سید ابوالقاسم دهکردی (نجفی)
سید ابوالقاسم دهکردی (نجفی)

منبع:رجال و مشاهیر اصفهان
سید ابوالقاسم دهکردی اصفهانی (معروف به نجفی)
از طراز اول علمای امروزه اصفهان. مسقط الرأس او قصبه ی دهکرد قاعده ی چهارمحال،در سن دوازده سالگی جهت تحصیل به مدرسه ی صدر اصفهان وارد شده سنه ی هزار و دویست و هشتاد و چهار هجری نزد برادر بزرگ تر خود آقا سیّد محمّد جواد مقدمات ادبیات را تحصیل کرد،و پس از مدّتی از آقا میرزا محمد حسن نجفی و ملا محمد باقر فشارکی استفاده نموده در سن بیست و پنج سالگی اجازه ی اجتهاد گرفته،در سی سالگی عازم عتبات و تکمیل مراتب علمیّه شده در سامره نزد میرزا محمد حسن شیرازی مشغول می گردد،و بعد از آن جا در نجف از حاج میرزا حبیب الله رشتی استفاده ی فقه و اصول می کند.
در آن وقت محضر میرزای رشتی مشتمل بر هشتصد نفر محصّل بوده از علما و فضلا- این میرزای رشتی و میرزای شیرازی هر دو از شاگردان شیخ مرتضی انصاری بوده اند.
پس از شش هفت سال دارای اجازه ی و قوه ی اجتهاد مطلق شده به اصفهان عودت می کند و در مدرسه ی صدر به تدریس فقه و اصول و تفسیر و حدیث و رجال مشغول می گردد،و سالهاست که در امور شرعیه به جز اقامه ی جماعت در شهر رمضان منبر و وعظ و نقل احادیث،داخل در هیچ کاری نمی شود. (1) حاجی کلباسی وقتی اجرای صیغه ی نکاحیه ی والده ی او را نموده در سجل قباله نوشته:
بسم الله الرحمن الرحیم،اسئل الله تعالی البرکته و کثره النسل و اولاد الصالح.
هنگام وفات والده ی او به موجب نقل خوداو دارای چهل و دو نفر اولاد بوده است،اولاد بلا واسطه السیّد محمد جواد،السیّد ابوالقاسم،السیّد محمد، (السیّد محمود)،السیّد احمد ملقب به نوربخش که پنج نفر بودند و یک دختر که اعقاب هریک نیز بسیار و باقی است.
**ابن سیّد محمد باقر بن ابراهیم دهکردی،فقیه مجتهد اصولی،عالم فاضل،از اعاظم مجتهدین و مدرّسین اصفهان بود.
در شهرکرد در روز شنبه غرّه ی رجب سال 1272 متولّد شده،و در نزد آقا میرزا ابوالمعالی کلباسی،و حاج شیخ محمد باقر مسجد شاهی،و آقا میرزا محمد حسن نجفی [و ملا اسماعیل حکیم] و دیگران تحصیل نموده،و در سامراء خدمت میرزای بزرگ (2) شیرازی رسیده،و در نجف نزد شیخ زین العابدین مازندرانی و حاج میرزا حسین نوری تلمّذ فرموده.
در اصفهان مدرسه ی صدر تدریس، و در مسجد سفره چی اقامه ی جماعت می فرموده،و مرکز فتوی و مراجعات مردم بود.
کتب زیر از تألیفات اوست:
    1. بشارت السالکین،یا واردات غیبیّه؛
    2. جنّه المأوی،در اخلاق؛
    3. حاشیه بر جامع عبّاسی؛
    4. حاشیه بر نخبه ی حاجی کلباسی؛
    5. حاشیه بر تفسیر صافی؛
    6. حاشیه بر وافی؛
    7. ذخیره،در ادعیه؛
    8. رساله ای در مبحث الفاظ؛
    9. رساله ای در قبض؛
    10. رساله ای در طهارت؛
    11. رساله ی عملیّه جهت مقلّدین [= هدایه الانام]؛
    12. شرح بر شرایع،در دو مجلّد؛
    13. شرح فارسی بر من لا یحضره الفقیه؛
    14. الفواید،در متفرقّات؛
    15. لمعات،در شرح دعای سمات؛
    16. وسیله المنابر یا منبر الوسیله که آن را وسیله نیز گویند،در دو مجلّد؛و غیره. (3)
مشار الیه در شب 6 شوال المکرم سال 1353 در اصفهان وفات یافت،در زینبیه مدفون گردید.

پی نوشت ها: 

1. وفات ابوالقاسم دهکردی در ششم شوال 1353 اتفاق افتاد،جنازه ی او بر حسب وصیتش با تجلیل هرچه تمامتر به مقبره ی زینبیه حمل و در یکی از اطاق های صحن دفن نمودند. مرحوم دهکردی را تألیفات و رسایل چندی است ... ر.ک.سیّد محمد باقر کتابی: رجال اصفهان،ص200.
2. ریحانه الدب 2: 244.
3. رجال اصفهان: 14.