعه 38 هکتاری، در اطراف حرم امام حسین(ع) سه صحن احداث می‌شود که در مرحله اول فقط نیمی از صحن حضرت زینب(س) و امام حسین(ع) با عنوان پروژه صحن عقیله بنی هاشم(س) ساخته می‌شود.

رئیس ستاد بازسازی عتبات عالیات تصریح کرد: با توجه به زمینهای تملک شده از سوی عتبه حسینی، در فاز نخست زمینی به مساحت حدود  پنج هکتار تحویل ستاد بازسازی عتبات عالیات شده و از آغاز عملیات اجرایی آن بیش از یک سال می‌گذرد.

پلارک ادامه داد: با توجه به بالا بودن سطح آبهای زیرزمینی در کربلا باید پیش از انجام عملیات گودبرداری، محدوده اجرای پروژه تبدیل به یک استخر خشک می‌شد.

وی توضیح داد: به این منظور متخصصان ایرانی با استفاده از دستگاههای هیدروفرز در حال ایجاد دیوار آب‌‌بند به عمق بیش از 30 و عرض یک متر در محدوده پروژه هستند.

رئیس ستاد بازسازی عتبات عالیات تصریح کرد: با تکمیل صحن عقیله بنی هاشم(س) که برنامه 6 ساله برای آن در نظر گرفته شده است، حدود 230 هزار متر بنا در اختیار حرم مطهر قرار می‌گیرد.

پروژه معراج و ترفیع 7 متری گنبد حرم مطهر امام حسین(ع)

پلارک افزود: دیگر طرح مهم ستاد بازسازی عتبات عالیات در کربلا، پروژه معراج یا ترفیع گنبد حرم مطهر امام حسین (ع) است که براساس آن گنبد جدیدی که حدود هفت متر از گنبد کنونی بلندتر است، نصب خواهد ‌شد.

وی خاطرنشان کرد: پیش از نصب گنبد جدید لازم بود تا ستونها و دیواره حرم مطهر لاغرسازی و تقویت شود که مردم دوستدار اهل بیت علیهم السلام استان کرمان مسئولیت اجرای این پروژه پیچیده فنی را برعهده گرفتند.

نذر 20  میلیارد تومانی مرد شمالی برای حرم مطهر امام حسین(ع)

رئیس ستاد بازسازی عتبات عالیات با اشاره به اینکه لاغرسازی و تقویت هر ستون 6 ماه زمان و پنج میلیارد تومان هزینه در بر دارد؛ اعلام کرد: یک هموطن خیر از شمال کشور هزینه چهار ستون اطراف ضریح مطهر معادل 20 میلیارد تومان را پذیرفت و نخواست حتی نامی از او برده شود؛ این فرد در شب عید مبعث از دنیا رفت و باقیات‌الصالحات او در مکانی برجای ماند که زیر قبه آن دعا مستجاب است.

پلارک، تکیه گاه اصلی در هزینه کرد برای اعتاب مقدسه را کمکهای مردمی ذکر کرد و افزود: هر استانی آمادگی داشته باشد بر اساس جمعیت و سرانه درآمدی، سقف تکلیفی را مشخص می‌کنیم و آن استان باید تعهد را انجام دهد.

وی با اشاره به تکمیل صحن حضرت زهرا(س)، صحن عقیله بنی هاشم(س)، طرح لاغرسازی و ترفیع گنبد سیدالشهدا(ع)، توسعه حرم امامین جوادین(ع) و توسعه صحن امامین عسکریین علیهم‌السلام گفت: اگر 50 میلیون نفر از کل جمعیت ایران در طول سال  12 هزار تومان به ساخت و بازسازی این طرحها اختصاص دهند مبلغی حدود 600 میلیارد تومان جمع آوری می‌شود که با آن مقدار می‌توان همه طرحها و هزینه‌های عظیم بازسازی اعتاب مقدسه را به خوبی پوشش داد.

 

 

 

 

 

 

 

 

حرم مطهر سیدالشهداء حسین بن علی بن ابی طالب (ع)

نگاهی به حرم مطهر سیدالشهداء حسین بن علی بن ابی طالب (ع) از گذشته تاکنون

کربلا شهری در هشتاد کیلومتری نجف و صد کیلومتری بغداد است. موقعیت جغرافیایی آن 43درجه و50  دقیقه و 39 ثانیه طول ‌شرقی و 32درجه و 40دقیقه و 52 ثانیه عرض شمالی است و در ارتفاع 35 متری از سطح دریا قراردارد. این سرزمین نام‌های مختلفی در طول تاریخ داشته‌است که همه فراموش شده و جای خود را به کربلا داده‌اند.

آستانه حسینی ، مدفن مطهر حسین بن علی بن ابی طالب علیه السلام ، مکنی به ابی عبدالله مشهور به سیدالشهدا ، امام سوم شیعیان است.

 کربلا شهری در هشتاد کیلومتری نجف و صد کیلومتری بغداد است. موقعیت جغرافیایی آن 43درجه و50  دقیقه و 39 ثانیه طول ‌شرقی و 32درجه و 40دقیقه و 52 ثانیه عرض شمالی است و در ارتفاع 35 متری از سطح دریا قراردارد.
این سرزمین نام‌های مختلفی در طول تاریخ داشته‌است که همه فراموش شده و جای خود را به کربلا داده‌اند. در وجه تسمیه کربلا بعضی از آن را از "کربل " به معنای نوعی گیاه و یا "کربله " به معنای نرمی خاک زیر ‌پا و یا از "کرب‌بلا " که باء اول آن حذف شده‌باشد. به معنی غم و اندوه و موارد بسیار دیگر گفته‌اند.

"شهر کربلا مدفن حضرت امام حسین(ع) در هشت‌ فرسخی شمال‌غربی کوفه واقع است و در محل همین شهر است که حسین‌بن‌علی نواده پیغمبر اسلام در سال 61 هجری با تقریباً جمیع یاران و خویشان خود در آنجا کشته‌شد. این محل تا قبل از واقعه عاشورا در سال 61 هجری زمین مزروعی ناهمواری بوده‌ است و بعد از این واقعه تاریخی شهرت روزافزونی به خود گرفته و توجه مسلمانان به ویژه شیعیان را به خود جلب نموده‌است. در این شهر چندین مکان مقدس وجود ‌دارد، اما دو عتبه متبرکه آن در طول تاریخ اهمیت و جذابیت بیشتری داشته‌است. حرم امام حسین(ع) و برادر ایشان ابوالفضل(ع) که در فاصله300متری از آن قرار‌ گرفته ‌است و اصولاً هر شخصیتی که در تاریخ به حرم امام حسین(ع) توجه و عنایت داشته آن را بازسازی نموده ‌است.

شیخ مفید روایت کرده‌ است که روز عاشورا با جمعه 21 مهر ماه سال 59 شمسی مصادف بود. جنگ دو ساعتی پس از طلوع آفتاب آغاز شد و تا هشت و نیم ساعت پس از طلوع آفتاب ادامه یافت.با این وصف اگر عاشورای حسینی 21 روز گذشته از "میزان " رخ داده باشد با ماه ایلول شرقی برابری خواهد‌کرد. (علاوه بر تقویم رومی که اکنون در عراق متداول است و امروزه بر ماه‌های میلادی انطباق دارد، تقویم دیگری نیز وجود داشته که 13 روز از تقویم امروزین رومی و متداول در عراق عقب‌تر است بر این اساس، از دهم اکتبر( تشرین اول) در تقویم متداول رومی سیزده روز که به عقب‌ برگردیم به بیست‌ و‌ هفتم ایلول شرقی در تقویم رومی شرقی خواهیم رسید. ماه ایلول در تقویم امروزی رومی، با ماه سپتامبر برابری می‌کند.)

پس از به شهادت رسیدن سید الشهدا علیه السلام  و اصحاب وی در سرزمین کربلا ، بنی اسد پیکر مطهر او را دفن نمودند و با ایجاد یک قبر دسته جمعی اصحاب را به خاک سپردند . آنان اولین کسانی بودند که قبر سیدالشهدا علیه السلام  را به شکل بارز و برجسته با وجود منع و ارعاب شدید حکام اموی بنا کردند . بدون شک بزرگ ترین جرات بنی اسد- بویژه زنان این طایفه که پیشقدم شدند- در دفن شهدای کربلا بود. تاریخ بنیاد نهادن مرقد امام(ع) به همان روزهای شهادت حضرت باز می‌گردد. در کتاب "کامل الزیاره " آورده است: "کسانی که امام حسین(ع) را به خاک سپردند برای مرقد او نشانی نهادند و علامتی بر پا ساختند که هیچ از میان نرود ". در اطراف قبر مطهر، مسجد و یا ساببانی نبوده لذا قبر مطهر، در سالهای اولیه بدون سایبان بوده است . اولین زائر قبر مطهر ، عبید الله فرزند حر جعفی ، از بزرگان کوفه بود که چندی از شهادت آن حضرت نگذشته جهت زیارت قبر مطهر وارد کربلا شد و سخت پشیمان بود از اینکه آن حضرت وی را دعوت به نصرت خویش کرده بود و او به یاری فرزند فاطمه نشتافته بود . وی در مقابل قبر ایستاد و قصیده معروف خود را سرود که مطلع آن چنین است :

یقول امیر غادر و ابن غادر                         الا کنت قاتلت الحسین بن فاطمه

 
در بیستم صفر سال 62 قمری صحابی مشهور ، جابرابن عبدالله انصاری ، به زیارت قبر ابی عبد الله علیه السلام  شتافت و چون بینایی خود را از دست داده بود ، به اطرافیان می گفت که دست مرا به قبر سید الشهدا بمالید. علی رغم تمام موانعی که بنی امیه در راه زیارت قبر ابی عبدالله الحسین علیه السلام ایجاد کرده بودند، شیعیان به زیارت قبر وی می شتافتند و تردیدی نیست که قبر آن حضرت ظاهر و مشخص بوده است . بعد از واقعه کربلا حرکت انقلابی  و مخفیانه توابین شکل گرفت  و در اوائل حکومت عبد الملک مروان قیام کردند و در شب اول ربیع الاول 65 قمری در نخیله ، بین راه کوفه و کربلا چادر زدند . توابین که بیش از چهار هزار مرد جنگجو بودند به رهبری ابن صرد خزاعی وارد کربلا شدند و دور قبر مطهر گرد آمدند چنانکه گفته شده: « ازدحموا على قبره اکثر من ازدحام الناس على الحجر الأسود» ، سپس با گریه و ناله و ضجه که در فضای کربلا  طنین افکنده بود ، قسم یاد کردند که انتقام خون آن حضرت را خواهند گرفت . آنان یک شبانه روز در کنار قبر سید الشهدا علیه السلام  اقامت گزیدند ، و پس از آن با قبر مطهر وداع کردند.  این اولین اجتماع عظیم مذهبی سیاسی پس از واقعه طف در کربلا کنار مرقد سید الشهدا علیه السلام  است و قبر آن حضرت تا آن زمان هنوز بدون سایبان بود.

      آستانه حسینی در عصر اموی (عمارت اول) : به روایت خوارزمی، مختار بن ابی عبیده ثقفی ، ‌اندکی پیش از قیامش، زمانی که از مکه به کوفه می آمد ابتدا به قادسیه آمده، از آنجا به کربلا بر سر قبر امام رفته و آن حضرت را زیارت کرد. وی خطاب به حضرت گفت: لباسم را از تنم در نخواهم آورد مگر آن که انتقام شما را بگیرم، آنگاه با قبر تودیع کرد.او در سال 66 قمری به کمک ایرانیان به خونخواهی ابی عبدالله الحسین علیه السلام  قیام نمود و اولین آستانه حسینی که دارای حرم و گنبد گچی و آجری بود و در کنار آن مسجدی جهت سکونت زائرین قرار داشت ، توسط وی بنا شد. با گذشت زمان در اطراف آن بازار و خانه های محکمی تأسیس گردید. این آستانه دارای دو عمارت شرقی و غربی بود.

 بعضی از محققین ذکر نموده اند که عمارت اول آستانه توسط مختار در سال 66 قمری انجام گرفت ، جمعی دیگر وجود آستانه و عمارت را تایید کرده ولی نسبت به موسس آن تشکیک می دارند که آیا توسط بنی اسد- که اجساد مطهر شهدای کربلا را دفن نمود- بنا گشته و یا دیگران. سید محمد امین در اعیان الشیعه (1/627) می نویسد: « عمارت اول بقعه شریف ، چنانچه آثار و اخبار دلالت دارند، در زمان بنی امیه تاسیس گشت و در عصر بنی امیه آستانه حسینی دارای سایبان و مسجدی بوده که تا عصر هارون الرشید در دولت بنی العباس ادامه داشته است ولی نمی دانیم چه شخصی آن را بنا کرده است». ابن قولویه قمی در کامل الزیاره (133) آورده است که بنی اسد علامتی مشخص نصب نمودند که آثار قبر از بین نرود.  به احتمال بسیار، مراد از علامت مشخص همان درخت سدره است که توسط هارون الرشید عباسی قطع گشت . لذا قبر مطهر بدون سایبان تا عصر مختار در کربلا وجود داشته است و در زمان او بقعه ای بر فراز آن بنا کردند.

روایات فراوانی داریم که شیعیان از زمان امام سجاد علیه السلام به زیارت امام حسین می رفتند. خود امام سجاد (ع) نیز گاه گاه از محلی که در بادیه برای زندگی انتخاب کرده بود، راهی عراق شده و به زیارت قبر پدرش می شتافت. 
دهها روایت از امام باقر و امام صادق علیهما السلام وجود دارد که از شیعیان می خواهد تا به زیارت قبر امام حسین بروند. این که در دوره امویان در آنجا بنایی هرچند مختصر بوده است یا نه، هرچند به لحاظ سیاسی پذیرفتن آن دشوار است، اما اشاراتی در برخی از نقلها هست.برای مثال از حسین بن ابی حمزه نقل شده است که گفت: در اواخر دوره اموی اراده زیارت قبر حسین را کردم ... حتی اذا کنت علی باب الحائر.... 
در برخی از این نقلها از امام صادق (ع) وجود حائر و باب و سقیفه یاد شده است. حتی در روایاتی از امام صادق (ع) از «باب الذی یلی المشرق» «الباب الذی عند رجل علی بن الحسین» و همین طور «خارج القبة» یاد شده است. همه اینها حکایت از آن دارد که پیش از سال 148 که سال رحلت امام صادق علیه السلام است، بر مزار حسین علیه السلام، بنایی هرچند مختصر بوده است.

     آستان حسینی در عصر عباسی (عمارت دوم) : این بقعه در زمان هارون الرشید ویران شد و تمامی خانه هایی که شیعیان به تشویق ائمه علیهم السلام در مجاورت آستانه حسینی ساخته بودند به دستور هارون الرشید خراب گردید. محل آستانه و قبر مطهر را شخم زدند و درخت سدره را که بنی اسد جهت علامت قبر و سایبان و هدایت زائرین کاشته بودند قطع نمودند. این اولین تخریب عمارت حسینی بود.

مامون خلیفه عباسی در سال 198 قمری به اریکه قدرت رسید و بر خلاف سیاست پدر خود و به جهت کسب رضایت شیعیان خراسان، اظهار محبت و دوستی با شیعیان کرد و تصمیم گرفت که خلافت را به حضرت امام رضا علیه السلام تفویض نماید. لذا شعیان فرصت را مغتنم شمرده و آستانه مجلل و با شکوهی بر مزار ابی عبد الله علیه السلام بنا کردند و راه کربلا بر عشاق قبر سید الشهدا علیه السلام  باز شد و سیل مهاجرت به کربلا سرازیر گردید و تمامی خرابی ها را بازسازی نمودند. در سال 232 قمری متوکل عباسی به قدرت رسید، وی دشمنی خاصی با شیعیان و آل ابی طالب داشت. موقعی که اطلاع حاصل نمود که کربلا گسترش یافته و شیعیان از اطراف و اکناف به زیارت آستانه حسینی می شتابند، دستور خرابی آستانه و خانه های اطراف آستانه را صادر نمود. حمد الله مستوفی می گوید : « آنرا مشهدی حائری خوانند جهت آنکه چنانچه ذکر رفت که به عهد متوکل خلیفه آب در او بستند تا خراب شود آب حیرت آورد و زمین گور خشک ماند ».طبری در حوادث سال 236 قمری اشاره می کند که متوکل دستور خرابی آستانه حسینی را داد و تمامی خانه های اطراف آستانه و زمین را شخم زد و کشت نمود .

    عمارت سوم : متوکل به دست فرزند خویش منتصر ، در سال 247 قمری به قتل رسید . منتصر بر خلاف سیاست پدر خود ، به شیعیان امنیت و رفاه داد و اموال زیادی بین علویان تقسیم نمود و مجددا آستانه حسینی را با شکوه و جلال بنا نمود و مناره بلندی در کنار آستانه بنا کرد که با نور افشانی اش زائرین شب رو از دور راه  را باز می یافتند . شیعیان فرصت را مغتنم شمرده و به سوی کربلا سرازیر گشتند که از آن جمله اند سید ابراهیم مجاب فرزند محمد العابد بن امام موسی کاظم علیه السلام  که قبر وی در زاویه رواق شمال غربی حرم حسینی معروف است.

    عمارت چهارم : سقف عمارتی که منتصر عباسی در 247 قمری بر پا ساخته بود، در سال 273 قمری فرو ریخت. حدود 280 قمری داعی الصغیر فرمانروای طبرستان و از نوادگان زید بن امام زین العابدین علیه السلام به تعمیر آستانه پرداخت و به رونق و شکوه آن افزود.

    عمارت پنجم: عضد الدوله دیلمی در سال 367 قمری وارد بغداد شد، سپس به زیارت کربلا و نجف شتافت و دستور بنای تمامی عتبات مقدسه عراق را صادر نمود . بنای آستانه حسینی در سال 367 قمری شروع شد و در سال 371 قمری پایان یافت.  در سال 368 رواقی از سوی عمران بن شاهین (موسس سلسله شاهینیه در منطقه البطیحه) در حرم غروی و حائری ساخته شد. وی یک امیر محلی بود که کسی از آل بویه  قادر به آرام ساختن وی نبود و در سال369 درگذشت.

آستانه‌ای که عضدالدوله ساخت شامل یک حرم بزرگ و گنبدی بر روی قبر شریف و چهار رواق هماهنگ در چهار طرف حرم،که  دیوار‌های حرم و صحن شش‌گوشه بود. در قسمت شرقی صحن شریف یک صحن کوچک وجود داشت که در آن مقابر خاندان  آل بویه بود و یک در آن به بازار باز می شد و بازار مذکور به آستانه حضرت عباس علیه السلام  جهت رفت و آمد زائرین منتهی می گردید. داخل حرم مطهر با قندیل های طلا جهت روشنایی تزیین شده و دیوارهای حرم و رواقها را با چوب ساج و آیینه های بزرگ پوشانیده بودند. صندوقی از چوب ساج منبت کاری بر قبر مطهر قرار داشت و نهر آب تا مقابل آستانه حسینی و اطراف صحن می آمد که آثار آن تا نیمه اول قرن چهاردهم هجری در کربلا باقی بود.

کربلا در زمان عضد الدوله پیشرفت چشمگیری یافت و از نظر سیاسی، اقتصادی و مذهبی اهمیت فوق‌العاده‌ای یافت و کشاورزی و تجارت در شهر رونق گرفت.او شیعیان را برای هجرت به کربلا تشویق می کرد و اطراف آستانه خانه های زیادی ساخت و در بین مهاجرین و ساکنین حائر شریف تقسیم کرد و مستمری ماهانه موقوفات زیادی برای مجاورین و خدمه آستانه حسینی تعیین کرد و بازار سرپوشیده ای بین آستانه حسینی و آستانه حضرت عباس علیه السلام تاسیس نمود که تا عصر حاضر بازار مذکور به صورت وقف در تصرف ذریه وی باقی است. عضد الدوله در ضلع شرقی صحن شریف برای خود خانه ای بنا کرد که یک در آن مستقیما در صحن حسینی باز می شد و در دوم آن در بازاری که خود ساخته بود و همه ساله که به زیارت کربلا مشرف می گشت در آن منزل سکونت می گزید و منزل مذکور توسط ذریه وی ملا محمد کاظم طالقانی وقف گشت ، سپس شیخ محمد جعفر فرزند ملا محمد کاظم طالقانی آن را به مدرسه دینی تبدیل نمود .

    آتش سوزی در آستانه حسینی : دو شمع بزرگ که همه شب تا صبح در دو طرف قبر مطهر روشن بود ، در 14 ربیع الاول سال 407 قمری شب هنگام بر زمین افتاد و حریق بزرگی در گرفت و تمامی دیوارهای حرم و رواق ها که با آینه و چوب ساج مزین بود و فرش های حرم و پرده های گرانبها آتش گرفت ، ولی چون در ساختمان اصلی آستانه چوب به کار نرفته و تمامی عمارت ازطاق های ضربی و گچ و آجر بود ، به کانون عمارت آسیبی نرسید. حسن فرزند مفضل بن سهلان رامهرمزی، وزیر سلطان بهاءالدوله بویه خسارت وارده بر اثر آتش سوزی را جبران نمود و حصار محکمی اطراف شهر کربلا بنا نمود و این حصار حائر شریف همان حدودی است که ابن ادریس در سال 588 قمری در کتاب المواریث از السرائر ثبت کرده است . جمعی از مورخین و در راس آنها سید محسن امین در اعیان الشیعه می گویند که حسن رامهرمزی وزیر سلطان الدوله تجدید عمارت ششم آستانه حسینی را انجام داد و عمارت هفتم آستانه حسینی را سلطان اویس ایلخانی تعهد کرد ، در صورتی که عمارت پنجم آستانه حسینی ، توسط عضد الدوله ، همین عمارت آستانه عصر حاضر است که در سال 407 قمری بر اثر آتش سوزی  تزیینات آن آتش گرفت ، ولی اصل عمارت سالم باقی ماند و وزیر سلطان الدوله ترمیم و اصلاح آسیب های آستانه را تقبل کرد و از عهده برآمد.

 عمارتی که در زمان آل‌بویه ساخته‌ شده‌، از تعرض مغولان در‌ امان مانده‌ است. غازان‌خان درسال 686ق./1265م. به زیارت مشاهد مشرفه رفت و دستور داد ثروت فراوانی میان علوی‌ها و کسانی که مقیم آنجا بودند توزیع کنند. ابن‌بطوطه که در اواخر سلطنت ایل‌خانان سال 727 قمری وارد کربلا شده در سفر‌نامه خود آن را اینگونه توصیف کرده‌است: « از حله به سوی کربلا مشهد حسین بن علی بن ابی طالب علیه السلام حرکت کردیم . کربلا شهر کوچکی است که نخلستان ها اطراف آن را گرفته اند و از رودخانه فرات آبیاری می شوند. روضه مقدس امام حسین علیه السلام در داخل شهر واقع شده و مدرسه ای بزرگ و زاویه ای دارد که در آن برای مسافرین طعام می دهند . خدام و حاجبان بر در روضه امام ایستاده اند و ورود به حرم بی اجازه آنان میسر نیست و هنگام ورود عتبه شریفه را که از نقره است باید بوسید. روی ضریح مقدس امام قندیلهای زرین و سیمین  گذاشته شده  و از درهای آن پرده های حریر آویخته اند.»  

    آستانه حسینی در عصر جلایریان : پس از سقوط ایلخانان، دولت جلایریان به دست شیخ حسن ایلکانی در سال 736 ق /1315م. تاسیس شد. او تعمیرات آستانه حسینی شروع نمود و ساختمان‌هایی را به پشت حرم اضافه کرد، که عمر وی به اتمام آن وفا نکرد و فرزند او سلطان اویس و فرزندان سلطان اویس آن را تا سال 786 قمری  ادامه دادند و ایوان طلا را بنا نمودند. تاریخ تعمیرات مذکور بالای محراب جنب راس شریف معروف به نام « نخله مریم » که از آثار هنری ایرانی و حجازی اسلامی قرن پنجم بود، وجود داشته تا اینکه بی جهت و بر اساس بغض و کینه با تشیع در سال 1363 قمری به دستور استاندار وقت کربلا، محو شد . همزمان در سال 786 قمری امیرجان مشهور به مرجان ، غلام سلطان حسین جلایری که والی بغداد بود و بعدا سر به عصیان برداشت، در ضلع شرقی صحن حسینی مسجدی بنا کرد که تا امروز باقی است و مناره بسیار زیبا و عظیم در آن برافراشت که در بزرگی و عظمت و شکوه نظیر نداشت .

تیمور گورکان نیز که در سال 795 بغداد را تصرف کرد، به زیارت امام حسین علیه السلام رفت و هدایایی به علویان شهر داد. 
ترکمانان قراقویونلو و آق قویونلو نیز کاملا موافق با توجه به عتبات بودند. میر اسپهد میرزا از امیران قراقویونلو که گفته اند به خاطر پیروزی ابن فهد حلی در مناظره با مخالفان شیعه شده بود، توجه خاصی نسبت به کربلا مبذول داشت. وقف‌نامه ای هم برای در ضریح امام حسین (ع) ‌از روزگار دولت ترکمانان یافت شد که طی آن مقدار زیادی از اراضی کربلا وقف حرم امام حسین (ع) شده بود.
شگفت آن که به نقل از برخی از منابع، مولی علی بن محمد بن فلاح از امرای خاندان مشعشعی در سال 858 وارد کربلا شد و بسیاری از اموال حرم حسینی را برد. این به رغم ادعای تشیع آنان بود. این وضعیت بلافاصله توسط امیر پیربوداق جبران گردید.

    آستانه حسینی در عصر صفوی : در روز 25 جمادی الثانی سنه 914 قمری /1504 م  شاه اسماعیل صفوی در پی‌ تعقیب و سرکوب بازماندگان ترکمان آق ‌قویونلو فاتحانه وارد بغداد شد و مورد استقبال شیعیان قرار گرفت و روز بعد به زیارت بقعه سید الشهداء علیه السلام مشرف شد. او یک شبانه روز در حرم معتکف گشت و دستور تعمیرات لازم را صادر نمود و دروازه قندیل طلای خالص جهت روشنایی حرم مطهر اختصاص داد.وی همچنین تمامی حرم  و رواق های شریف را با گرانبهاترین فرشهای ابریشم ایرانی مفروش ساخت و بین علویان و ساکنان کربلا هدایای نقدی و غیرنقدی تقسیم نمود . عباس العزاوی در تاریخ العراق می نویسد که شاه اسماعیل دستور جلب هنرمندان و مهندسین را از تمامی مملکت داد که 6 صندوق منقوش به خطائیه و اسلیمیه در نهایت دقت و ابداع و برای عتبات مقدسه گسیل داشت که یکی از آنان را به آستانه حسینی و دوم را به آستانه حضرت عباس اهدا نمود. تهیه و نصب این صندوق ها در سال 932 قمری به پایان رسید.

بر پایه اشاراتی که علامه مجلسی در شرح صحن قدیم امام حسین دارد، چنین به دست می آید که در دوره صفوی، و به طور خاص در روزگار طهماسب، حرم حسینی در سمت مخالف قبله توسعه یافته است. طهماسب در سال 936 بغداد را تصرف کرده و در کشیدن برخی از نهرها برای آبادی عتبات تلاش کرد. در سال 1032 ق شاه عباس به زیارت کربلا مشرف گشت و ضریحی از فولاد بر روی صندوق شاه اسماعیل نهاد و دستور تعمیر گنبد و کاشیکاری آنرا صادر نمود. او در سال 1033 تلاش زیادی برای تزیینات داخلی مشهد حسینی صورت داد. در سال 1040 شاه صفی به زیارت عتبات رفت. به دستور او بود که مسجد پشت سر را توسعه داده و رواقی در شمال حرم بنا کردند که به نام رواق شاه شهرت یافت. دیوار شمالی صحن نیز خراب شده، زمین های آن سمت خریداری شده و صحن توسعه یافت.

بعد از آنی که دوباره عراق تحت سلطه عثمانی ها درآمد، گاه گاه اخباری در باره توجه برخی از امرای عثمانی در عراق نسبت به مشهد حسینی داریم که از آن جمله تعمیر گنبد آستانه توسط سلطانمراد عثمانی در سال 1048 قمری است .دیگری مربوط به

 حسن پاشا (حکومت در بغداد از 1116 – 1136)‌ است که طی سالهای 1117 تا 1129 اقدامات تعمیری صورت داد. تجدید و بازسازی نهر حسینیه از جمله اقدامات حسن پاشا بود. وی همچنین در سال 1129 ایوان بارگاه حسینی را تعمیر کرده و کاروانسرای بزرگی هم در کربلا ساخت تا مورد استفاده زائران قرار گیرد.

در سال 1133 در روزگار شاه سلطان حسین (سلطنت از 1106 – 1135)، صندوقی برای قبر امام حسین علیه السلام ساخته شد که در زمان حمله وهابی ها به کربلا در سال 1216 صدماتی دید و سال 1219 و 1225 تعمیراتی در آن صورت گرفت. 

 

    آستانه حسینی در عصر نادر شاه افشار: در روزگار نادر شاه هم توجه ویژه به عتبات وجود داشت و گفته شده است که همسر او گوهر شاه خانم – دختر شاه سلطان حسین - مبالغ هنگفتی (20 هزار نادری) برای تعمیر و تزیین حرم حسینی ارسال کرده است. او در سال 1135 قمری تعمیرات وسیعی در آستانه حسینی انجام داد و صندوق بسیار زیبا و نفیسی جهت قبر شریف ساخت و حرم و رواقها را با قالی های نفیس فرش نمود و با پرده های گرانبها تزیین بخشید.

    آستانه حسینی در عصر قاجاریه : در دوره قاجار، همان احساس دوره صفوی بلکه با شدت بیشتری وجود داشت. روابط آنان با عثمانی‌ها در این دوره بهتر بود و آنان می توانستند اقدامات بهتر و گسترده تری در مقایسه با زمان صفویان، انجام دهند. 
آقامحمد خان قاجار، نخستین سلطان این سلسله، در سال 1205 دستور تجدید گنبد و تذهیب و تزیین آن را با پوشش طلا صادر کرد. اقدامات وی به خصوص در خصوص گنبد بسیار استوار و متین بوده است. 
در سال 1213 با تلاش مرجع وقت سید علی طباطبائی، راهی میان مزار شهیدان و مرقد امام حسین (ع) گشوده شده و هر دو در یک مقبره قرار گرفت.  در 18 دی الحجه الحرام سال 1216 قمری که تمامی جوانان و مردان کربلا جهت زیارت به نجف اشرف رفته بودند ، سعود بن عبد العزیز وهابی فرصت را مغتنم شمرده و در راس لشکری بزرگ به کربلا حمله نمود و هزاران نفر را به خاک و خون کشیده ، کشتار بی رحمانه ای به راه انداخت و آستانه حسینی را ویران و اموال آن را غارت کرد و تمام قندیلهای طلا و نقره صفویه و فرشهای گرانقیمت را به تاراج برد.

پس از رسیدن خبر حمله وهابی ها به کربلا ، فتحعلی شاه قاجار دستور تعمیر خرابی های وهابیان را صادر نمود و همچنین مقداری طلا جهت تذهیب گنبد که قسمتی از آن ویران و یا طلای آن سیاه شده بود ارسال داشت . در سال 1216 ضریح تازه ای به دستور او برای حرم امام حسین ساخته شد و در سال 1218 نصب گردید و صندوق شریف که توسط وهابی ها قسمتی از آن سوخته بود را تعمیر نمود . اهمیت تجدید بنای گنبد و صحن در دوره محمد شاه چندان بود که حتی بعد از این خرابی، در سال 1217- 1219 همچنان او را به عنوان بانی بنای جدید می شناختند. محمدعلی میرزا والی کرمانشاه از سال 1220 به بعد، اقدامات بسیار زیادی برای اصلاح و تعمیر حرم حسینی انجام داد. 
در دوره فتحعلی شاه، نه تنها سلطان قاجار بلکه برخی از درباریان از جمله زنان درباری مبالغ هنگفتی هزینه تزیین حرم حسینی کردند. همسر فتحعلی شاه در سال 1232 ایوان مقابل قبر را طلاکاری کرد. در سال 1237 همین زن، مناره های حرم حسینی را طلاکاری کرد. 
طی سال 1259 و 1260 نجیب پاشا حاکم بغداد به بهانه مبارزه با اشرار، به کربلا یورش برده و شمار فراوانی ازمردم را به قتل رساند. 
به طور معمول برای تعمیرات در عتبات کسی از طرف شاه یا درباریانی که اصل هزینه را می‌پرداختند،‌ انتخاب می شد و بر کار تعمیرات نظارت داشت. در این میان برخی از علما مسؤولیت این کار را می پذیرفتند. طی سالهای 1270 – 1276 شیخ عبدالحسین تهرانی از علمای برجسته وقت، تعمیرات مفصلی را در حرم امام حسین علیه السلام انجام داد. کمکهای مالی از سوی ناصرالدین شاه بود. گفته‌اند که بخشی از هزینه ها برای انجام کارهای حرم ائمه، که توسط شیخ عبدالحسین هزینه شد، از ثلث مرحوم امیر کبیر بود. 
یکی از بهترین وصف‌ها از بنای حرم امام حسین در اواخر قرن سیزدهم هجری، از ادیب الملک است که در سال 1273 به عتبات رفته و وصف جامعی از حرم و سابقه آن و تعمیرات انجام شده به دست داده است. در همین سال ناصر الدین شاه تعمیراتی در آستانه انجام داد  و برای سومین بار در عصر قاجاریه گنبد آستانه تجدید طلا کاری شد .  گزارشی از سال 1280 از سیف الدوله در دست است. گزارش دیگری هم از وضعیت حرم در سال 1284 را عضد الملک آورده است. پیش از وی خود ناصرالدین شاه هم در سفرنامه عتباتش که در سال 1287 انجام شده، توضیحاتی درباره حرم امام حسین علیه السلام داده است. در این سفرنامه از طلاکاری گنبد توسط محمد شاه یاد شده است.
از حوالی سال 1300 قمری به بعد، تعمیرات فراوانی در حرم حسینی توسط قاجارها، اعم از شاه یا شاهزادگان ادامه داشت. جزئیات این تعمیرات در منابع سفرنامه ای و تواریخی که برای این شهرها نوشته شده، آمده است. در این دوره، شماری از تاجران برجسته ایرانی و عراقی نیز در این قبیل اقدامات سهیم بودند. تجار هندی هم به خصوص از بهره‌های اسماعیلی مذهب در این قبیل امور مشارکت فعال داشتند. از آن جمله سید طاهر سیف الدین هندی اسماعیلی مذهب بود که در سال 1355 ق با دیدن وضعیت اسف بار حرم حسینی، دست به اقدامات جدی زد. 
درتمام نقاط حرم حسینی – بسان دیگر مراکز زیارتی عراق – نام سلاطین صفوی، قاجار، امیران این دو سلسله روی کتیبه ها دیده می شد که همگی آنها در دوره صدام نابود گردید، تا آثار ایرانی در عتبات به طور کامل محو شود. امروزه این نام ها تنها در کتابها، برخی تصاویر و به احتمال اسنادی که در آرشیوهای عثمانی برجای مانده، قابل رؤیت است.

 آستانه حسینی در عصر حاضر: آستانه حسینی که یکی از شاهکارهای معماری عصر آل بویه است ، در قلب شهر کربلا واقع و دارای ده در ورودی به داخل صحن شریف می باشد . دو در، در قسمت جنوبی به نام های درب القبله و درب الرحمه ؛ در قسمت غرب سه در به نام های درب زینبیه و درب راس الحسین و درب السلطانیه ؛ در قسمت شمال ، درب السدره و درب الاسلام ؛ در قسمت شرق صحن شریف ، سه در به نام های درب الکرامه و درب الشهدا و درب قاضی الحاجات . همچنین دارای 65 حجره است که در مقابل هر یک از حجرات یک ایوان قرار دارد . یک مسجد بزرگ هم در قسمت شرقی صحن بین درب قاضی الحاجات و درب الشهدا و درب الکرامه و در قسمت جنوب صحن تکیه یا خانقاه  بکتاشیه احداث شده است. این تکیه در قرن دهم هجری با اخذ قسمتی از خانه ذریه آل بویه که یک در این خانه داخل صحن باز می گشت بنا شد و باقی خانه مذکور که ملک ذریه آل بویه شیخ حسن فرزند میرزا علی نقی آل صالحی بود در احداث فلکه اطراف صحن شریف خراب شد .

در صحن شریف حسینی ، چندین محل جهت انبار فرشهای آستانه و دیگر وسائل آن و در قسمت جنوب شرقی صحن مطهر قبر میرزای دوم شیرازی و در قسمت شمال غرب ، قبر شیخ عبد الحسین شیخ العراقین از مشایخ اجازات و وصی امیرکبیر و در اطرف صحن شریف ، جمعی کثیر از علمای امامیه و سلاطین شیعه مدفونند. خود صحن شریف از دو طبقه تشکیل شده است که تمامی دیوار های آن با کاشی مزین است و هیات شکوهمندی دارد . در وسط صحن شریف ، آستانه ای قرار دارد که از چهار طرف آن درهای متعددی جهت ورود به رواقهای مطهر دارد ، ولی در اصلی و بزرگ آن در جنوبی حرم است.

در مقابل در آستانه ایوان بزرگی واقع است که به ایوان طلا شهرت دارد و دو طرف ایوان چهار کفش کن است . قبلا ستون های این ایوان از چوب بود ولی در سال 1387 قمری حاج قنبر رحیمی ، از تجار و معدن داران ایران ، دوازده ستون از مرمر که در نهایت زیبایی حجاری گشته بود به آستانه حسینی اهدا نمود و در سال 1389 قمری شروع به تعمیر ایوان طلا و نصب ستون های آن نمود . دو طرف ایوان دو مناره بلند از طلا نظر هر بیننده ای را از دور به خود جلب می کند. ایوان دارای سه در ورودی است که به رواق جنوبی حرم شریف منتهی می گردد، در وسط از آن دو در دیگر بزرگ تر می باشد و از طلا بوده که در اصفهان ساخته شده است . رواق جنوبی حرم را رواق حبیب بن مظاهر اسدی می نامند . چون قبر حبیب شهید کربلا درآن واقع است و بنی اسد او را در مقبره دسته جمعی شهدای کربلا دفن نکرده ، قبر جداگانه ای برای وی ساختند زیرا از بزرگان قبیله بنی اسد بود .

 در داخل حرم صندوق های گرانبهایی بر روی قبر مطهر قرار دارد که بر روی آن ضریح نقره نصب است و بالای ضریح اشعاری با طلا ثبت است . کف و دیوارهای حرم و رواقها تا حدود دو متر از بهترین سنگ مرمر ایران است. حرم و رواق ها را با کاشیکاری آیات قرانی زینت داده اند . تمامی سقفهای حرم و رواقها به دست هنرمندان ایرانی آینه کاری شده است . در قسمت شرقی قبر سید الشهدا علیه السلام قبر دسته جمهی شهدای عاشورا واقع است و قبر حضرت علی اکبر علیه السلام جداگانه در ضریح سید الشهدا می باشد . از قبور علمای بزرگ امامیه ، در رواق جنوبی قبر میرزا مهدی شهرستانی و در رواق شرقی قبر آقا باقر بهبهانی (که بر روی آن صندوق نفیسی نصب است) و مقبره صدر اعظم میرزا محمد تقی خان امیر کبیر و در رواق شمالی آستانه ، قبر جمعی از سلاطین قاجاریه از جمله احمد شاه و قبر سید ابراهیم مجاب که دارای ضریح خاصی است و در رواق غربی جنب پنجره بالا سر سید الشهدا علیه السلام قبر ملا محمد صادق برغانی و برادر وی ملا علی برغانی قرار دارد ، در منتهی الیه رواق جنوبی محلی است که به قتل گاه معروف است و این اثر از قدیم باقی است ، اینجا محلی است که ابی عبد الله الحسین علیه السلام  از اسب خویش بر زمین افتاد و در این مکان بود که شمر سر مبارک حضرت را از بدن شریفش جدا کرد.

 

منابع :

1- دایرة المعارف تشیع جلد یک (آب - احیاء) زیر نظر؛ احمد صدر حاج سید جوادی ، بهاالدین خرمشاهی ، کامران فانی 1383 چاپ پنجم نشر شهید سعید محبی ، صفحات 74 الی 77

2- رسول جعفریان - کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران

 

http://fa.atabat.org/view/3337/حرم-مطهر-سیدالشهداء-حسین-بن-علی-بن-ابی-طالب-ع-

 

ماجرای عجیب موریانه‌ خوردن ستون‌های گنبد امام‌حسین(ع)+ تصویر

طرح توسعه حرم امام حسین (ع) به همت ایرانیان آغاز شد و پس از اقدامات اجرایی برای ساخت صحن عقیله بنی‌هاشم (س) تصمیمی مبنی بر گسترش فضای اطراف ضریح حرم امام حسین (ع) اخذ شد.

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ طرح توسعه حرم امام حسین(ع) به همت ایرانیان آغاز شد و پس از اقدامات اجرایی برای ساخت صحن عقیله بنی‌هاشم(س) در ضلع غربی حرم سیدالشهدا(ع)، تصمیمی مبنی بر گسترش فضای اطراف ضریح حرم امام حسین(ع) اخذ شد.

به منظور توسعه اطراف ضریح و جلوگیری از گره و ازدحام جمعیت در این بخش، علاوه بر احداث سردا‌ب‌های مختلف، مقرر شد تا ستون‌های اطراف ضریح لاغرسازی شود.

 

برای لاغرسازی ستون‌ها باید آن‌ها مقام‌سازی نیز می‌شدند چرا که تحمل وزن سنگین گنبد حرم امام حسین(ع) را نیز باید داشته باشند به همین منظور از سال گذشته طرح لاغرسازی و مقام‌سازی چهار ستون اطراف ضریح امام حسین(ع) آغاز شد و تاکنون بیش از 85 درصد روند آن اجرایی شده است که به ازای هر ستون بیش از دو متر بر فضای ستون و ضریح افزوده می‌شود.

در حین انجام این پروژه مهندسان با اتفاقات جالبی روبرو شدند، به طوری که ستون‌های اولیه اطراف ضریح که از چوب بود به دلیل قدمت بالا توسط موریانه از بین رفته و تنها بخش طلاکاری آن بر جای مانده بود و گنبد با آن وزن بسیار بر روی این ستون‌ها که از درون پوسیده بودند، قرار داشته است.

 

 
با این وجود، ستون‌های اطراف ضریح امام حسین(ع) هم‌اکنون لاغرسازی و مقام‌سازی شده است و کم کم با اتمام این طرح آماده نصب گنبد جدید حرم امام حسین(ع) می‌شود.

البته پیش از این نیز با توجه به تغییرات ایجاد شده در کربلا و ساخت و سازها در این شهر، گنبد امام حسین(ع) در سال‌های گذشته از نقاط دور قابل رویت بود، اما هم‌اکنون از فضای بیش از 50 متری هم چندان قابل مشاهده نیست. بر همین اساس مقرر شد تا گنبد حرم سیدالشهدا(ع) بلندتر شود که با توجه به نظر مهندسان ارتفاع گنبد جدید 7 متر بلندتر از گنبد فعلی خواهد بود.

به گفته مسؤولان گنبد جدید حرم امام حسین(ع) نیز تا پایان سال جاری نصب می‌شود که به دلیل برخی موضوعات قرار است این گنبد بر روی گنبد فعلی نصب شود؛ بر همین اساس باید ستون‌های اطراف ضریح امکان تحمل یک هزار و 200 تن وزن دو گنبد را داشته باشند که این امر توسط مهندسان کشورمان عملیاتی شده است.

ارتفاع گنبد در دست ساخت امام حسین(ع)، 21 و نیم متر و قطر آن حدود 17 متر است؛ به این ترتیب ارتفاع گنبد جدید نسبت به گنبد کنونی، حدود هفت متر و قطر آن نیز یک و نیم برابر بیشتر خواهد بود.

همچنین اسکلت اصلی گنبد جدید حرم امام حسین(ع) که مردم استان کرمان متولی اصلی ساخت آن هستند، فلزی است. البته در طراحی فنی و مهندسی این گنبد تدابیری اندیشیده شده است که در آینده، بازهم امکان افزایش ارتفاع آن وجود خواهد داشت. این سازه پیچیده دارای 96 قطعه به صورت پیچ و مهره و  دو هزار و 160 مفصل با قابلیت مونتاژ و دمونتاژ است، به همین دلیل زمان نصب آن بسیار کوتاه خواهد بود.

 گنبد جدید حرم امام حسین(ع) هم‌اکنون در کرمان در حال اتمام است و به زودی تکمیل و رونمایی خواهد شد.

منبع: جهان نیوز

انتهای پیام/

جزئیات ساخت گنبد جدید امام حسین

 

https://www.yjc.ir/fa/news/6569134/%D9%85%D8%A7%D8%AC%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%B9%D8%AC%DB%8C%D8%A8-%D9%85%D9%88%D8%B1%DB%8C%D8%A7%D9%86%D9%87%E2%80%8C-%D8%AE%D9%88%D8%B1%D8%AF%D9%86-%D8%B3%D8%AA%D9%88%D9%86%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%DA%AF%D9%86%D8%A8%D8%AF-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85%E2%80%8C%D8%AD%D8%B3%DB%8C%D9%86%D8%B9-%D8%AA%D8%B5%D9%88%DB%8C%D8%B1