یادمان منطقه عملیاتی طلاییه
یادمان طلائیه
شما اینجا هستید
یادمان طلاییه منطقه عملیاتی خیبر و بدر
پس از پایان جنگ، در این مکان، مقری برای جست‌وجوی پیکر مطهر شهدا دایر شد و در مکانی که تعداد زیادی از پیکرهای شهدا یافته شد، حسینیه‌ای به نام حضرت ابوالفضل‌العباس (ع) بنا گردید که در آن پنج شهید گمنام به خاک سپرده‌شده است. این یادمان در 8 کیلومتری غرب پاسگاه طلاییه قدیم و در منتهاالیه جنوب غربی مرز (در نزدیکی قسمت دال طلاییه) و در فاصله 300 متری سه‌راهی شهادت قرار دارد. باوجودآنکه عملیات اکتشاف نفت، این مناطق را تا حدی دستخوش تغییر کرده، اما دژها و خاکریزهای عملیاتی در جنوب و غرب این یادمان هنوز مشهود است.
وضعیت منطقه طلاییه
منطقه طلاییه در منتهاالیه جنوب غربی دشت آزادگان واقع‌شده است. مرز ایران در محدوده طلاییه به‌صورت یک زاویه قائمه است که به آن "دال طلاییه" گفته می‌شود. یکی از محورهای اصلی حمله عراق در روزهای اول جنگ (31/6/1359)، محور نشوه – طلاییه – کوشک – اهواز بود. ارتش عراق برای پیشروی به‌سوی حمیدیه و اهواز، از این معبر نظامی وارد خاک ایران شد و پس از عقب‌نشینی و شکست مقاومت نیروهای مرزی ایران، به‌سوی جاده خرمشهر – جفیر – کرخه کور، پیشروی کرد. طلاییه یکی از محورهای مهم عملیات‌های خیبر و بدر و کلید حفظ جزایر مجنون در طول جنگ بود. در میان جبهه‌های جنوب، سنگین‌ترین نبردها اول در شلمچه صورت گرفت و بعد در طلاییه. این منطقه شاهد شهادت مردان بزرگی چون مهدی باکری، حمید باکری و حاج ابراهیم همت بوه است.
پس از طی مسافتی حدود 45کیلومتر از جاده اهواز – خرمشهر، به سه‌راهی جفیر می‌رسیم. یک جاده فرعی ما را به سمت غرب تا نزدیکی مرز ایران و عراق می‌برد. در کنار مرز، پاسگاه طلاییه واقع‌شده است و این منطقه تا شعاع چند کیلومتری معروف به طلاییه می‌باشد. طلاییه از توابع بخش هویزه و دهستان بنی صالح بوده، در منتهاالیه جنوب غربی دشت آزادگان واقع‌شده است. از جنوب و غرب به کشور عراق و از شرق به کوشک و از شمال به سه‌راهی فتح و چهارراه برزگر محدود می‌شود. در غرب طلاییه، هورالهویزه و سه طرف آن بیابانی خشک است.
طلاییه شب‌های زمستانی سرد و روزهای تابستانی بسیار گرمی دارد و در اواسط فصل گرما، حرارت در این منطقه گاهی از پنجاه درجه سانتی‌گراد می‌گذرد. زمین طلاییه هموار و سطح آن پوشیده از خاک و رسوب نمک است. در زمان بارندگی و با طغیان آب هور، بخش‌های زیادی از طلاییه به زیر آب می‌رود و همین امر سبب باتلاقی شدن منطقه در ماه‌های خاصی از سال می‌شود.
بعد از عملیات بیت‌المقدس، ارتش عراق تصمیم به تسلیح زمین و تقویت موانع در کل جبهه‌ها گرفت و در هر منطقه‌ای بنا بر شرایط همان منطقه و مقتضیات مکانی آن اقدام کرد.
براین اساس، در منطقه طلاییه به دلیل هم‌جواری با هورالهویزه، آب‌گرفتگی عظیمی ایجاد کرد و در هرکجای این منطقه بنا بر کار کارشناسانه، موانع مختلف و پرخطری تدارک دید و سنگرهای کمین و خاکریزهای متعددی ایجاد و روزبه‌روز آن‌ها را تقویت کرد. ارتش عراق با ایجاد خاکریزهای بلند و مقاوم که در اصطلاح نظامی به دژ معروف است و موانع مختلف و متعدد در مقابل آن‌ها؛ ازجمله کانال‌های آب و میدان‌ها مین و خاکریزهای مختلف و آب‌گرفتگی‌های وسیع، ادعا می‌کرد که خطوط دفاعی بارلو ایجاد کرده است، ولی تفاوت کاربردی خطوط دفاعی بارلو با دژهای بارلوی عراق در این بود که اعراب مصری نتوانستند از خطوط بارلو بگذرند، ولی رزمندگان اسلام بارلوی عراق را در هم شکستند و به عمق جبهه ارتش بعث عراق نفوذ کردند.
حدود 45 کیلومتر از جاده اهواز- خرمشهر را طی می‌کنید، به سه‌راهی‌ای برمی‌خورید به نام طلائیه، یک جاده فرعی شما را به سمت غرب تا نزدیکی مرز ایران و عراق می‌برد، درست در کنار مرز،پاسگاه طلائیه واقع شده و آن منطقه تا شعاع چند کیلومتری طلائیه نامیده می‌شود.این منطقه یکی از محورهای مهم عملیات‌های خیبر و بدر است و نیز کلیدی برای حفظ جزایر مجنون.
بعد از جنگ، در این مکان مقری جهت جست‌وجوی پیکر مطهر شهدا دایر شد. در مکانی که تعداد زیادی از شهدا کشف شد حسینیه‌ای به نام حسینیه حضرت ابوالفضل (ع) بنا شد که اکنون میزبان زایران کربلای طلائیه است.
مختصات تقریبی این یادمان عبارت است از: 31.017192, 47.723923
http://defamoghaddas.ir/fa/news/یادمان-طلائیه
طَلائیه منطقه‌ای[۵] مرزی و بیابانی خشک در غرب استان خوزستان است که در دهستان بنی صالح، بخش نیسان شهرستان هویزه قرار گرفته‌است.[۶][۷] این منطقه پیشتر هور[۸][۹] با پوشش گیاهی نیزار بوده[۱۰] و با ساخت سد کرخه، اکتشافات نفتی و پیامدهای جنگ کاملاً خشک شده‌است.[۱۱] بخش‌هایی از طلائیه در هنگام طغیان هورالهویزه به زیر آب می‌رود و باتلاقی می‌شود.[۳] میدان نفتی مجنون؛ یکی از غنی‌ترین میادین نفتی جهان، در سال ۱۹۷۵ در نزدیکی خط مرزی کشف شد. بخشی از این میدان نفتی و چند حلقه چاه[۱۲] در جنوب‌شرقی هور در خاک ایران است.[۱۳]
جنگ[ویرایش]
پیش از آغاز جنگ در تاریخ ۲۷ شهریور ۱۳۵۹ برپایهٔ گزارش گروهان ژاندارمری هوزگان، نیروهای عراقی روبروی پاسگاه طلائیه قدیم با ۱۰۰ دستگاه تانک و روبروی پاسگاه طلائیه جدید با سنگرسازی و انتقال نیروها برای حمله آماده می‌شدند.[۱۴] طلائیه از روزهای آغازین جنگ تا عقب‌نشینی عراق در عملیات بیت‌المقدس در دست نیروهای عراقی بود.[۱۵]
مرز[ویرایش]
خطوط مرزی یا دال طلائیه دو خط مستقیم با زاویهٔ ۹۰ درجه هستند.[۳] برپایهٔ عهدنامه ۱۹۷۵ الجزایر خط مستقیم افقی (از پیچ کوشک تا طلائیه) از میل مرزی ۱۲ به سمت غرب تا میل مرزی ۱۴–آ[۱۶] و خط مستقیم عمودی از میل مرزی ۱۴–آ به سمت شمال تا میل مرزی ۱۴–ب ادامه‌دارد.[۹] جادهٔ قدیم هویزه نشوه از این مرز می‌گذشت.[۱۲]
دژ بارلِو[ویرایش]
عراق در راستای مرز کوشک طلائیه سیم‌خاردار کشیده و زمین را مین‌گذاری کرده‌بود و کانال آبی به عرض ۴ و عمق ۴ متر ساخته‌بود، که درون آن هم سیم‌خاردار و مین‌گذاری شده‌بود. در پشت این کانال خاکریزها یا دژهایی سه‌گوش در دو ردیف ساخته‌شده بود.[۱۲]
حملات شیمیایی[ویرایش]
عراق بارها این منطقه را بمباران شیمیایی[۱۷][۱۸] کرده‌است. از این جمله حملات: در پدافند عراق علیه عملیات خیبر از ۶ اسفند ۱۳۶۲ تا ۱۶ فروردین ۱۳۶۳ با گازهایی چون خردل، تابون و فسژن طلائیه بمباران و سمپاشی شد، همچنین نیزارهای منطقه با بمبهای آتش‌زا و فسفری به آتش کشیده[۱۹] و تا پایان جنگ از سوی عراق آب از کانال سوئیب[۳] بسوی طلائیه سرازیر شد.[۲۰]
آخرین حملات شیمیایی عراق در این منطقه، در تاریخ ۴ تیر ۱۳۶۷ برای ستاندن جزیره مجنون از دست نیروهای ایرانی بود.[۲۱][۲۲]
پس از آتش‌بس[ویرایش]
چهار روز پس از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت از سوی ایران، در تاریخ ۳۱ تیر ۱۳۶۷ عراق این منطقه را دوباره اشغال کرد.[۲۳] در نامه‌ای خطاب به شورای امنیت به تاریخ ۸ دی ۱۳۶۷ دکتر علی‌اکبر ولایتی، از ادامهٔ اشغال خاک ایران و استخراج نفت از نفت‌شهر، سمیده و طلائیه شکایت کرد.[۲۴]
یادمان طلائیه[ویرایش]
با یافت شمار زیادی از پیکرهای جان‌باختگان جنگ در ۸ کیلومتری غرب پاسگاه طلائیهٔ قدیم، حسینیهٔ «حضرت ابوالفضل العباس (ع)» در آنجا برای یادمان و بزرگداشتشان ساخته‌شد.[۱۵] هیئت وزیران این منطقه را در سال ۱۳۸۷ به‌عنوان منطقهٔ نمونهٔ گردشگری تصویب کرد.[۲۵]
https://fa.wikipedia.org/wiki/طلائیه
