زندگی نامه ی مرحوم آیت الله سید رضا برقعی مدرس (رحمت الله علیه)

سیوطی را نزد استاد نامی حوزه آقای فشارکی و... آموختند

 

زندگی نامه ی مرحوم آیت الله سید رضا برقعی مدرس (رحمت الله علیه)

بسم الله الرحمن الرحیم

آیت الله سید رضا برقعی مدرس در سال ۱۳۲۷ در شهر مقدس قم و در خانواده ای مذهبی متولد شدند. ایشان پس از سه سال به همراه خانواده به تهران مهاجرت نمودند و پس از گذراندن هشت سال از دوران کودکی در تهران به قم بازگشتند. پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی به واسطه ی حضور در جلسات قرآن و دعای کمیل با مرحوم آیت الله میرزا حسن نوری همدانی آشنا شدند و در دروس مهدویت ایشان شرکت نمودند. در همان سالها ضمن پرداختن به کسب و کار به همراه جمعی از همشهریان از جمله حجت الاسلام نظری و آقای غفاری به تحصیل در دروس حوزوی پرداختند و پس از اتمام پایه ی اول به صورت تمام وقت وارد حوزه ی علمیه شدند.

سپس در سال ۱۳۴۶ در سالروز شهادت حضرت امام جعفر صادق(ع) و پنجمین سالروز حمله ی دژخیمان پهلوی به مدرسه ی فیضیه در این مدرسه سخنرانی کردند. با وجود جوانی سخنرانی ایشان تاثیر فراوانی به دنبال داشت تا حدی که مزدوران رژیم پهلوی را به شدت آشفته و خشمگین ساخت. از این رو ایشان با هدایت و حمایت مرحوم آیت الله العظمی منتظری (ره) به نجف اشرف عزیمت نموده و به محضر حضرت امام خمینی (ره) شرفیاب شدند.

پس از مدتی اقامت در نجف اشرف و در جوار حرم مطهر امام علی(ع) به ایران بازگشتند و بلا فاصله پس از ورود به ایران بازداشت شده و به زندان قزل قلعه منتقل گردیدند.

در دوران زندان با جمعی از انقلابیون از جمله حجت الاسلام والمسلمین ناطق نوری، حاج سید احمد آقای خمینی و سید مصطفی برقعی، آیت الله جعفری همدانی، سید تقی درچه ای و آیت الله العظمی منتظری (ره) که همزمان با ایشان در زندان بسر می بردند، آشنایی بیشتری پیدا کردند.

پس از آزادی از زندان از اقامت در قم منع گردیده و به کرج عزیمت نمودند و در آنجا در حوزه ی علمیه جدیدالتاسیس مسجد جامع کرج زیر نظر مرحوم آیت الله مدرسی یزدی به ادامه تحصیل پرداختند تا اینکه همزمان با جشن های ۲۵ سالگی سلطنت محمد رضا پهلوی مجدداً به دلیل فعالیت های انقلابی تحت تعقیب قرار گرفته و به ناچار بار دیگر عازم نجف اشرف گردیدند و تا سال ۱۳۵۷ در کنار امام و در جمع یاران ایشان حضور داشتند و در خدمت امام و انقلاب بودند.

در روزهای بازگشت حضرت امام به میهن برای حضور در کمیته ی استقبال از امام به ایران بازگشتند و پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی به نجف اشرف مراجعت نمودند و با سایر دوستان و یاران همانند حضرات آیات رضوانی، کریمی و خاتم یزدی در اداره ی بیت حضرت امام همکاری نموده و مسئولیت همه پرسی دوازدهم فروردین جمهوری اسلامی ایران را در نجف اشرف بر عهده گرفتند و به بهترین وجه ممکن این مسئولیت را به انجام رساندند.

سپس به فرمان امام خمینی(ره) با حضور در هیئت فرهنگی ایرانی به سرپرستی شهید دانش آشتیانی و مرحوم سید کاظم موسوی برای رسیدگی به امور مربوط به مدارس جمهوری اسلامی ایران در خارج از کشور و نظارت بر آنان به کشورهای حوزه ی خلیج فارس سفر کردند. سپس به پیشنهاد هیئت همراه به عنوان نماینده امام(ره) در کشورهای حوزه ی خلیج فارس منصوب گردیدند.

این مسئولیت تا پایان عمر با برکت حضرت امام(ره) ادامه داشت و پس از رحلت ایشان نیز تا یکسال مسئولیت نمایندگی مقام معظم رهبری بر عهده ی ایشان بود تا اینکه با مراجعت به قم مجددا فرصت حضور بیشتر و نزدیک تر در حوزه ی علمیه قم برای ایشان فراهم گردید. یکی از مهم ترین و با ارزش ترین آثار ایشان در دوره ی نمایندگی امام خمینی(ره) بنای مسجد با شکوه امام حسین(ع) در کشور امارات متحده عربی و در شهر دُبی می باشد که با معماری بی نظیر ایرانی و شیعی به یادگار مانده است.

از آن زمان ایشان علاوه بر فعالیت های حوزوی به مدت ده سال نیز به تدریس در دانشگاه پرداختند و سپس فعالیت های خود را به تدریس در حوزه های علمیه متمرکز نمودند و تاکنون نیز به تدریس و سایر فعالیتهای حوزوی ادامه می دهند و در طول این سالهای تدریس تقریبا تمامی کتب حوزوی را تدریس نموده اند.

ایشان در طول دوران تحصیل در حوزه های علمیه قم و نجف از درس اساتید برجسته ای بهره بردند که به ترتیب رایج دروس در حوزه ی علمیه می توان به صورت زیر از این اساتید نام برد :

ایشان مقدمات و صرف را نزد استاد غفاری و نحو را نزد استاد شیخ مهدی بیگدلی فرا گرفتند. سیوطی را نزد استاد نامی حوزه آقای فشارکی و معانی بیان را نزد حضرات آیات استادی و شیخ حسن تهرانی آموختند. منطق حاشیه ملا عبدالله را در درس استاد جلیلی آذرشهری و منظومه منطق را نزد آیت الله گرامی قمی فرا گرفته و معالم الاصول را نزد آیت الله باکویی آموختند. برای قوانین الاصول در درس آیت الله دوزدوزانی و برای شرح لمعه در درس آیات محترم فاضل هرندی، شیخ محمد یزدی، سید ابوالفضل موسوی و حاج شیخ نصرالله شاه آبادی شرکت نمودند و سطوح عالیه را در نجف اشرف گذراندند. در نجف اشرف رسائل شیخ انصاری را نزد آیت الله مرتضوی شاهرودی و آیت الله رضوانی خمینی فرا گرفتند و برای مکاسب، از محضر آیت الله کوکبی و آیت الله راستی کاشانی بهره بردند. کفایتین را در محضر آیت الله حاج شیخ مجتبی تهرانی و آیت الله کوکبی و قسمتی از اسفار الاربعه را نیز نزد آیت الله رضوانی آموختند.

اما دروس خارج فقه و اصول را عمدتا نزد مرحوم حضرت امام (ره) و آیت الله حاج سید مصطفی خمینی(ره) فرا گرفتند و لکن از بزرگان دیگری نیز در قم و نجف اشرف بهره می بردند. از جمله ایشان در درس مراجع عظامی همچون آیت الله العظمی شهید سید محمد باقر صدر (ره)، آیت الله العظمی سید علی سیستانی، آیت الله العظمی حاج شیخ حسینعلی منتظری (ره)، آیت الله العظمی میرزا باقر زنجانی (ره)، آیت الله العظمی فاضل لنکرانی (ره)، آیت الله العظمی وحید خراسانی و آیت الله العظمی حاج شیخ جواد تبریزی (ره) شرکت می نمودند

 

ناگفته هایی از زندگی آیت الله حاج آقا مصطفی خمینی از زبان مرحوم آیت الله برقعی (2)

بازخوانی خاطرات مرحوم آیت الله سید رضا برقعی مدرس درباره ی آیت الله حاج آقا مصطفی خمینی (ره)

(قسمت دوم)

کتاب یادها و یادمانها از شهید آیت الله‏ سید مصطفی خمینی (س) (ج. 1) : مجموعه مصاحبه ها در حاشیۀ کنگره شهید آیت الله سید مصطفی خمینی (س): (مهر و آبان 1376)

نوع ماده: کتاب فارسی

پدیدآورنده: برقعی، سید رضا

ناشر: عروج

زمان: 1376 شمسی

زبان اثر: فارسی

*‏ حاج آقا مصطفی در چه سالی به اجتهاد رسیدند؟ از جمله مبانی فقهی ایشان، که با دیگران تفاوت داشت، کدامیک را به خاطر دارید:‏

‏-‏ در حدود سال 1345 بود که من به درس ایشان راه پیدا کردم. در درس خارج حضرت امام(س) که ایشان را می دیدم. وقتی اشکالی می کرد، امام(س) کاملاً توجه می کردند و جوابهای اقناع کننده به او می دادند. معمولاً استادها به اشکالات بی پایه و اساس توجهی نمی کنند. از اینکه می دیدم وقتی صدای ایشان به اشکال بلند می شد، امام(س) سکوت می کردند و به حرف او کاملاً گوش می دادند، معلوم می شود که حرفی برای زدن داشت؛ مثلاً، در حالی که امام(س) داشتند مطلبی را بیان می کردند، حاج آقا مصطفی(ره) سرش را بلند می کرد و می گفت: خطابات قانونیه چه می شود؟ امام(س) هم جوابی می دادند. دوباره می گفت: پس اصل ترتّب چی؟ امام(س) جواب می گفتند. از این حال معلوم می شود که آنها بخوبی حرف همدیگر را می فهمیدند و اشکالات او عمق علمی داشت. من از همین سال و به همین صورت، با بُعد علمی ایشان آشنا شدم، اما کسانی که سابقۀ آشنایی بیشتری با او داشتند، معتقد بودند که او از 27 یا 28 سالگی به اجتهاد رسیده است؛ مجتهدی که هر بخش از فقه را می تواند استنباط می کند. ما دو جور مجتهد داریم: برخی ابواب گوناگون فقه را بررسی کرده اند، ولی برخی دیگر قوۀ اجتهاد برایشان حاصل است و به هر بخش از فقه که بپردازند، می توانند آن را استنباط کنند.‏

‏‏نوآوریهای ایشان زیاد بود؛ از جملۀ آنها شورای فتوایی، احرام از ادنی الحل، شیوۀ تفسیری ایشان و مواردی در علم اصول بود. ‏

‏‏

ادامه نوشته

+ نوشته شده در ساعت توسط administrator  | نظر بدهید

ناگفته هایی از زندگی آیت الله حاج آقا مصطفی خمینی از زبان مرحوم آیت الله برقعی (1)

بازخوانی خاطرات مرحوم آیت الله سید رضا برقعی مدرس درباره ی آیت الله حاج آقا مصطفی خمینی (ره)

(قسمت اول)

کتاب یادها و یادمانها از شهید آیت الله‏ سید مصطفی خمینی (س) (ج. 1) : مجموعه مصاحبه ها در حاشیۀ کنگره شهید آیت الله سید مصطفی خمینی (س): (مهر و آبان 1376)

نوع ماده: کتاب فارسی

پدیدآورنده: برقعی، سید رضا

ناشر: عروج

زمان: 1376 شمسی

زبان اثر: فارسی

‏*‏ سابقۀ شناخت جنابعالی از مرحوم حاج آقا مصطفی از چه تاریخی است؟ بیشتر با ایشان چه نوع ارتباطی داشتید:‏

‏-‏ برای اولین بار، در صبح روز پانزدهم خرداد 1342؛ چشمم به جمال مرحوم حاج آقا مصطفی(ره) روشن شد. در آن روز، انبوه جمعیت به صحن مطهّر حضرت معصومه (علیهماالسّلام) آمده بودند و نسبت به دستگیری حضرت امام(س) اعتراض داشتند. به تقاضای مردم، ایشان در پلۀ دوم منبر ایستاد و برایشان صحبت کرد. مردم او را به عنوان فرزند بزرگ امام(س) می دیدند و از شدت ناراحتی و هیجان، اشک می ریختند. با هدایت عده ای که گردانندۀ تظاهرات بودند، جمعیت به سمت خیابان تهران (امام خمینی) کشیده شد و پس از به شهادت رسیدن تعدادی از مردم، متفرق شدند. پس از قریب یک سال، گاهی به منزل ایشان می رفتم ‏‎‏و زیارتش می کردم.‏

‏‏یکی از دیدارهای ایشان که به عنوان خاطره در ذهنم مانده، مربوط به روز سیزدهم آبان سال 1343 است؛ صبح همان شبی که حضرت امام(س) را برای دومین بار دستگیر کردند و به ترکیه تبعید نمودند. آن روز، صبح زود وارد بیت امام(س) شدم. هنوز آنجا در محاصرۀ مأموران قرار نگرفته بود. حاج آقا مصطفی(ره) را دیدم که حالتی پریشان داشت و انگشتان خود را به روی محاسنش فرو می برد. به عده ای از افراد هم سن و سال من که آنجا ایستاده بودند، رو کرد و گفت: «اینجا نایستید، ممکن است مشکلی برایتان پیش بیاید. زودتر بروید. به دیگران هم بگویید. بالاخره، باید فعالیت را شروع کنید. به بیوت مراجع بروید، به صورت فردی یا اجتماعی. مسألۀ دستگیری آقا این دفعه با دفعه های قبلی فرق می کند؛ برنامه ریزی شده است. در مقابل، فعالیت حوزویون و علاقه مندان ایشان هم باید حساب شده باشد.» ایشان افراد را به این صورت فرستاد، بعد هم خودش از منزل بیرون رفت. به منزل چند تن از مراجع رفته بود و در نهایت، در منزل مرحوم آیت  الله مرعشی (ره) او را دستگیر کرده بودند. ‏

‏‏پس از دستگیری، مدتی زندانی بود. بعد هم او را به ترکیه تبعید کردند و از آنجا، با حضرت امام(س) به نجف رفت. پس از مدتی، من هم به صورت فرار، به نجف رفتم و مجدداً از نزدیک با ایشان تماس پیدا کردم. در جوار ایشان، در عین آنکه مسایل مبارزاتی مطرح می شد، دروس سطح را تمام کردم و به خارج پرداختم. اما برای شرکت در درس خارج با حاج آقا مجتبی تهرانی که کفایه را نزد ایشان ‏‎‏می خواندم، مشورت کردم و پیشنهاد کردند که اگر در درس خارج حاج آقا مصطفی(ره) شرکت کنم، برایم مفیدتر است. و همین طور هم شد؛از همان روز تا روز پیش از شهادتش، به عنوان شاگرد، در خدمت ایشان بودم. از جهات دیگری هم با ایشان رابطه داشتم که جزو خاطرات زندگی من است. ‏

‏*‏ لطفاً، سابقۀ مبارزاتی خودتان و علت به نجف رفتن خود را هم بفرمایید:‏

 

ادامه نوشته

+ نوشته شده در ساعت توسط administrator  | نظر بدهید

«حاشیه و متن رویداد شهادت آیت‌الله سیدمصطفی خمینی» در گفت‌وشنود با مرحوم آیت الله سیدرضا برقعی مدرس

 

علائم زیادی از غیر عادی بودن درگذشت حاج‌آقا مصطفی وجود داشت

 

مرحوم آیت الله سیدرضا برقعی مدرس از یاران و همگامان امام‌خمینی و شهید آیت‌الله سیدمصطفی خمینی دردوران تبعید در نجف به‌ شمار می‌رود. وی در گفت‌وشنودی که پیش روی دارید، به بیان حاشیه و متن واقعه شهادت فرزند گرامی حضرت امام پرداخته است. امید آنکه مقبول افتد.

 

□ به‌عنوان سوال آغازین، لطفا بفرمایید که کدام‌یک از ویژگیهای شخصیتی شهید آیت‌الله سیدمصطفی خمینی در ذهن شما برجسته است؟

بسم الله الرحمن الرحیم. به نظرم دراین باره باید گفت که مرحوم آقای حاج‌‌آقا مصطفی(رضوان‌الله تعالی علیه) خیلی خوش‌مشرب بود و به قول امروزیها، روابط عمومی قوی‌ای داشت. ابعاد عرفانی و علمی شخصیت آن بزرگوار، چیزی نبود که چندان معلوم باشد و جز خواص کسی چیزی در این زمینه نمی‌دانست، چون حاج‌‌آقا مصطفی در هیچ زمینه‌ای تظاهر و ادعایی نداشت، اما اخلاق و روابط اجتماعی را نمی‌شود پنهان کرد و حاج‌آقا مصطفی انصافاً از نظر حسن اخلاق و برخوردهای اجتماعی و مردمداری، درجه یک بود.

 

 

 

 

 

http://borgheimodarres.blogfa.com/