***.*** ... گنجینه ... فشارکی ... ها ***.***

****.**** کنز الفشا ر کیو ن ************** Fesharkies's Treasure ****.****

***.*** ... گنجینه ... فشارکی ... ها ***.***

****.**** کنز الفشا ر کیو ن ************** Fesharkies's Treasure ****.****

***.*** ... گنجینه ... فشارکی ... ها ***.***

########## بنام خدا ##########
#پایگاه جامع اطلاع رسانی در موضوعات زیر #
..... با سلام و تحیت .. و .. خوشامدگویی .....
*** برای یافتن مطالب مورد نظر : داخل "طبقه بندی موضوعی " یا " کلمات کلیدی"شوید. ویا کلمه موردنظر را در"جستجو" درج کنید.***

طبقه بندی موضوعی
بایگانی
محبوب ترین مطالب
مطالب پربحث‌تر

دیوان اشعار شهدای فشارکی در وصیت نامه شان

دوشنبه, ۱۶ مهر ۱۳۹۷، ۰۱:۱۹ ق.ظ

کتاب گنجینه معارف شهدا  (آخرین سفارشها و نواهای آسمانیان فشارکی) 

 

منبع : کتاب  کتاب گنجینه معارف شهدا  (آخرین سفارشها و نواهای آسمانیان فشارکی) ، ستاد یادواره شهدا ،  سیدجواد هاشمی فشارکی ، انتشارات وانیا ، 1397، ص

220 الی 223

 

  1.  

دیوان اشعار شهدا

شهدای گرامی، در متن وصیت‌نامه خود، اشعاری را از ائمه(ع) و شعرا ارایه نموده و از آن برای انتقال روح وصیت خود به ما چنین نقل کرده‌اند:

 

 

شهدای گرامی، در متن وصیت‌نامه خود، اشعاری را از ائمه(ع) و شعرا ارایه نموده و از آن برای انتقال روح وصیت خود به ما چنین نقل کرده‌اند:

 

 

 

دیوان اشعار شهدا

شهدای گرامی، در متن وصیت‌نامه خود، اشعاری را از ائمه(ع) و شعرا ارایه نموده و از آن برای انتقال روح وصیت خود به ما چنین نقل کرده‌اند:

 

1)

شهیدان زنده‌اند الله اکبر
 

به خون آغشته‌اند الله اکبر
 

 (شهید مهدی مطلبی فشارکی، فرزند علی اصغر )

2)

می‌روم وز سر حسرت به فضا می‌نگرم
 

خبر از پای ندارم که زمین می‌سپرم
 

(شهید علیرضا آقاجانی فشارکی)

3)

ای خوشا با فرق خونین در لقاء یار رفتن
 

سر جدا پیکر جدا در محفل دلدار رفتن
 

(شهید مرتضی غلامی فشارکی، فرزند رضا)

4)

"الهی در سرای عالم دل
 

مرا جز عشق کویت نیست حاصل
 

مرا داغ تو و مهر تو بر دل
 

مرا در کوی عشقت هست منزل
 

دل و جانم ز عصیان شد پریشان
 

شدم دور از دیار مهرکیشان
 

نوای دعوتت را چون شنیدم
 

به پای دل چو مشتاقان دویدم
 

که من بر تو دلی محتاج دارم
 

به سر از لطف و مهرت تاج دارم
 

بود امرت مرا آویزه گوش
 

نمی گردد مرا لطفت فراموش
 

چه خوش باشد سفر کردن به سویت
 

به چشم دل نظر کردن به رویت
 

الهی‌ای چراغ شام تارم
 

مکن در بزم محشر خوار و زارم
 

اگر افتاده در بند فراغم
 

ترا لکن نهال اشتیاقم
 

اگر پیمان طاعت را گسستم
 

اگر عمری گنه شد حاصل من
 

اگر شیطان ربود از من دل من
 

اگر دورم ز بزم کویت‌ای یار
 

اگر افتاده و بشکسته بالم
 

اگر باشد پریشان باز حالم
 

ولی امروز از تو عذر خواهم
 

منم مسکین تو بگذر از گناهم "[1]
 

(شهید مهدی عظیمی اصفهانی)

5)

"همى گویم و گفته‌ام بارها
 

بود کیش من مهر دلدارها
 

پرستش به مستى است در کیش مهر
 

برونند زین جرگه هوشیارها "
 

(شهید سید ساعد هاشمی فشارکی)

 

 

[1] سروده حسین انصاریان

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

6)

"در طریقت پیش سالک هر چه آید خیر اوست
 

در صراط مستقیم اى دلى کسى گمراه نیست
 

 بر در میخانه رفتن کار یکرنگان بود
 

خود فروشان را [به کوی می‌فروشان] راه نیست
 

هرچه هست از قامت ناساز بى اندام ماست
 

ور نه تشریف تو بر بالاى کس کوتاه نیست" [1]
 

(شهید سید ساعد هاشمی فشارکی،)

7)

" اى که مى‌ترسى ز مرگ اندر فراز
 

هان زخود ترسانى اى جان هوشدار
 

 زشت روى توست نه رخسار مرگ
 

جان تو همچون درخت و مرگ، برگ"[2]
 

(شهید سید ساعد هاشمی فشارکی)

 

"خون شهید از آب اولی تر است
 

این خطا از صد ثواب اولی تر است" [3]
 

 (شهید سید ساعد هاشمی فشارکی)

8)

« فَإِنْ تَکُنِ الدُّنْیا تُعَدُّ نَفیسَةً
وَ إِنْ تَکُنِ الاَبْدانُ لِلْمُوتِ أُنْشِأَتْ
وَ إِنْ تَکُنِ الاَرْزاقُ قِسْماً مُقَدَّراً
وَ إِنْ تَکُنِ الاَمْوالُ لِلتَّرْکِ جَمْعُها

 

***

***

***

***

فَدارُ ثَوابِ اللّهِ أَعْلى وَ أَنْبَلُ
فَقَتْلُ امْرِىء بِالسَّیْفِ فِی اللّهِ أَفْضَلُ
فَقِلَّةُ حِرْصِ الْمَرْءِ فِی الرِّزْقِ أَجْمَلُ
فَما بالُ مَتْرُوک بِهِ الْحُرُّ یَبْخَلُ»"[4]

 

 

[1] دیوان حافظ غزل 71

[2] "مثنوی‌" طبع‌ میرخانی‌، ج‌  ص‌ 288 و 289

[3] خون شهیدان را ز آب اولی‏تر است ** این خطا از صد ثواب اولی‏تر است‏  - مولوی " مثنوی معنوی " دفتر دوم

[4] (اگر (لذّات) دنیوى با ارزش به شمار آید، سراى پاداشِ الهى (بهشت) از آن برتر و ارزشمندتر است و اگر بدن‌ها براى مرگ آفریده شده، شهادت در زیر ضربات شمشیر در راه خدابهتر است و اگر روزى‌ها به تقدیر الهى تقسیم شده، حریص نبودن در طلب روزى زیباتر است و اگر اموال و دارایى براى واگذاشتن جمع آورى مى‌شود، چرا آزاد مردان (در بذل و بخشش آن) بخل بورزند؟( تاریخ ابن عساکر) شرح حال امام حسین(علیه السلام)، ص 163 و بحارالانوار، ج 44، ص 374.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

« فَإِنْ تَکُنِ الدُّنْیا تُعَدُّ نَفیسَةً
وَ إِنْ تَکُنِ الاَبْدانُ لِلْمُوتِ أُنْشِأَتْ
وَ إِنْ تَکُنِ الاَرْزاقُ قِسْماً مُقَدَّراً
وَ إِنْ تَکُنِ الاَمْوالُ لِلتَّرْکِ جَمْعُها

 

***

***

***

***

فَدارُ ثَوابِ اللّهِ أَعْلى وَ أَنْبَلُ
فَقَتْلُ امْرِىء بِالسَّیْفِ فِی اللّهِ أَفْضَلُ
فَقِلَّةُ حِرْصِ الْمَرْءِ فِی الرِّزْقِ أَجْمَلُ
فَما بالُ مَتْرُوک بِهِ الْحُرُّ یَبْخَلُ»"[1]

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" اگر چه دنیا و آنچه در آن است زیبا و دوست داشتنى است،

اما خانه آخرت زیباتر و برتر است.

و اگر قرار است اموال که فرد در دنیا جمع آورى مى‌کنند،

باید بگذارند و بروند، پس چه بهتر آنها را در راه خدا انفاق کند.

و اگر قرار است روزى از این دنیا بروم،

پس چه بهتر که در راه خدا با شمشیر قطعه، قطعه شوم. "(شهید سید ساعد هاشمی فشارکی)

9)

"سامضی و ما بالموت عارعلى الفتى اذا ما نوى حقا
 

و جاهد مسلما و واسى الرجال الصالحین بنفسه
 

و فارق مثبورا و باعد مجرمافان عنت لم اندم
 

وان مت لم الم کفى بک ذلا ان تعیش و ترغما" [2]
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

(شهید سید ساعد هاشمی فشارکی)

"من به سوى مرگى مى‌روم که مرگ براى جوانمردان ننگ نیست،

آنگاه که مرگ در راه عقیده اسلام و هدف حقانیت باشد

و مرد بخواهد با ایثار جانش از مردان نیک حمایت کند و جنایتکاران مخالف نماید

و از دشمنان خداوند دورى گزیند من جانم را در طبق اخلاص گذارده

و دست از زندگى مى شویم اگر زنده ماندم پشیمانى ندارم"

 

 

 

[1] (اگر (لذّات) دنیوى با ارزش به شمار آید، سراى پاداشِ الهى (بهشت) از آن برتر و ارزشمندتر است و اگر بدن‌ها براى مرگ آفریده شده، شهادت در زیر ضربات شمشیر در راه خدابهتر است و اگر روزى‌ها به تقدیر الهى تقسیم شده، حریص نبودن در طلب روزى زیباتر است و اگر اموال و دارایى براى واگذاشتن جمع آورى مى‌شود، چرا آزاد مردان (در بذل و بخشش آن) بخل بورزند؟( تاریخ ابن عساکر) شرح حال امام حسین(علیه السلام)، ص 163 و بحارالانوار، ج 44، ص 374.

[2] بحارالانوار ج 42 ص 328 والارشاد ج2 ص81