اساتید
2. علامه سید محمد فشارکی (م 1316 یا 1318 ق).
علما و بزرگان دینی قرن چهاردهم حسینی تهرانی لاله زاری، سید محمدصادق اساتید
در اینجا لازم است شرحی مختصر از زندگی اساتید ایشان را ذکر نماییم:
1. میرزا محمد تقی شیرازی (1258 - 1338 ق).
این عالم وارسته در شیراز متولد شد و در کربلا رشد یافت. او فرزند عالم صالح و عارف کامل حاج میرزا محب علی شیرازی است. در کربلا مقدمات علوم دینی را از سید علی نقی طباطبایی بهره گرفت و سپس در درس علامه ملا محمد حسین اردکانی حایری که از استوانه های علم اصول بود، حاضر شد.سپس با هم مباحثه اش، علامه سید محمد فشارکی اصفهانی، در اوایل هجرت میرزا به سامرا رفت و در درس میرزای شیرازی شرکت نمود. پس از چندی این دو بزرگوار در شمار فاضل ترین شاگردان میرزای بزرگ قرار گرفتند و هر کدام مجلس درسی داشتند که جمعی از افاضل شاگردان میرزا در ان شرکت می کردند.
بعد از وفات میرزای بزرگ، میرزا محمدتقی به عنوان ایهالله ثانی (میرزای دوم) شناخته شد. در مجلس این مرد بزرگ گروهی از مجتهدین عظام تربیت شدند و که بسیاری از فضلا و صلحا به مقام اجتهاد رسیدند. او رهبری انقلاب بزرگ عراق را در سال 1920 م بر عهده داشت.(4)
2. علامه سید محمد فشارکی (م 1316 یا 1318 ق).
سید محمد بن قاسم طباطبایی فشارکی اصفهانی معروف به (سید استاد)، یکی دیگر از استادان وی در شهر سامرا بود. وی عالمی فقیه، محقق، مدرس و از بزرگان و اعاظم شیعه بود که در فشارک اصفهان متولد شد. وی در درس فاضل اردکانی حضور یافت و در سامرا یکی از شاگردان برجسته میرزای شیرازی بود. دانشمندان بزرگی همچون: شیخ عبدالکریم حایری، و میرزای نایینی از شاگردان بزرگ این مرد محسوب می شوند. (سید استاد)، با وجود برخورداری از علم و تقوا و فضل و کمال، خود را در معرض ریاست قرار نداد و هرچه شاگردان وی بر نوشتن رساله اصرار کردند، قبول نکرد.
برخی اثار وی عبارتند از: کتاب فی البرایه، الاغسال، شرح اوایل البرایه انصاری، الفروع المحمدیه.(5)
3. شیخ فضل الله نوری (1259 - 1327 ق).
یکی از اساتید وی در تهران، ایهالله شیخ فضل الله نوری، فرزند ملاعباس کجوری بود. وی در روستای لاشک در منطقه کجور مازندران متولد شد. تحصیلات ابتدایی را در مرکز منطقه نور اغاز کرد و در تهران دوره سطح را به پایان رساند. حضور مستمر وی در دروس اساتید بزرگ نجف و سامرا، بزرگانی چون: میرزا حبیب الله رشتی، شیخ رضی و میرزای شیرازی بزرگ، همراه با پشتکار در تحصیل، از شیخ فضل الله مجتهدی برجسته ساخت. او در سال 1303 ق. به علت موقعیت حساس سیاسی و اجتماعی ایران روانه تهران شد و به علت مهارت در فقه و اصول و سایر علوم اسلامی و اگاهی از مسایل روز جامعه، به زودی مورد توجه طلاب و روحانیون قرار گرفت.
شیخ فضل الله نوری در فعالیت های اجتماعی و سیاسی حضوری فعال داشت. مخالفت سرسختانه با مشروطه انگلیسی و حمایت او از میرزای اشتیانی در نهضت تنبکو، باعث شد تا سرانجام وی را به اتهام طرفداری از استبداد به داراویزند.
دست حق در دست می امد روان بر پای دار
تا بلند اوازه سازید بعد از این اوای دار
ان که در ایینه اندیشه می بیند خدای
کی کند اندیشه از رنج توانفرسای دار.(6)
هم مباحثه ایشان ایهالله سید عبدالهادی شیرازی ( 1300 - 1380 ق)، فرزند میرزا اسماعیل و عموزاده و برادر میرزای بزرگ بود و از اساتید بزرگ نجف اشرف و از مراجع تقلید به شمار می رفت. او در خانواده علم و تقوا رشد یافت و از مجلس درس صاحب کفایه، میرزا محمدتقی شیرازی، میرزا علی اقا شیرازی، میرزا حسین نایینی و شریعت اصفهانی بهره گرفت. علم حکمت را از میرزا محمد باقر استهباناتی و علم اخلاق را از حاج اقا رضا تبریزی اموخت. وی پس از فوت ایهالله بروجردی یکی از مراجع تقلید شد. در همان موقع، چشمش دچار عارضه ای گردید و معالجات ثمری نبخشید؛ تا اینکه سرانجام نابینا شد و با این حال، از درس و مباحثه خودداری نمی کرد.(7)
اساتید
https://hawzah.net/fa/Mostabser/View/62115/1803/%D8%A7%D8%B3%D8%A7%D8%AA%DB%8C%D8%AF?SearchText=%D9%81%D8%B4%D8%A7%D8%B1%D9%83%D9%8A
