بررسی گسترده ی فقهی غیبت - کتاب
تعداد نتایج از صفحه 1 تا 525 : 1
-
فشارکی اصفهانی، به همراه میرزا حسن شیرازی، معروف به میرزای بزرگ، به سامرّا رفت و در مجلس درس میرزا شرکت
(صفحه 456)
بررسی گسترده ی فقهی غیبت
- مشخصات کتاب
- اشاره
- پیشگفتار
- معنای غیبت
- حقیقت غیبت چیست؟
-
تنبیهات مرحوم شیخ (قدس سره)
- اشاره
- امر اوّل: نقش قصد انتقاص در تحقّق غیبت در دیدگاه شهید ثانی- قدس سره -
- امر دوم: آیا حدیث نفس هم غیبت است؟
- امر سوم: حکم غیبت مؤمن میّت
- امر چهارم: حکم غیبت به کنایه
- امر پنجم: حرمت غیبت، اعم از ذکر عیوب دینی و دنیایی است
- امر ششم: آیا کشف عیب مخفی شخص نامعیّن، غیبت است؟
- امر هفتم: آیا ذکر عیب مستور کسی در حضور او غیبت است؟
-
امر هشتم: دواعی غیبت
- اشاره
- دواعی غیبت در مصباح الشریعة
- بررسی اعتبار کتاب مصباح الشریعة
-
توضیحات شهید ثانی- قدس سره - دربارهی دواعی غیبت
- اشاره
- 1. تشفّی الغیظ (تسکین عصبانیّت)
- 2. مساعدة قوم (همراهی با دیگران)
- 3. اسقاط اثر الشهادة علیه (پیشگیری از قبول شهادت دیگری)
- 4. تبرئة النفس (تبرئهی خود با اتّهام به دیگری)
- 5. ارادة التصنّع و المباهاة (خود را بَر ساختن و اظهار فخر کردن)
- 6. الحسد
- 7. المطایبة و المحاکاة (شوخی و ادای دیگری را تقلید کردن)
- 8. السخریة (تمسخر)
- 9. الترحمُّ و التغمُّم (دلسوزی)
- 10. الغضب لله تعالی (غیرت دینی)
-
کفّارهی غیبت
- اشاره
- هفت احتمال در کفّارهی غیبت
- تأسیس اصل در کفّارهی غیبت
- ادلّهی وجوب کفّاره در غیبت
- آیا استغفار للمغتاب (بالفتح) واجب است؟
- وجه جمع بین وجوب استحلال و وجوب استغفار للمغتاب چیست؟
- توضیح کلام مرحوم شیخ- قدس سره - در وجه جمع
- آیا اگر مغتاب از غیبت مطّلع شد، استحلال لازم است؟
- کلام شهید ثانی- قدس سره - در وجه جمع
- تنها وظیفهی قطعی غیبت کننده: استغفار از گناه خود
-
مستثنیات غیبت
- اشاره
- نمونههایی از برتری مصحلت غیبت بر مصلحت ترک آن
- پرهیز از افراط و تفریط
- قاعده و ملاک مرحوم شیخ- قدس سره - در موارد جواز غیبت
- دو قسم اصلی مستثنیات غیبت، از دیدگاه شیخ انصاری- قدس سره -
- مناقشه در نحوهی ورود شیخ- قدس سره - به بحث مستثنیات غیبت
-
موارد استثنا
- اشاره
-
1. غیبت متجاهر به فسق
- اشاره
- ادّعای مرحوم شیخ- قدس سره - در جواز لعن متجاهر به فسق و مناقشه در آن
- ادلّهی جواز غیبت متجاهر به فسق
- ـ روایت هارون بن جهم
- نتیجهی نهایی در حکم غیبت متجاهر به فسق
- آیا جواز غیبت متجاهر به فسق، مشروط به غرض صحیح است؟
- آیا غیبت متجاهر در غیر موردی که تجاهر به آن دارد، جایز است؟
- آیا غیبت گناهانِ «دون ما تجاهر به» بالاولویه جایز است؟
- سخن مرحوم شیخ- قدس سره - در غیبت مرتکبین قبایح معروفه
- حکم غیبت کسی که در مکانی متجاهر و در مکان دیگر متستّر است، برای اهل مکان تستّر؟
- تحقّق تجاهر از منظر مرحوم شیخ- قدس سره - در صورت عدم ارائهی محملی برای فسق
- 2. غیبت ظالم در مقام تظلّم (انتصار مظلوم)
- 3. وجوب نُصح مستشیر
- 4. استفتا
- 5. غیبت به قصد ردع از ارتکاب فعل حرام
- 6- غیبت به قصد حَسم مادّهی فساد
- 7. جرح شهود
- 8. غیبت به جهت دفع ضرر از غیبت شونده
- 9. ذکر عیبی که صفت ممیّزهی شخص باشد به نحوی که بدون آن شناخته نمیشود
- 10. غیبت نزد کسی که به دلیل اطلاع از عیب، شنیدنش تأثیری در او نداشته باشد
- 11. غیبت برای ردّ ادّعای نسبت دروغین
- 12. قدح در مطالب باطلِ کسی که بالملازمه دالّ بر نقصان اوست
- سخن پایانی در مستثنیات غیبت
-
حکم استماع غیبت
- اشاره
- کلام مرحوم شیخ- قدس سره - در حکم استماع غیبت
-
ادلّهی حرمت استماع غیبت
- 1. روایت غرر الحکم و درر الکلم: «السامع للغیبة أحد المغتابین»
- 2. روایتی از امیرالمؤمنین - علیه السلام - در کتاب اختصاص
- 3. روایتی از امام صادق - علیه السلام - در مجموعهی شهید- قدس سره -
- 4. روایتی از رسول اکرم- صلی الله علیه و آله و سلم - در «لُب اللباب» قطب راوندی
- 5. حدیث مناهی «نهی النبی- صلی الله علیه و آله و سلم - عن الغیبه و الاستماع الیها»
- 6. روایت شهید ثانی- قدس سره - در کشف الریبة
- 7. روایات دالّ بر لزوم ردّ غیبت
- استفادهی حرمت استماع غیبت، از طریق عناوین ملازم با آن
- حکم استماع، در صورت جواز غیبت
- حکم استماع در صورت شک در جواز غیبت
- آیا وجوب ردّ غیبت، همان وجوب نهی از منکر است؟
- وحدت ردّ غیبت با نهی از منکر در نظر محقّق ایروانی- قدس سره -
- آیا با شک در اینکه غیبت کننده مجوّز دارد، ردّ غیبت واجب است؟
- آیا با علم به اینکه غیبت کننده مجوز غیبت دارد، باز ردّ غیبت واجب است؟
- آیا مدح در حضور و غیبت در غیاب، عقاب را دو برابر میکند؟
- ذو اللسانین یا ذو وجهین چه کسانی هستند؟
- آیا غیبت بر بهتان هم اطلاق میشود؟
- دو نکتهی مهم در تتمیم بحث غیبت
- حقوق اخوان در کلام مرحوم شیخ (قدس سره)
مقالات فقهی جلد 3
مشخصات کتاب:
سرشناسه: مدرّسی طباطبایی یزدی، سیّد محمّدرضا، ۱۳34 ـ
عنوان و نام پدیدآور:ویرایش و نشر:بررسی گسترده ی فقهی غیبت / آیت الله سیّد محمّدرضا مدرّسی طباطبایی یزدی (تقریرات دروس خارج فقه)
(تحقیق و ویرایش: روح الله غروی، عبدالله امیرخانی) گروه فقه مؤسسه پرتو ثقلین
مشخصات نشر:قم: انتشارات کریمه اهل بیت (علیهم السلام) ۱۳91.
مشخصات ظاهری: 528 ص/ رقعی.
شابک:قیمت:1-14-9888-8777-987
گالینگور / 130000 ریال ـ شومیز / 110000 ریال
وضعیت فهرست نویسی:فیپا
عنوان روی جلد:بررسی گسترده ی فقهی غیبت
موضوع: غیبت (اخلاق اسلامی) ـ فقه جعفری ـ موضوع ـ احکام و موارد استثناء
شناسه افزوده:روح اللّه غروی ، عبداللّه امیرخانی ( تحقیق و ویرایش)
رده بندی کنگره: BP۲۵۱/۳/ب۴پ۴ ۱۳91
رده بندی دیویی:981/496
شماره کتابشناسی ملی:۱۵۱۲۶۵۸
دفتر مرکز پخش / قم ـ خ شهدا، کوچه27، کوچه ناصر، پلاک126
تلفن / 7831346 0251 ـ 4081 665 0919
Partoethaqalain@yahoo.com
عناوین اصلی کتاب شامل:
پیش گفتار؛ معنای غیبت؛ حقیقت غیبت چیست؟؛ تنبیهات مرحوم شیخ- قدس سره -؛ کفّاره ی غیبت؛ مستثنیات غیبت؛ حکم استماع غیبت؛ حقوق اخوان در کلام مرحوم شیخ- قدس سره -؛ کتاب نامه
بررسی گسترده ی فقهی غیبت
https://www.ghbook.ir/index.php?option=com_dbook&task=viewbook&book_id=11629&Itemid=167&lang=fa
تعداد نتایج از صفحه 1 تا 525 : 1
-
فشارکی اصفهانی، به همراه میرزا حسن شیرازی، معروف به میرزای بزرگ، به سامرّا رفت و در مجلس درس میرزا شرکت
(صفحه 456)
ص: 456
استدلال میرزا محمّد تقی شیرازی- قدس سره - بر جواز استماع غیبت حین شک
میرزا محمّد تقی شیرازی- قدس سره -(1) مرد فوق العاده ای در علم و تقوا
1- محمّد تقی شیرازی- قدس سره - (میرزای دوم) در سال 1256 ق در شیراز به دنیا آمد و دوران کودکی را در زادگاهش گذراند و آنگاه پدرش او را برای فراگیری علوم دینی به کربلا برد و دروس ابتدایی و مقدّمات را نزد افاضل آن جا خواند و در محضر درس فاضل اردکانی حاضر شد و دروس سطح خود را نزد او و سیّد علی نقی طباطبایی به پایان برد. در سال 1291 با دوست و هم بحث خود سید محمّد فشارکی اصفهانی، به همراه میرزا حسن شیرازی، معروف به میرزای بزرگ، به سامرّا رفت و در مجلس درس میرزا شرکت کرد و از ارکان بحث او گردید و به همراه سیّد اسماعیل صدر و سیّد محمّد اصفهانی، یکی از علمای بزرگ ثلاث در زمان میرزای بزرگ به شمار می رفت. پس از آن که میرزای بزرگ در سال 1312 درگذشت، نظر گروهی از مردم به رهبری دینی و سیاسی او متوجّه گردید. او در سامرّا به اقامه ی وظایف شرعی و تدریس و تربیت طلاب پرداخت و اهل علم در محضر درسش حاضر شدند. وی تا 1336 در سامرّا اقامت داشت و سپس به کاظمین رفت و مدتی بعد به کربلا رفت و تا پایان عمر در آن جا ماند و به تألیف، تدریس و تربیت شاگردان خود پرداخت. ویژگی های اخلاقی: زهد و قناعت شیخ آقا بزرگ تهرانی می فرماید: دیدار او انسان را به یاد خدا می آورد. رخسار قدسیان را داشت. از کسی چیزی درخواست نمی کرد، حتّی وقتی تشنه می شد خود بلند می شد و آب می آشامید. وی در امر خوراک و پوشاک و مسکن خویش بسیار قانع و زاهد بود. با وجود اموال فراوانی که از آفریقا، ایران، عراق، عربستان و شیخ نشین های خلیج و دیگر نقاط به دستش می رسید، خانه ای استیجاری داشت. یکی از بزرگان می نویسد: وقتی دیدم پیراهن میرزا وصله های زیادی دارد به فرزندش میرزا عبدالحسین گفتم چرا پیراهن وی این گونه است؟! با این که او زعیم و قائد بی نظیر انقلاب عراق است و با موقعیّت وی هیچ تناسبی ندارد! او در پاسخ گفت: پدرم در شیراز مزرعه ای دارد که از اجدادش به او رسیده است. درآمد سالیانه ی این مزرعه چیزی در حدود صد تومان است. پدرم خرج زن و بچه و دیگر مخارج خود را که شامل خوراک و پوشاک و اجاره ی منزل می شود، تنها از این راه تامین می کند و چون این مبلغ نیازمندی های ضروری خانواده را تأمین نمی کند، پدرم به لباسی کهنه بسنده می کند و چیز دیگری را جایگزین آن نمی کند تا از همان صد تومان همه ی مخارج خانواده را تامین کند. غیرت دینی میرزا محمّد تقی، پیشوای انقلاب عراق و نخستین فروزنده ی شعله آن، از بزرگ ترین عالمان و مشهورترین چهره های عصر خویش در علم و تقوا و غیرت دینی بود. موضع گیری با عظمت وی در برابر دولت انگلیس در واقعه ی انقلاب عراق و طلب حقوق بر باد رفته ی مردم آن دیار و امر به دفاع و صدور آن فتوای پر أهمّیت که عراق را دگرگون کرد، یکی از آن هاست. این به سبب عظمت این شخص در جامعه و مکانتی بود که در دل های مردم داشت. او به حق، هر چه داشت و هر نیرو و امکانی که در توانش بود در این راه گذاشت، حتی فرزندان خود را و در همین جریان بود که پسرش میرزا محمّد رضا دستگیر شد. بردباری و فروتنی آیت الله میرزا محمّد تقی شیرازی فردی بسیار خویشتن دار بود. از وی مشاهده نشد که حتی نسبت به کسانی که درباره ی او جسارت و بی ادبی کردند خشمگین شود. وی همیشه با نشاط بود و تبسّمی بر لب داشت. خشوع و تواضع وی باعث می شد که نگاهش را هرگز به بالا نیندازد. هنگام تدریس بر فراز منبر، به پایین نظر می افکند نه به صورت شاگردانش. صلابت در برابر دشمن متجاوز و ستمگران، با ابّهت و با صلابت بود و حاضر نبود با هیچ یک از سران انگلیسی در هر رتبه ای که باشد ملاقات کند. نماینده ی بریتانیا در آن زمان در عراق به نام «سرپرسی کاکس» بارها از وی درخواست ملاقات کرد، ولی همواره از جانب میرزا جواب رد شنید. وقتی کاکس از گرفتن وقت ملاقات با او ناامید شد تصمیم گرفت بدون وقت قبلی و ناگهانی با او دیدار کند. وقتی به این عمل اقدام ورزید نه تنها با خوش آمد گویی میرزا مواجه نشد، بلکه جناب میرزا با چهره ی گرفته و آکنده از خشم و نفرت، پشت به او کرد و کاکس با حالتی شکست خورده از آن جا خارج شد. عکس العمل میرزا در مقابل او نه به این دلیل بود که که کاکس فردی خارجی به شمار می آمد، بلکه به این سبب بود که او سرکرده ی متجاوزان بود. دوران سیاسی نجف که در جنگ جهانی اوّل تحت اشغال نیروهای بیگانه درآمده بود، در راه دفاع از هستی و موجودیت خود محل مشورت و رایزنی زعمای اندیشمند و پیشگامان مسلح عشایر و نیز محل تشکیل انجمن های سیاسی و اجتماعی گردیده بود. در همین مسیر بود که رهبری انقلاب به پرچمداری و پیشوایی مرجع مذهبی، مرحوم میرزا محمّدتقی شیرازی مسیر شایسته ی خود را پیمود. میرزای دوم با کمال صلابت و ایمان و در اوج شجاعت دینی و آگاهی و هوشیاری اسلامی در برابر نیروهای استعمار بریتانیا موضع خود را انتخاب کرد. در آن هنگام، میرزای دوم با تلاش پرثمر به مقابله و دفاع پرداخت و هنگامی که به مراحل باریک رسید، امر به دفاع از حریم اسلام داد و با صدور فتوای انقلابی و پر همیّت خود عراق را تکان داد. آیت الله میرزا محمّد تقی شیرازی فتوای مشهور خود را به نام «فتوای دفاعیه» که مجوّزی رسمی برای نهضت مسلحانه ی مردم عراق بود، بدین صورت صادر کرد: مطالبه ی حقوق بر عراقیان واجب است و بر آنان واجب است در ضمن درخواست های خویش رعایت آرامش و امنیت را بنمایند و در صورتی که انگلستان از پذیرش درخواست هایشان خودداری ورزد، جایز است به قوه ی دفاعی متوسل شوند. آیت الله شیرازی به رغم کهولت و ناتوانی جسمی به انقلاب و امور مربوط به آن بسیار أهمّیت می داد و برای پیشبرد اهداف مقدس انقلاب عراق و تامین نیازمندی های جبهه، هرچه از دستش برمی آمد انجام می داد. از جمله علمای مشهور و مجتهدین بزرگی که در آن جنگ و جهاد ضد استعماری به همراه میرزای دوم شرکت جستند: مرحوم سیّد محمّد طباطبایی فرزند ارشد آیت الله العظمی سیّد کاظم یزدی، آیت الله آقای سیّد مصطفی کاشانی و فرزند برومندش آیت الله سیّد ابو القاسم کاشانی، آیت الله سیّد محمّد تقی خوانساری، آیت الله شیخ محمّد باقر زنجانی و دیگران بودند که هر یک در رهبری نهضت اسلامی پایه گذاری شده توسط میرزای دوم، نقش حساس و تاریخ سازی به عهده داشتند. آنان هفته ها و ماه ها در مناطق کوهستانی عراق که سنگر مجاهدین اسلامی بود، در اطراف بصره، العماره، ناصریه و کوت به دفاع در مقابل نیروهای انگلیسی و مبارزه با نیروهای مهاجم پرداختند و از کشور اسلامی عراق حمایت و پاسداری کردند. حمایت آنان در حقیقت تنها حمایت از یک کشور نبود، بلکه حمایت از سنگر اسلام بود. شاگردان و آثار دقّت نظر و ژرف کاوی میرزا در مسائل پیچیده ی علمی درسش را پر برکت ساخته بود. این ویژگی موجب گشت که از این نابغه ی میدان علم و اندیشه، شاگردان بسیاری پرورش یابند، شاگردانی که برخی از آنان با این که به مرحله ی اجتهاد رسیده بودند در درس ایشان حاضر می شدند. از جمله شاگردان ایشان: آیت الله شیخ آقا بزرگ تهرانی، آیت الله شیخ عبدالکریم حائری، آیت الله شیخ محمّد جواد بلاغی نجفی، آیت الله حاج آقا حسین طباطبایی قمی، سیّد جمال الدین موسوی گلپایگانی، آیت الله شیخ محمّد کاظم شیرازی، آیت الله شیخ محمّدعلی شاه آبادی (استاد اخلاق امام خمینی- قدس سره - ) و آیت الله شهاب الدین مرعشی نجفی. میرزا محمّد تقی تألیفات علمی بسیاری دارد که بخشی از آن به چاپ رسیده است، از جمله: حاشیه بر مکاسب شیخ انصاری، حاشیه بر فرائد الاصول شیخ انصاری، شرح منظومه ی رضاعیه ی سیّد صدرالدین عاملی، رساله در خلل، القصائد الفاخره فی مدح العتره الطاهره، حاشیه بر العروه الوثقی و خیره العباد لیوم المعاد. وفات در یکی از روزها وقتی آیت الله شیرازی برای خواندن نماز به صحن مطهر امام حسین - علیه السلام - می رفت، با تعداد زیادی از جنازه های شهدا که از جبهه های جنگ آورده شده بود مواجه شد. این صحنه اثر نامطلوبی بر وی گذارد، به طوری که این آخرین روزی بود که وی برای ادای فریضه ی نماز از منزلش خارج شد؛ چون وضعیت مزاجی وی بعد از آن، رو به وخامت گذاشت و به بستر بیماری افتاد و چیزی نگذشت که دعوت حق را لبیک گفت. سرانجام در سوم ذیحجه سال 1338 ق در حساس ترین و بحرانی ترین دوران انقلاب، ایشان در کربلا درگذشت. جنازه ی او در میان شیعیان عزادار عتبات تشییع شد و شیخ الشریعه ی اصفهانی بر او نماز خواند و در یکی از حجره های زاویه ی جنوبی صحن حسینی دفن گردید. رضوان خدا بر او باد! (غروی)
https://www.ghbook.ir/index.php?name=%D8%A8%D8%B1%D8%B1%D8%B3%DB%8C%20%DA%AF%D8%B3%D8%AA%D8%B1%D8%AF%D9%87%20%DB%8C%20%D9%81%D9%82%D9%87%DB%8C%20%D8%BA%DB%8C%D8%A8%D8%AA&option=com_dbook&task=readonline&book_id=11629&page=456&chkhashk=A26918014B&sword=%D9%81%D8%B4%D8%A7%D8%B1%DA%A9%DB%8C&tmpl=component&lang=fa