هیئت نائبة الزهرا (س)

استاد فشارکی فرمودند: تدبردر زبان عربی هم خانواده دَبَرَ است و یعنی .....

هیئت هفتگی، چهارشنبه 7/8/1393 (خلاصه سخنرانی+عکس)

شنبه, ۱۰ آبان ۱۳۹۳، ۰۱:۰۴ ب.ظ

بسم الله الرحمن الرحیم

^{هیئت نائبة الزهرا (س) به حول و قوه الهی روز چهارشنبه 7 آبان ماه 1393 در جوار شهدای گمنام دانشگاه با موضوع بررسی و تحلیل خطبه حضرت زینب (س) (1) برگزار شد؛ در ابتدا یک نگاه کلی به معنای کلمه تدبیر و سپس نگاه تدبیری از زمان حضرت آدم تا خاتم و امام مهدی (عج) پرداختند و در ادامه وارد مقدماتی از زندگی بانو حضرت زینب کبری (س) شدند تا ان شاالله در دو جلسه آتی (21 آبان و 28 آبان)  وارد مباحث اصلی خطبه ایشان شوند. در ادامه تصمیم بر آن شد که چکیده مطالب پیرامون این موضوع که با حضور استاد ارجمند سرکار خانم فشارکی از اساتید حوزه  دانشجویی هستند خدمت شما عرض نماییم.}

جهت مطالعه خلاصه مطلب به ادامه مطلب مراجعه نمایید.

خلاصه مطالب:

استاد فشارکی فرمودند: تدبردر زبان عربی هم خانواده دَبَرَ است و یعنی پشت به پشت آمدن چیزی است. تدبر به باب تفعّل رفته است؛ یعنی اثرگیری، اثرگرفتن. یعنی در کل اثر گرفتن از یک چیزی.

در ادامه بیان کردند: ترتیب، در کنار هم قرارگرفتن، یک مفهوم جدیدی رو منتقل می کند. سوره ها هم به این شکل می شود. درمورد سیره اهل بیت هم ما همین طور باید نگاه کنیم که به صورت پشت سر هم آمدند.

چرا امام حسین (ع) آن گونه رفتارکردند؟ چرا امام حسن (ع) این گونه رفتار کردند؟ چون فضا و زمان این دو بزرگوار با هم فرق داشتند.

خیلی وقت ها راجع به انبیاء صحبت می شود، نگاه تدبری به این موضوع به ما کمک می کند جایگاه انبیاء را تشخیص بدهیم. بهترین مثالی که ما می توانیم راجع به انبیاء بگوییم این است که این بزرگواران مانند معلّمانی بودند که مقطع به مقطع برای رشد ما آمدند. حضرت آدم (ع) اولین پیامبر هستند مانند مقطع پیش دبستانی. یک شبهه در مورد حضرت آدم (ع) که بین مردم بیان می شود، این است که اگر این حضرت این گناه را نمی کرد ما تو دنیا نمی آمدیم، اما قرآن حضرت آدم (ع) را برگزیده اعلام می کند. و ایشان اولین فرد روی زمین هستند که وظیفه هدایت و راهنمایی خانواده خود را برعهده دارند. بعد از ایشان حضرت نوح (ع) پیامبر أولو العزم هستند و علاوه بر خانواده، قومش را نیز دعوت به یکتاپرستی نمود. بعد از ایشان حضرت ابراهیم (ع) به تنهایی آمدند و با طاغوت مبارزه و بت شکنی کردند. سپس حضرت موسی (ع) آمدند و با طاغوت مبارزه کرده و بنی اسرائیل را نیز با خود همراه کردند. بعد حضرت عیسی (ع) آمدند و با انحرافات قوم حضرت موسی (ع) مبارزه کردند. پیامبر اکرم حضرت محمد (ص) آمدند و دین را به تکامل رساندند و آن را جهانی کردند؛ مانند مقعطع دکتری؛ ایشان آمدند پایه های دین را بنا کردند اما در زمان خودشان تحقق نپذیرفت ان شاءالله کی به تحقق می رسد؟  با ظهور حضرت بقیة الله الاعظم (عج)

در حقیقت ما می خواهیم نگاه تدبیری را بفهمیم که چقدر اسلام و دین فرق می گذارد؟ چرا همه پیامبران ما مرد هستند؟ چرا پیامبر زن نداریم؟ باید این گونه پاسخ داد به این دلیل که زنان با مردان متفاوتند؛ نه تفاوت ارزشی بلکه پیامبر بودن یک شغل است و یک شغل مردانه است؛ اما این به این معنی نیست که زن ها هیچ وظیفه ای ندارند؛ اگر نگاه کنیم همسر حضرت آدم (ع)، مادر حضرت موسی (ع)، آسیه همسر فرعون، حضرت مریم در کنار حضرت عیسی (ع) و... شاید این طور باید گفت نقش مردان آشکارا است؛ اما نقش زنان پنهان است و زنان نقش بسیار تاثیرگذار و مهمی دارند.

هر روز هفته به یک معصوم اختصاصی دارد؛ روز یکشنبه مخصوص امام علی (ع) است؛ و همین طور سایر ائمه. شخصی از حضرت می پرسند چرا روزی برای حضرت زهرا (س) قرار نگرفته است؟ گفتند: شب ها برای حضرت فاطمه الزهرا (س) می باشد و ما همه خودمان از ایشان معنویت می گیریم؛ شب ما را یاد نماز شب، آرامش، شب قدر و... می اندازد.

پیامبراکرم (ص) می فرمایند: سه چیز را بسیار دوست دارم.؛ زن؛ نماز؛ عطر، وجه اشتراک این سه مورد آرامش است؛ و حضرت زهرا (س) می فرمایند: سه چیز را بسیاردوست دارم؛ قرآن (نگاه به پیامبر)، نماز، عطر. ما اثبات کردیم که ائمه (ع) یک وظیفه ای دارند در روز برای ما و حضرت زهرا (س) در شب. ایشان در زمان حیات پدر کنار پیامبر (ص) بودند. بعد از رحلت مادرشان حضرت خدیجه، حضرت زهرا (س) 6-7 سالشان بود، اما همین دختر کوچک به ام ابیها لقب گرفتند؛ چرا؟ مگر ایشان چه کردند؟ حضرت خدیجه کسی است که سال ها بعد از رحلتش هم اگر اسم او می آمد، پیامبر بر پهنای صورت گریه می کرد؛ حضرت زهرا (س) تا زمانی که خانه پدر بود، آرامش پدر بود وقتی به خانه همسر رفت آرامش بخش حضرت علی (ع) شدند و بعد هم آرامش بخش فرزندانش، آن هم چه فرزندانی، فرزندانی که بعداً هرکدام رهبر جامعه بودند؛ یک دختری تربیت می کنند، حضرت زینب کبری (س) . راوی خطبه طولانی فدکیه حضرت زهرا (س) ، حضرت زینب کبری (س) که 5 ساله بودند هستند؛ می آییم جلوتر می بینیم پدرشان 25 سال خانه نشین بودند که او در کنارش بود ازدواج کردند با عبدالله بن جعفر، آن هم نه یک مرد معمولی بلکه بسیار بخشنده. بعد پسرانش را همچون مادرشان دلیر بارآوردند؛ حضرت زینب در هفته روزی را اختصاص داده بودند برای تدریس تفسیر قرآن به زنان کوفی. در آخرین لحظات زندگی امام حسن (ع) هم حضرت زینب (س) در کنار بستر ایشان بودند.

یکی از مفاد صلح امام حسن (ع) این بود که معاویه برای خودش جانشین انتخاب نکند که معاویه بعد از شهادت امام حسن (ع) از این قول تخطی کردند و حضرت زینب (س) طبق قراری که با همسرشان داشتند (یکی از شروط ازدواجشان که هرکجا امام حسین (ع) حضور داشتند ایشان هم همراهشان باشند.) دنبال امام حسین (ع) رفتند و آن واقعه کربلا اتفاق افتاد؛ هنگامی که برگشتند گریه مردم کوفه را می بینند، حضرت زینب (س) فرمودند: چرا گریه می کنید؟ این گریه فایده ای ندارد.

سوال 1: چرا همسر حضرت زینب (س)همراه ایشان نرفتند؟

احتمالاً جایگاه اداری و حکومتی داشتند و از طریق راه دیگری کمک می رساندند، وگرنه به حضرت زینب (س) نمی گفتند؛ اگر نیاز شد پسرانمان را به کمک امام حسین (ع) بفرست.

منابع که استاد در این زمینه برای مطالعه و تحقیق بیشتر پیشنهاد دادند:

*  کتاب انسان 250 ساله

* کتاب پیشوایان هدایت (زیرنظرآقای منظرحکیم /khamenei.ir )

<< ادعـــــــونی استــجب لــــــــــکم >>

حضرت زینب (س) دردودل هم که می کنند با خدا دردودل می کنند (حتی زمانی که خیلی مضطّر هستند) به خدا می گویند: خدایا فقط از تو یاری می خواهــــــم.

این فضا، فضا زندگی و رشد حضرت زینب (س) هست پس باید در این فضا سیره و سخنان و خطبه ایشان را مطالعه و بررسی کنیم تا بهتر درک کنیم ایشان چه کردند و چه گفتند.

سوال 2: چرا برای امام حسین (ع) آن قدر گریه می کنیم؟

چون تشنه بودند، چون گرسنه بودند، خُب اگر این طور است خیلی تشنه و گرسنه داریم پس بیایم برای همه گریه کنیم؟! جنس این گریه با گریه های دیگر فرق می کند، جنس کار ما دلسوزی نیست، عزا نیست بلکه برای پیام رسانی است مثل گریه یک عابدی است که موقع نماز شب گریه می کند جنس این گریه، گریه ی انسانیت است، امام حسین (ع) حرفش با آدم ها پیام انسانیت است. این دهه، دهه خاصّی است؛ از امام حسین (ع) در این هیئت ها مدد بگیریم. با امام حسین (ع) قرار بگذارید، به ایشان بگویید: آقا جان من از خودم مطمئن نیستم؛ تونگاهی به من بکن تا من مثلاً فلان اخلاقم را کنار بگذارم یا اینکه سال بعد آن کارم را به امام حسین (ع) هدیه بدهیم.

آیا امام حسین (ع) فقط مردم زمان خودش را دوست داشت؟

امام حسین (ع) همه مردم و در همه زمان ها رو دوست دارند، و هر سال دهه محرم با تمام توان به مدد ما می آیند.

⁽⁽ صــلی عــلی علیــک یا زینـب کبــری سلام ا..... علیها ⁾⁾

هیئت دانشجویی نائبة الزهرا (س) - naebatozahra.blog.ir