‏القرع - نسخه خطی موجود در کتابخانه ملی

ملا محمد باقر فشارکی

‏محل نکهداری نسخه	:	تهران
‏مرکز نگهدارنده نسخه	:	کتابخانه مجلس شورا
‏شماره بازیابی نسخه	:	۶/۵ خوئی
‏سرشناسه	:	فشارکی ، محمد باقر بن محمد جعفر
‏عنوان و نام پدیدآور	:	‏القرع[نسخه خطی]
‏وضعیت استنساخ	:	۲۱ محرم ۱۲۹۵
‏مشخصات ظاهری	:	ص۳۴۶-۳۸۹( ۴۳ صفحه)
‏خصوصیات نسخه موجود	:	آغاز: الحمد لله رب العالمین و لا حول و لاقوة ... ان هذه رساله معمولة ... انجام: فیکن هذا آخر الکلام فیما اردناه فی هذه الرسالة ... کثیرا ...
‏معرفی نسخه	:	معرفی کتاب: رساله ایست در بیان موراد و مجاری قرعه ، در ابواب فقه . ( عبدالحسین حائری )
‏یادداشت کلی	:	تدوین و گردآوری: موسسه فرهنگی پژوهشی الجواد
‏منابع اثر، نمایه ها، چکیده ها	:	منابع کتابشناسی: مجلس شورا ۲۱۳/۷ و ۲۶۷/۷ منابع کتابشناسی: فیلم دانشگاه ۱۰۸/۲ ماخذ: فهرست نسخه های خطی کتابخانه مجلس شورای اسلامی. ج.۷
‏موضوع های کنترل نشده	:	فقه

 

http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=6276535&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_&sortKeyValue2=sortkey_

 

 

 

 

متن اصلی	معنی
قَرِع [عمومی]	قَرِع : آنکه شایسته مشورت است، آنکه نخوابد؛ «ظِفْرٌ قَرِعٌ»: ناخن پوسیده. القَرْعَاء: مؤنّث (الأَقْرَع) است، بلا و سختى، بالاى راه، حیاط خانه؛ «ارضٌ قَرْعَاءُ» : زمینى که گیاه آن چریده شده باشد.
قَرْع [عمومی]	قَرْع : (ن): گونه اى کدو که از دسته (القَرعیّات) است و در سرزمینهاى گرمسیرى کشت مى شود و در ایران به کدو حلوائى معروف است.
قَرَع [عمومی]	قَرَع : آنچه که بر آن شرط و رهن بندند - (طب): بیمارى ریزش موى سر، پیسى، زمینهائى که گیاه آن چریده شده باشد.
أَقْرَع [عمومی]	أَقْرَع : م قَرْعاء؛ ج قُرْع و قُرْعان [قرع]: آنکه موى سرش از پیشامدى ریخته شده باشد، شمشیر خوب و آهنین - من الحَیّات: مار که موى سرش ریخته شده باشد - مِن الغَنَم: گوسفند بى شاخ. این تعبیر در زبان متداول رایج است؛ «تُرسٌ أَقْرَع»: سپر سخت؛ «قِدحٌ اقرعُ»: تیر قمار که بر آن سنگ ریزه کشیده اند تا خطوط آن روشن باشد؛ «عُودُ اقرعُ»: چوبى که پوست آن باز شده باشد؛ «جَبَلٌ اقْرَعْ»: کوه آن در آن گیاه نباشد.
قارَعَ [عمومی]	قارَعَ : قِرَاعاً و مُقَارَعَةً [قرع] القومُ: با یکدیگر زد و خورد کردند، با هم قُرعه کشیدند - القَومُ بِالرّمَاح: آن قوم با نیزه ها به هم حمله ور شدند - هُ: با او شریک شد، در قُرعه کشى بر او غلبه کرد و قُرعه به نامش افتاد.

متن اصلی	معنی
قَرِیع [عمومی]	قَرِیع : ج قَرْعى: زد و خورد کننده، برنده قُرعه، بازنده قُرعه، مهتر و بزرگ، شتر نر.
قارِعَة [عمومی]	قارِعَة : ج قَوارع: مؤنّث (القَارِع) است، روز قیامت، بلاى سخت، بلاى کُشنده؛ «قَارِعَةُ الطّریق»: خیابان فراخ، شاهراه.
قَرْعَة [عمومی]	قَرْعَة : اسم مرّة از (قَرَعَ) است - (ن) : واحد (القَرْع) است به معناى کدو و در زبان متداول بر جمجمه سر اطلاق مى شود؛ «خَرَجَ فُلانُ بِالْقَرْعَة»: فلانى سر برهنه خارج شد.
مِقْرَعَة [عمومی]	مِقْرَعَة : ج مَقَارِع [قرع]: تازیانه و مانند آن.
اقْتَرَعَ [عمومی]	اقْتَرَعَ : اقْتِرَاعاً [قرع]: رأى خود را در انتخابات و اخذ آراء عمومى بیان کرد - الشی ءَ: آن چیز را برگزید - القومُ على کذا: آن قوم براى امرى قرعه کشیدند - النّارَ: آتش را روشن کرد.
أَقْرَعَ [عمومی]	أَقْرَعَ : إقْرَاعاً [قرع] فلاناً: او را منصرف کرد - عَنْهُ: از او روى گردان شد - الدابَّةَ بِلجَامِهَا: لگام بر ستور زد تا بایستد - بین القوم: میان آن قوم قرعه کشید - الى الحَقّ: به حق بازگشت و خوار شد - دارَهُ آجُرّا: خانه خود را آجر فرش کرد - نَعْلَهُ : بر کفش خود وصله زد - تِ الحمیرُ: خران سمهاى خود را بر یکدیگر زدند و کشیدند.
اقترع اقتراعا [عمومی]	اقترع اقتراعا : رأی گیری کردن , قرعه کشی کردن
قُرْعَة [عمومی]	قُرْعَة : برگزیده مال، قُرعه، سهم و نصیب؛ «الْقَاءُ القُرْعَة»: قُرعه زدن.
الاقْتِرَاع [عمومی]	الاقْتِرَاع : [قرع]: مص رأی گیرى در انتخابات، رفراندم؛ «صَنْدُوق الاقتِراع»: صندوق آراء که در آن رأى ریخته مى شود.
انْقَرَعَ [عمومی]	انْقَرَعَ : انْقِرَاعاً [قرع]: واژگون شد - عن الأَمرِ: از آن کار باز ایستاد - عن الحَقّ: از حق روى گردان شد.

متن اصلی	معنی
تَقَارَعَ [عمومی]	تَقَارَعَ : تَقَارُعاً [قرع] القومُ: آن قوم میان خود قرعه زدند، بعضى از آنها بعضى دیگر را زدند - القومُ بِالرِّمَاح: آن قوم با نیزه ها یکدیگر را زدند.
قَرَّعَ [عمومی]	قَرَّعَ : تَقْرِیعاً [قرع] فلاناً: با او به سختى رفتار کرد - الْقَوْمَ: آن قوم را نگران کرد - الشَّعْر: موى سر را کوتاه کرد.
قَرَاعَة [عمومی]	قَرَاعَة : مؤنّث (القَرّاع) است.
قَرِعَ [عمومی]	قَرِعَ : قَرَعاً الرجُلُ: موى سر او ریخت - قَرَعاً و قَرْعاً المَکانُ: آن جاى خالى شد.
قَرَعَ [عمومی]	قَرَعَ : قَرْعاً البابَ: درب را کوبید، الرَّجُلَ : آن مرد را زد - هُ بالحَقّ: او را به حق افکند - هُ امرٌ: ناگهان کارى براى او پیش آمد - سِنَّهُ: دندان کروچه کرد - الشَّى ءَ: آن چیز را انتخاب کرد، السَّهْمُ الغایَةَ: تیر به هدف خورد - قَرْعاً فُلاناً: در قرعه بر او چیره شد.
مِقْرَاع [عمومی]	مِقْرَاع : [قرع]: تبرى که با آن سنگ شکنند.
تَقَرَّعَ [عمومی]	تَقَرَّعَ : تَقَرُّعاً [قرع]: پشت و رو شد - الجلد : پوست برکنده شد.
اقتراع [عمومی]	اقتراع : ورقه رای , مهره رای و قرعه کشی , رای مخفی , مجموع اراء نوشته , با ورقه رای دادن , قرعه کشیدن
قَرَاع [عمومی]	قَرَاع : صیغه مبالغه است، سپر، چیز بسیار سخت.
قَرَعَة [عمومی]	قَرَعَة : سپر، جاى ریختن موى سر، انبانى که پائین آن فراخ باشد و در آن غذا گذارند.