آیت اللّه سیدفخرالدین سیدی قمی
َ اساتید: آیات عظام: سیدمحمد فشارکیو....
آیت اللّه سیدفخرالدین سیدی قمی
3 تولد: 1281 قمری
3محل تولد: قم
3وفات: 1363 قمری
3مزار: حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه سلام اللّه علیها
3عمر: 82 سال
َ اساتید: آیات عظام: میرزا محمدحسن شیرازی، آخوند محمدکاظم خراسانی، میرزا حبیب اللّه رشتی، سیدمحمد فشارکی، حاج آقارضا همدانی و....
َ شاگردان:
عالمان بزرگی چون: میرزاعلی ناسوتی، آیت اللّه العظمی گلپایگانی)ره(، حاج شیخ حبیب اللّه قمی، میرزا حسن نویسی و....
َ ولادت و نسب:
آیت اللّه سیدفخرالدین سیدی قمی، از چهره های برجسته دانش و فضیلت، در سال 1281 قمری در قم و در بیت اجتهاد و تقوا پا به عرصه وجود گذاشت. این سید جلیل القدر از سلسله سادات حسینی بوده و با 35 واسطه نسبش به حضرت امام زین العابدین علیه السلام می رسد. هم چنین ایشان از نوادگان میرزای قمی، صاحب قوانین می باشد و جد بزرگوار ایشان جناب میرزاابوطالب قمی رحمت اللّه علیه از شاگردان ممتاز میرزای قمی و داماد ایشان بود.
َ در مسیر دانش:
سیدفخرالدین، نخست علوم دینی را در محضر پدر آغاز نمود و پس از فراگیری دروس مقدماتی، به حوزه های علمیه تهران و اصفهان مهاجرت کرد و تحصیلات خود را پی گرفت.
َ مهاجرت به عتبات:
این دانشور جوان پس از گذراندن دروس سطح برای تکمیل مدارج علمی و کسب فضایل اخلاقی، عازم عتبات عالیات گردید. وی چندی در حوزه علمیه نجف اشرف و مجاورت بارگاه ملکوتی جدش امیرالمؤمنین علیه السلام بهره مند شد. سپس در سال 1329 قمری به حوزه علمیه سامرا تشرف یافت و از محضر فرزانگان علمی و اخلاقی آن حوزه استفاده کرد. ایشان در ایام تحصیل در نجف و سامرا محضر اساتید بزرگی چون: شیخ حبیب اللّه رشتی، میرزای شیرازی و آخوند خراسانی را درک نمود و با آیت اللّه العظمی حاج شیخ عبدالکریم حایری، مؤسس حوزه علمیه قم هم بحث و هم دوره بود.
َ مراجعت:
آیت اللّه سیدی پس از سال ها تحصیل و تهذیب نفس به زادگاه خود قم بازگشت و به تدریس و تحقیق علمی پرداخت. ایشان هم چنین سال ها به اقامه جماعت و ارشاد و هدایت مردم اهتمام داشت.
َ از نگاه بزرگان:
آیت اللّه سیدفخرالدین سیدی در حوزه علمیه قم و در نزد بزرگان حوزه جایگاهی ویژه داشت و از منزلت والایی برخوردار بود. در این مختصر به بیانات برخی از بزرگان در مورد وی اشاره می کنیم: مرحوم آیت اللّه العظمی مرعشی نجفی پس از دیدار با ایشان فرمودند: «امروز مردی را دیدار کردم که فقیه، محقق، ماهر، پرهیزکار به تمام معنا، زاهد، وجیه، فاضل و جلیل القدر بود. این عالم، شأن و مرتبه ای والا نزد طلاب و مردم شریف قم دارد«. از مرحوم آیت اللّه العظمی گلپایگانی نیز چنین نقل شده: «مرحوم حجت الاسلام، آیت اللّه سیدفخرالدین حسینی، بسیار پرهیزکار، محتاط، مورد احترام و تقدس نزد عموم علمای عظام و طلاب و مردم شریف قم بود و من او را سلمان زمان می شناسم.«
هم چنین حجت الاسلام میرزا محمدعلی سیدی از نوادگان آیت اللّه سیدی می گوید: «روزی به قصد زیارت آیت اللّه العظمی بهجت به منزل ایشان رفتم. حضرت آیت اللّه بهجت فرمودند: دوست دارم عکس آقا سیدفخرالدین را ببینم.« عکس را بردم. وقتی دیدند، مکرر صلوات فرستادند. سپس فرمودند: «زمانی که از نجف اشرف به قم آمدم، مشتاق زیارت ایشان بودم، اما شنیدم به سرای باقی رحلت نموده؛ لذا از شما خواستم تا عکس او را ببینم.«
َ خدمات فرهنگی- مشورتی:
مرحوم سیدی از دیرباز با حاج شیخ عبدالکریم حایری سابقه دوستی داشت و این سابقه دوستی که به دوران تحصیل و هم مباحثه بودنشان در نجف و سامرا بازمی گردد، در زمان اقامت آن دو در قم نیز هم چنان ادامه یافت و مرحوم حاج شیخ، روی این سابقه دوستی و اعتمادی که به آیت اللّه سیدی داشتند، اداره امور طلاب فیضیه را به ایشان واگذار کردند و در امور مهم حوزه و دیگر مسایل مهم روز، ایشان را یکی از طرف های مشاوره قرار می دادند. از صبیه مرحوم سیدی نقل شده: «گاهی مرحوم حاج شیخ به همراه امام خمینی به منزل ما می آمدند. امام در مورد رضاخان اعتراض داشتند و با هم مشورت می کردند. من که برای میهمانان چای می بردم، می شنیدم که مرحوم امام اعتراضش بسیار شدید بود«.
َ ویژگی های اخلاقی:
آیت اللّه سیدی انسانی فاضل، خودساخته و مهذب بود و جلوه های تقوا در زندگی و رفتارش نمودار بود. ایشان شهد عبودیت و انس با خدا را حقیقتاً چشیده بود و اهتمام جدی به نماز اول وقت و نماز جماعت داشت و به ندرت اتفاق می افتاد که نماز جماعتش فوت شود. بعضی از شاهدان که او را از نزدیک درک کرده اند، گفته اند: سید، الگوی عبادت و تقوا و زهد بود.
َ بی اعتنایی به مادیات:
این سید بزرگوار به دنیا و زخارف آن بسیار بی توجه بود. با این که مجتهدی مسلم و دارای مقام رفیع فضل و سیادت و مورد توجه عموم و افراد خیر و پولدار بود، اما زندگی را با زهد و پارسایی می گذرانید. ایشان در یک خانه محقر و قدیمی در کوچه های خیابان باجک )19دی( که آن هم موروثی بود به سر می برد. در زندگی شخصی هیچ گاه از وجوه شرعی استفاده نکرد و به راحتی پول از کسی قبول نمی کرد. برخی اذعان داشته اند که زندگی آن مرحوم در حد زندگی فقرای قم بود. بسیاری از اقشار مختلف مردم آرزوی دست بوسی اش را داشتند، اما او به احدی اجازه این کار را نمی داد. هم چنین اجازه نمی داد کارهای شخصی او را دیگران انجام دهند. اگر پولی به دستش می رسید، آن را بین طلاب و فقرا تقسیم می کرد.
َ استجابت دعا:
از این عالم بزرگوار کراماتی به ظهور رسیده است. در این جا به یک مورد آن که مربوط به تأثیر اجابت دعا از برکت توجه به روح مرحوم میرزای قمی است، اشاره می شود. ایشان در زمان تحصیلش در قم وضع مالی خوبی نداشت؛ از این رو مبلغی را قرض گرفت و کتاب شرح لمعه را خرید. یک روز در قبرستان شیخان کنار قبر جد بزرگوارش مرحوم میرزای قمی با توسل به او، از خداوند خواست که وسایل ادای قرضش فراهم گردد. بعد از اندکی به فکرش رسید که چون امروز، عید است، خوب است برای دیدن دایی اش آقاسیدحسن، متولی باشی آستانه حضرت معصومه سلام اللّه علیها، به خانه ایشان برود. در آن دیدار، دایی ایشان مبلغی به عنوان عیدی که به اندازه بدهکاری اش )پنج ریال( بود، به وی داد. خداحافظی کرده، بیرون آمد. ناگاه به ذهنش رسید که این از توجه به قبر جدش میرزا حاصل شده است؛ پس خوب است بار دیگر بر مزارش رفته و تشکر و طلب مغفرت کند. وقتی کنار قبر میرزا رسید، دید طلبکارش سر قبر میرزا مشغول خواندن فاتحه است. خدا را شکر کرد و طلب او را پرداخت.
فرزانگان
َ دیدار معشوق:
سرانجام آن پیر فرزانه و پرهیزکار پس از یک عمر تلاش علمی و معنوی، دار فانی را وداع کرده و روح مطهرش در شامگاه سوم شعبان المعظم سال 1363 قمری به ملکوت اعلی پر کشید. پیکر پاک آن عبد صالح خدا در میان حزن و اندوه علما و مردم متدین قم تشییع گردید و پس از اقامه نماز توسط مرحوم آیت اللّه العظمی مرعشی نجفی، در مسجد بالاسر کریمه اهل بیت فاطمه معصومه سلام اللّه علیها و در کنار مرقد رفیق شفیقش مرحوم شیخ عبدالکریم حایری به خاک سپرده شد. «عاش سعیداً و مات سعیداً«
منابع: ستارگان حرم،15؛ تربت پاکان قم،2
https://hawzah.net/fa/Magazine/View/6435/7801/99414/آیت-اللّه-سیدفخرالدین-سیدی-قمی/?SearchText=فشارکی
