آیین قربانی در شاهنامه (داستان رستم و اسفندیار و سیاوش)

 محسن محمدی فشارکی۳

۳- دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان

 

 

آیین قربانی در شاهنامه (داستان رستم و اسفندیار و سیاوش)

محمود آقاخانی بیژنی۱، اسحاق طغیانی ۲، محسن محمدی فشارکی۳

۱- دانشجوی دکتری ادبیات حماسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان 
۲- استاد گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان 
۳- دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان

چکیده:   (۱۴۱۴ مشاهده)

قربانی یک آیین مذهبی است که در میان اقوام و ملل مختلف با اهداف گوناگون رواج دارد. بسیاری از سنت­های دینی برای دور ماندن از بلایا و یا رفع آن، کشتن یک حیوان را توصیه می­کنند. برخی از پژوهشگران کشتن شتر به دستور اسفندیار در داستان «رستم و اسفندیار» و همچنین کشته شدن سیاوش به دستور افراسیاب و سرخه به دستور رستم را نوعی آیین قربانی قلمداد می­کنند. در پژوهش حاضر که به شکل بنیادی بر پایه مطالعات کتابخانه­ای و به روش توصیفی ـ تحلیلی انجام ‌شده است، سعی کردیم تا نشان دهیم که در داستان «رستم و اسفندیار» (کشتن شتر به دستور اسفندیار) و در داستان سیاوش (نحوه کشتن سیاوش و سرخه) عمل آیینی قربانی وجود ندارد. برای روشن شدن این امر، پس از تحلیل و تعریف آیین قربانی، به تحلیل داستان رستم و اسفندیار و سیاوش در شاهنامه پرداخته ‌شده است. درنهایت، هیچ نشانه­ای از آیین قربانی در این دو داستان وجود ندارد و در داستان رستم و اسفندیار کشتن شتر نوعی بلاگردانی است.

واژه‌های کلیدی: واژه‎های کلیدی: شاهنامه، داستان رستم و اسفندیار، داستان سیاوش، بلاگردانی، آیین قربانی.

متن کامل [PDF 816 kb]   (۲۴۲ دریافت)    

نوع مقاله: مقاله پژوهشی | 
دریافت: ۱۳۹۶/۶/۲۳

 

 

 

 

 

http://cfl.modares.ac.ir/article-11-15534-fa.html&sw=