***.*** ... گنجینه ... فشارکی ... ها ***.***

****.**** کنز الفشا ر کیو ن ************** Fesharkies's Treasure ****.****

***.*** ... گنجینه ... فشارکی ... ها ***.***

****.**** کنز الفشا ر کیو ن ************** Fesharkies's Treasure ****.****

***.*** ... گنجینه ... فشارکی ... ها ***.***

########## بنام خدا ##########
#پایگاه جامع اطلاع رسانی در موضوعات زیر #
..... با سلام و تحیت .. و .. خوشامدگویی .....
*** برای یافتن مطالب مورد نظر : داخل "طبقه بندی موضوعی " یا " کلمات کلیدی"شوید. ویا کلمه موردنظر را در"جستجو" درج کنید.***

طبقه بندی موضوعی
بایگانی
محبوب ترین مطالب

آیةاللّه میرسید علی نجف آبادی

يكشنبه, ۱۱ شهریور ۱۳۹۷، ۰۸:۵۰ ق.ظ

اساتید:  حضرات اعلام سیدمحمدطباطبایی فشارکی، و....


مجله  افق حوزه  7 بهمن 1388 - شماره 257 
فرزانگان/آیةاللّه میرسید علی نجف آبادی
4

تولد: 1287 قمری محل تولد: نجف آباد

وفات: 1362 قمری مزار: تخت فولاد اصفهان

عمر: 75 سال

اساتید:

حضرات اعلام آخوند ملامحمدکاظم خراسانی، سیدمحمدطباطبایی فشارکی، سیدمحمدکاظم یزدی، میرزا محمدتقی شیرازی، میرزا زین العابدین مازندرانی و ... .

شاگردان:

بزرگانی چون، علامه سیدعلی فانی، حاج آقا حسین خادمی، شیخ ابراهیم ریاضی نجف آبادی، علی اصغر صالحی کرمانی، جلال الدین همایی و ... .

تولد و تحصیل:

فقیه پارسا، آیةاللّه سیدعلی نجف آبادی از روحانیون برجسته و مدرسین طراز اول حوزه علمیه اصفهان، در خانواده ای روحانی در نجف آباد متولد گردید. وی پس از گذراندن دوران کودکی، به تحصیل علوم دینی روی آورد. مقدمات و سطح را در نجف آباد و اصفهان فرا گرفت، سپس جهت ادامه تحصیل و درک محضر اساتید بزرگ به نجف اشرف مهاجرت کرد. میرسید علی پس از سال ها تلاش علمی و درک محضر استوانه های علم و تقوا به مراتب والایی از دانش واخلاق و عرفان ارتقا یافت.

از نگاه بزرگان:

علامه شیخ آقا بزرگ تهرانی در نقباء البشر، مراتب علم و فضل وی را ستوده و از او به عنوان عالمی بزرگ و فقیهی بلند مرتبه نام برده است. هم چنین از آیةاللّه احمد فیاض فروشانی چنین نقل شده است: سیدعلی در علوم و فنون گوناگون، جامعیت داشت، خوش فهم و خوش درک بود، سرعت انتقال خوبی داشت و هرچه از او می پرسیدند، بدون نیاز به مطالعه جواب می داد. دیگر شرح حال نویسان و معاصران و تلامذه ایشان نیز هر کدام به نوعی از جامعیت علمی و اخلاق و معنویت آن عالم وارسته سخن گفته اند.

بازگشت به ایران:

میرسید علی پس از سال ها بهره گیری از استادان بزرگ علم و دانش در نجف اشرف و پس از ارتحال استاد بزرگش آیةاللّه آخوند محمدکاظم خراسانی در سال 1329 قمری به اصفهان بازگشت. حوزه علمیه اصفهان در آن زمان، از حوزه های پررونق به شمار می رفت و عالمان و اندیشمندان بنامی را در خود جای داده بود و در این میان آیةاللّه میرسیدعلی نجف آبادی در شمار برترین آنان قرار داشت. او روزها در مدرسه صدر و جده بزرگ به تدریس فقه و اصول، حکمت و کلام و تفسیر می پرداخت و جمع کثیری از دانش پژوهان مستعد، پروانه شمع وجودش گشته و از جویبار دانش و معرفتش بهره های علمی و اخلاقی فراوان بردند. بنا به اظهارات شاگردانی که در حلقه درسش حضور داشته اند، مدرس نجف آبادی در علوم مختلف اسلامی جامعیت داشت. وی معتقد بود که مجتهد باید در تمامی زمینه های فقه، اصول، منطق، رجال و ... صاحب نظر باشد، نه ناقل سخن دیگران.

در سنگر تبلیغ:

این فقیه محقق و استاد گرانقدر، با آن جامعیت علمی، از سنگر تبلیغ و ارشاد مردم نیز غافل نبود. گرچه از ناحیه برخی افراد کوته بین، مورد اعتراض واقع می شد، اما هیچ گاه به این گونه سخنان گوش نداده و سال ها بر فراز منبر، برای ارشاد و هدایت مردم سخن گفته و به موعظه و ذکر مصائب خاندان رسالت پرداخت، تا آنجا که به سیدعلی روضه خوان، معروف شده بود. صاحب کتاب »رجال اصفهان« که خود، معاصر آیةاللّه سیدعلی نجف آبادی بوده است، می نویسد: »نگارنده به خاطر دارم که بیشتر منبر را به ولایت ائمه اطهار علیهم السلام برگزار می نمود و این مطلب، ارادت و علاقه خاص او را به ائمه اطهار علیهم السلام می رسانید«.

فعالیت های سیاسی:

این استاد گرانقدر، که همزمان با حوادث مشروطیت می زیست، در جنگ جهانی اول و استبداد صغیر رنج و سختی فراوان کشید و ناچار به مناطق بختیاری پناه برد. ایشان در زمان سلطه روس ها در اصفهان دستگیر و مدتی به زندان افتاد و نوشته اند که وی در همین گرفتاری نذر کرد در صورتی که از زندان آزاد شود و رفع گرفتاری گردد، تا آخر عمر، منبر برود. از این رو ایشان تا پایان حیات پربارش به نذر خود عمل کرد و منبر رفت.

ویژگی های اخلاقی:

از ویژگی های این عالم ربانی، مناعت طبع و ساده زیستی بود. در نهایت استغنا و بزرگ طبعی و زهد و سادگی در یکی از حجرات مدرسه صدر زندگی می کرد. اکثر شرح حال نویسان بر پارسایی و بی اعتنایی ایشان به دنیا صحه گذاشته و آن را از مشخصه های برجسته زندگی وی دانسته اند. مؤلف تذکرةالقبور نوشته است: »در زهد و تقوا و اعراض از مردم دنیا و عدم توجه به اغنیا، بی نظیر بود.« محقق نجف آبادی علاقه ای وافر به مطالعه و تحصیل علم داشت، حتی ایشان بین الصلاتین به مطالعه می پرداخت.

رحلت:

و سرانجام پس از عمری تلاش و تحقیق علمی، تربیت و پرورش ده ها عالم و محقق، روزجمعه 13صفر1362 قمری، قلب تپنده این عالم بزرگ و فقیه وارسته، از حرکت ایستاد و جان به جان آفرین تسلیم کرد. پیکر آن عبدصالح خدا با مشایعت هزاران نفر از مردم اصفهان و اطراف، به قبرستان تخت فولاد، حمل و در تکیه تویسرکانی به خاک سپرده شد. مردم قدرشناس اصفهان در غم فقدان آن عالم ربانی تا یک هفته مجالس عزا برگزار کردند. »روح پاکش با اولیای الهی محشور باد«

منبع: گلشن ابرار/6




https://hawzah.net/fa/Magazine/View/6435/7161/87359/فرزانگانآیةاللّه-میرسید-علی-نجف-آبادی-/?SearchText=فشارکی

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۷/۰۶/۱۱