بررسی معماری فراماسونری در خاورمیانه

واژه "Symbol" در لغت به‌معنای نماد، نشانه، دالّ، نمودگار، نمون، رمز است و در عرف علمی، کد و سمبل نیز برای آن به‌کار می‌رود.

این اصطلاح، در حوزه فلسفه زبان، زبان‌شناسی، ارتباط‌شناسی و هنر و ادبیات به‌کار برده می‌شود و اصل آن ریشه در ادبیات نشانه‌شناختی جهان باستان دارد. گذشتگان همواره منابعی غنی از رمزها (نمادها) را در ادبیات خود دربر داشته‌اند و نمادها از ارکان اساطیر کهن است؛ بلکه زبان اسطوره، نماد است. اما اصطلاح نشانه و به تبع آن انواع نشانه از جمله نماد (symbol)، برای اولین‌بار توسط چارلز ساندرز پیرس، فیلسوف پراگماتیست آمریکایی و با تقسیم سه‌گانه نشانه توسط او وارد ادبیات علمی دوران مدرن شد و مورد استفاده در علوم گوناگون قرار گرفت.

پیرس "نشانه‌ها" را به سه دسته معروف شمایل (Icon) ، نمایه (Index) و نماد (Symbol) تقسیم کرده است. این گفتار به مطالعه نماد با رویکرد ارتباط‌شناختی و به‌عنوان یک واسط (Medium) در انتقال پیام می‌پردازد و از جنبه‌های فلسفی محض و زبان‌شناختی صرف در این‌باره صرف‌نظر می‌کند.

البته به نظر متخصصین حوزه فراماسونری، نهانگرایی و توسل به توسعه فراگیر نمادها و سمبلهای بصری، یکی از نشانه­های قدرت محدود و ناتوانی در تحقق اهداف بنیادین یک گروه است. در واقع گرفتار آمدن اغراق شده در دام نمادگرایی بصری نوعی پروپاگاندای پوچ و فاقد پشتوانه است که از سوی محافلی که از تزلزل و زوال خود بیم دارند، به کار گرفته می­شود.

مشرح  گزارش در نشانی زیر بصورت ممصور ومستند می باشد :

https://www.mashreghnews.ir/news/201547/بررسی-معماری-فراماسونری-در-خاورمیانه-تصاویر