شیخ عبدالجواد لسان الواعظین

در سال 1347ق از شیخ محمدعلی نوری فشارکی صاحب اجازة روایت شد

 

شیخ عبدالجواد لسان الواعظین

شهرت :

لسان الواعظین

تاریخ وفات (قمری/شمسی) :

1/01/1397

مزار :

سید رضی :

زمینه فعالیت :

عالم فاضل,خطیب و واعظ :

 

 

شیخ عبدالجواد مداحیان معروف به لسان الواعظین، عالم فاضل و از واعظین اصفهان، فرزند محمد ابراهیم، متولد 1288ش در اصفهان است. وی در خانواده ای محترم در محله چهارسوی شیرازیها متولد گردید و پس از طی کردن ایام کودکی، در مدرسة صدربازار، کنار کتابخانه حجرة کوچکی گرفته و مشغول به تحصیل شد و در خدمت اساتید زمان شیخ علی مدرس یزدی، حاج آقا صدرکوپایی و در پایان در خدمت حاج آقا رحیم ارباب و سید حسین خادمی و شیخ محمدعلی نوری فشارکی و میر سید علی بهبهانی تحصیل کرد. همچنین او در سال 1347ق از شیخ محمدعلی نوری فشارکی صاحب اجازة روایت شد. وی به خاطر علاقة فراوان، به تبلیغ مشغول شد و با توجه به مشکلات دوران حکومت پهلوی یکی از موفق ترین افراد اهل منبر اصفهان بود که به تبلیغ در شکل پنهانی و خانگی وظیفه خود را انجام می داد. شیخ عبدالجواد کتابی به نام «روضة الجوادیه» در سن 18 سالگی نوشت.
شیخ عبدالجواد تا آخرین روزهای عمر، فضیلت های شایستة یک انسان وظیفه شناس متدین از قبیل امر به معروف و نهی از منکر و بیان حقایق ایمانی را انجام می داد، به گونه ای که هنوز بعد از سالها ذکر خیر ایشان در خانواده های متدین شهر به گوش می خورَد.
وی نماز جماعت را مدتی در مسجد مریم بیگم و مدتی در مسجد فرامرزیان انجام می داد و از خصوصیات ایشان این که بیشتر ایام سال را در زیارت عتبات و مشاهد مشرفه و حج و استفاده از دروس بزرگان آنجا می گذرانید. منبرهای او گرچه از نظر زمانی کوتاه بود ولی محتوی آن کامل و شامل حدیث و تفسیر و مسأله و شعر و تاریخ و ذکر مصیبت بود. تهجد شبانه و دوری از غیبت و دائم الذکر بودن از خصوصیات دیگر وی بود.
سرانجام این عالم فاضل در سال1397ق فوت و در تکیة صاحب روضات به خاک سپرده شد. 

 

 

 

شیخ عبدالجواد مداحیان معروف به لسان الواعظین، عالم فاضل و از واعظین اصفهان، فرزند محمد ابراهیم، متولد 1288ش در اصفهان است. وی در خانواده ای محترم در محله چهارسوی شیرازیها متولد گردید و پس از طی کردن ایام کودکی، در مدرسة صدربازار، کنار کتابخانه حجرة کوچکی گرفته و مشغول به تحصیل شد و در خدمت اساتید زمان شیخ علی مدرس یزدی، حاج آقا صدرکوپایی و در پایان در خدمت حاج آقا رحیم ارباب و سید حسین خادمی و شیخ محمدعلی نوری فشارکی و میر سید علی بهبهانی تحصیل کرد. همچنین او در سال 1347ق از شیخ محمدعلی نوری فشارکی صاحب اجازة روایت شد. وی به خاطر علاقة فراوان، به تبلیغ مشغول شد و با توجه به مشکلات دوران حکومت پهلوی یکی از موفق ترین افراد اهل منبر اصفهان بود که به تبلیغ در شکل پنهانی و خانگی وظیفه خود را انجام می داد. شیخ عبدالجواد کتابی به نام «روضة الجوادیه» در سن 18 سالگی نوشت.
شیخ عبدالجواد تا آخرین روزهای عمر، فضیلت های شایستة یک انسان وظیفه شناس متدین از قبیل امر به معروف و نهی از منکر و بیان حقایق ایمانی را انجام می داد، به گونه ای که هنوز بعد از سالها ذکر خیر ایشان در خانواده های متدین شهر به گوش می-خورَد.
وی نماز جماعت را مدتی در مسجد مریم بیگم و مدتی در مسجد فرامرزیان انجام می داد و از خصوصیات ایشان این که بیشتر ایام سال را در زیارت عتبات و مشاهد مشرفه و حج و استفاده از دروس بزرگان آنجا می گذرانید. منبرهای او گرچه از نظر زمانی کوتاه بود ولی محتوی آن کامل و شامل حدیث و تفسیر و مسأله و شعر و تاریخ و ذکر مصیبت بود. تهجد شبانه و دوری از غیبت و دائم الذکر بودن از خصوصیات دیگر وی بود.
سرانجام این عالم فاضل در سال1397ق فوت و در تکیة صاحب روضات به خاک سپرده شد.

http://takhtefoulad.ir/TakhteFoolad/Pages/Mashahir.aspx?ItemId=2020