معماری فولدینگ
گرچه پیتر آیزنمن قطعا، در معماری امروزه نامی شناخته شده و معتبر می باشد اما تا چندی پیشتر از این، شروع به ساختن ساختمان های مهم و بزرگ نکرده و در مرحله اول، با نوشته ها، تئوری ها و معدودی خانه های مسکونی اش به شهرت رسیده است. یکی از اولین کارهای بزرگ وی، مرکز هنری وکسنر در کلمبوس در سال 1989 بوده است که توجه بسیاری از مطبوعات را به خود جلب نموده و به عنوان نمونه ای ممتاز از معماریدیکانستراکشن معرفی گشته است.شاید به دلیل تمرکز مردم و مطبوعات بر روی مرکز هنری وکسنر بوده است که کلمبوس، به شهری مورد علاقه ی معماران بدل شده و چندی بعد، آیزنمن طراحی و ساخت مجموعه ی مرکز گردهمایی کلمبوس را در فاصله چند مایلی از مرکز وکسنر، تقبل نموده و به پایان رسانید.با نزدیک شدن به مرکز گردهمایی کلمبوس و راه رفتن در کنار پیاده روهای اصلی و طولانی آن، شاید نتوان به راستی این مرکز گردهمایی را شناخت اما می توان از این تجربه استفاده نمود و مقایسه هایی با کارهای پیشین آیزنمن ( مرکز هنری وکسنر در کلمبوس و مرکز هنری آرونُف در سینسیناتی ) انجام داد.
از سمت مخالف خیابان اصلی که به نمای این ساختمان می نگرید، در وهله ی اول، جدا شدگی های نما با حجم های مختلف بنا را می بینید که احتمالا به منظور هدایت ِ نمای این بنای 600 هزار فوت مربعی به مقیاس انسانی صورت گرفته و بسیار به نمای مرکز آرونُف شباهت یافته که به همین طریق نماسازی گشته است. در سینسیناتی نیز، مرکز آرونُف اصولا با دیدهایی از پایین نگریسته و به دلیل قرار گرفتن مجزای آن، به صورت یک مونومنت بزرگ دیده می شود ؛ با این حال چنین رویکردی در مرکز گردهمایی کلمبوس واقع نشده است.
به نظر می رسد که هر چند کم، اما این ساختمان بلند با مفاهیم قبلی ِ سبک آیزنمن بر سر نزاع است و شاید آگاهی آیزنمن از این موضوع بوده است که عکس های منتشر شده ی اولیه از این ساختمان، اصولا از سازه های بلندْ مرتبه ی اطراف آن گرفته شده اند. این تصاویر در واقع، یک نمای خاص و جذاب از ساختمان را نشان می دهند ؛ در حالیکه سیستم حجم های ترکیبی آیزنمن از این خیابان شروع شده و به اسکله های بارگیری اطراف می رسند. جایی که تنها توسط مسافران خوش شانسی دیده می گردد که در هتل های مرکز شهر اقامت نموده اند و به این مناظر دسترسی پیدا کرده اند.
تاثیر محور اصلی ساختمان که در طول کل مرکز اجرا شده است بر فضاهای داخلی آن به وضوح مشاهده می شود. با ورود به کریدور اصلی بنا، بازدیدکنندگان با فضاهای ممتد و بدون دکوراسیون مواجه می گردند که به عنوان نقطه ی مقابل نمای پرْ کار آن قرار گرفته است. با این حال، نماهای داخلی مرکز گردهمایی کلمبوس فاقد قدرتی ست که در مرکز آرونُِف مشاهده می شود. در عین حال، محور اصلی ساختمان، به بخش های دیگر و بدون جزئیات ساختمان اجازه می دهد تا به خوبی کار کنند. در راهروی اصلی نیز، تراس هایی مشرف بر محیط قرار داده شده اند که چشم اندازهای غیر معمولی از ساختمان و رهگذران را به بینندگان ارائه می دهند ؛ همچون تکنیکی که در مرکز آرونُف نیز اجرا گشته بود.
باید توجه داشت که آیزنمن اغلب مرکز آرونف را ساختمانی درون گرا خوانده است و این امر می تواند ما را به این باور برساند که مرکز گردهمایی کلمبوس با فضاهایی ساده یک ساختمان برون گرا می باشد. با این حال، این بیان به سادگی ثابت نمی گردد. جان بورگی یکی از داوران بین المللی مسابقات، نمای این ساختمان را " توسعه نایافته " می خواند و این نکته را می توان با توجه به میزان گستردگی رنگ های خالص و زاویه ها مورد استدلال قرار داد. با آن که این نما می تواند در ذهن ما همراه با پیچیدگی های ظاهری، به نظر بیاید، اما این دیدگاه می تواند به سادگی تغییر کند، هنگامی که این نما را با ظاهر مرکز هنری وکسنر با فرم هایی چند لایه، پرداخت هایی متنوع و ترکیب متریال های غیر معمول مقایسه کنید ؛ خواهید دید که نما به شیوه ای ساده در این ساختمان کار شده است.
موضوع دیگری که به واسطه نماسازی آیزنمن ایجاد شده است، زمانی رخ می دهد که نمایی غیر فعال و خنثی برای مدت طولانی در میان یک منطقه ی شلوغ شهری قرار می گیرد. همانند بسیاری از سالن های گردهمایی، ورودی های اصلی سالن گردهایی کلمبوس نیز در طول روز خالی از فعالیت های روزمره می باشند و این امر در شب تشدید می گردد. این موضوع، قطعا مسئله ای بزرگ در محیط شهری این منطقه می باشد ؛ به این دلیل که، این ساختمان رابطی میان مرکز شهر و همسایگی هایش می باشد که چون قسمت کوچکِ شمالی شهر به حساب می آید و به دلیل نایت لایفِ شلوغ و پر تردد و به واسطه ی بارها، گالری های هنری و کافی شاپ هایش شناخته می گردد. در عوض، این منطقه ی پر تردد به جای ارتباط با همسایگی هایش، به وسیله ی مرکز گردهمایی کلمبوس از مرکز شهر جدا گشته است .
مجموعه مرکز گردهمایی همچون راه بندیْ، ترافیک و تردد پیاده رو های اطرافش را به حداقل می رساند و محیط شهری اطراف را با ورود به این خیابان، تا فاصله ی سه بلوک عظیم، به محیطی ساکن و خالی از رفت و آمد بدل می نماید. حتی در روزهای شلوغ گردهمایی نیز، جمعیت حاضر در همایش ها، به سرعت در هتل های مجاور مرکز پخش می گردند و در این اوقات نیز، مرکز گردهمایی کلمبوس همچون بنایی خالی از حرکت و جنبش به نظر می رسد.
آیزنمن در اغلب سخنرانی هایش به صورت اغراق آمیزی از احساس تهوع آورِ بازتابِ محیط های داخلی ساختمان هایش سخن می گوید. در حالی که در مرکز کلمبوس، اغلب فضاهای داخلی، فاقد پیچیدگی های عامدانه در القای چنین واکنشی می باشند ؛ در حالی که پوشش های نصب شده در کف سالن که توسط کارفرما اجرا شده اند، قطعا می توانند چنین احساسی را در هر بازدیدکننده ای زنده نمایند.
با این حال، این ساختمان با وجود مقیاس عظیم آن یکی از ارزشمندترین مکان ها برای بازدید می باشد. تماشای رنگ های منحصر بفرد ِ آیزنمن و زوایای غیر معمول این کار در مقابل طراحی شهری معمول اطراف آن، به یکی از جاذبه های شهر کلمبوس تبدیل گشته است. رنگ هایی که آیزنمن در این ساختمان به کار برده است، همچون مرکز آرونُف و تقابل ایجاد شده ی آن با همسایگی های کلیشه ای ِ مرکز شهر، این ساختمان را برجسته تر از آن چه به نظر میرسد، نموده اند. نزدیکی این سازه ی عظیم به مرکز هنری وکسنر، تجربه دیدن دو ساخت بسیار متفاوت ار آیزنمن را در زمانی کوتاه، مهیا می نماید.
دید پرنده از مرکز گردهمایی کلمبوس
نماهای شهری مرکز گردهمایی کلمبوس
نماهای شهری مرکز گردهمایی کلمبوس
نماهای شهری مرکز گردهمایی کلمبوس
نماهای شهری مرکز گردهمایی کلمبوس
نماهای شهری مرکز گردهمایی کلمبوس
نماهای شهری مرکز گردهمایی کلمبوس
نماهای شهری مرکز گردهمایی کلمبوس
نماهای شهری مرکز گردهمایی کلمبوس
نماهای شهری مرکز گردهمایی کلمبوس
نماهای شهری مرکز گردهمایی کلمبوس
نماهای شهری مرکز گردهمایی کلمبوس
نماهای شهری مرکز گردهمایی کلمبوس
فضاهای داخلی مرکز گردهمایی کلمبوس
فضاهای داخلی مرکز گردهمایی کلمبوس
فضاهای داخلی مرکز گردهمایی کلمبوس
دید پرنده مرکز گردهمایی کلمبوس
پلان مرکز گردهمایی کلمبوس
طرح پارک ربستاک پیتر آیزنمن که یک طرح مسکن شهری در فرانکفورت نمونه ای از شواهدی بر معماری فولدینگ می باشد که یک طرح مسکن شهری در فرانکفورت است.در طراحی فولدینگ،سطح ساختمان خود را برای انواع جدیدی از بیان آزاد می نماید ولی بدون پیچیدگی که مقیاس انسانی را از دست داده و نتیجه آن شبیه به مونومان های مدرنیسم می شود.در پروژه ربستاک پارک که در واقع سنتز طراحی شهری و معماری او محسوب میشوند. در عرصۀ معماری امروز، هنوز کسی پیدا نشده است که تا این اندازه ، روشها و تکنیکها، آزمایشات و ابزار توانمند کاری را در طراحی معماری به کار برده باشد.
تحریریه معماری آرل
طرح پارک ربستاک پیتر آیزنمن که یک طرح مسکن شهری در فرانکفورت نمونه ای از شواهدی بر معماری فولدینگ می باشد که یک طرح مسکن شهری در فرانکفورت است.در طراحی فولدینگ،سطح ساختمان خود را برای انواع جدیدی از بیان آزاد می نماید ولی بدون پیچیدگی که مقیاس انسانی را از دست داده و نتیجه آن شبیه به مونومان های مدرنیسم می شود.در پروژه ربستاک پارک که در واقع سنتز طراحی شهری و معماری او محسوب میشوند. در عرصۀ معماری امروز، هنوز کسی پیدا نشده است که تا این اندازه ، روشها و تکنیکها، آزمایشات و ابزار توانمند کاری را در طراحی معماری به کار برده باشد.
تحریریه معماری آرل
