***دعای عرفه موضوعی شده - بخش اول *** یادداشت منتشر شده
شنبه, ۱۸ تیر ۱۴۰۱، ۱۰:۲۹ ب.ظ
دکتر سید جواد هاشمی فشارکی
ایثار پرس : گروه : صفحه اول / ویژه / شناسه : 10967 / 18 تیر 1401 - 22:36
http://www.isarpress.ir/?p=10967
حماسه 27 : صفحه نخست اخبار / ادبیات پایداری / انتشار : 18 - تیر - 1401 - ۲۲:۳۶ / کد خبر : 17165
قاش نیوز :شناسه خبر : 91382 / دوشنبه 20 تیر 1401 , 09:30
این دعا دارای حدود ۳٬۲۰۰ واژه است ؛ که در این جا برای اولین بار بصورت ابداعی بخش بندی شده است و همچنین ترجمه هر بند درادامه همان بند مربوطه ارایه شده است .
در این دعا اعتراف به جایگاه خدا و اقرار به جایگاه انسان در هستی، و نیز حمد و سپاس برای نعمت‌های فراوان خداوند بر انسان، یادآوری مشکلات و تب‌وتاب‌هایی که شخص در عمر خویش از بدو آفرینش تاکنون پشت سر نهاده، و کوشش برای جلب رحمت الهی، و طلب آرامش و عافیت از وی، همچون مهم‌ترین خواسته انسان است.
- صفات خداوند
ویژگی های خداوند که دراین دعا بدان اذعان میشود :
- ستایش خاص خدایى است که : اَلْحَمْدُ لله الَّذى
- نیست براى قضا و حکمش جلوگیرى لَیْسَ لِقَضآئِهِ دافِعٌ
- و نه براى عطا و بخششش مانعى لا لِعَطائِهِ مانِعٌ
- و نه مانند ساخته اش ساخته هیچ سازنده اى و وَلا کَصُنْعِهِ صُنْعُ صانِعٍ
- و او است بخشنده وسعت ده که وَهُوَ الْجَوادُ الْواسِعُ
- آفرید انواع گوناگون پدیده ها را و فَطَرَ اَجْناسَ الْبَدائِعِ
- به حکمت خویش محکم ساخت مصنوعات را واَتْقَنَ بِحِکْمَتِهِ الصَّنائِعَ
- طلایه ها(ى عالم وجود) بر او مخفى نیست لا تَخْفى عَلَیْهِ الطَّلایِعُ
- و امانتها در نزد او ضایع نشود وَلا تَضیعُ عِنْدَهُ الْوَدائِعُ
- پاداش دهنده عمل هر سازنده جازى کُلِّ صانِعٍ
- و سامان دهنده زندگى هر قناعت پیشه وَرائِشُ کُلِّ قانعٍ
- و مهربان نسبت به هر نالان ، وَراحِمُ کُلِّ ضارِعٍ
- فروفرستنده هر سود و بهره وَمُنْزِلُ الْمَنافِعِ
- و آن کتاب جامع که فرستادش بوسیله نور آن نور درخشان وَالْکِتابِ الْجامِعِ بِالنُّورِ السّاطِعِ
- و او است که دعاها را شنواست وَ هُوَ لِلدَّعَواتِ سامِعٌ
- و گرفتاریها را برطرف کند وَلِلْکُرُباتِ دافِعٌ
- و درجات را بالا برد وَلِلدَّرَجاتِ رافِعٌ
- و گردنکشان را ریشه کن سازد وَلِلْجَبابِرَةِ قامِعٌ
پس معبودى جز او نیست فَلا اِلهَ غَیْرُهُ
- و چیزى با او برابرى نکند وَلا شَىْءَ یَعْدِلُهُ
- و چیزى همانندش نیست وَلَیْسَ کَمِثْلِهِ شَىْءٌ
- و او شنوا است وَهُوَ السَّمیعُ
- و بینا الْبَصیرُ
- و دقیق اللَّطیفُ
- و آگاه الْخَبیرُ
- و او بر هرچیز توانا است وَهُوَ عَلى کُلِّشَىْءٍ قَدیرٌ
خدایا من بسوى تو اشتیاق دارم اَللّهُمَّ اِنّى اَرْغَبُ إِلَیْکَ
کارهای خداوند نسبت به انسان
کارهایی که خداوند برای ما انجام داده ، دراین دعا بدان گواهی و اقرار میشود :
و به پروردگارى تو گواهى دهم و َاَشْهَدُ بِالرُّبُوبِیَّةِ لَکَ
- اقرار دارم به اینکه تو پروردگار منى مُقِرّاً بِاَنَّکَ رَبّى
- و بسوى تو است بازگشت من وَ اِلَیْکَ مَرَدّى
- آغاز کردى وجود مرا به رحمت خود پیش از آنکه باشم چیز قابل ذکرى اِبْتَدَاْتَنى بِنِعْمَتِکَ قَبْلَ اَنْ اَکُونَ شَیْئاً مَذْکُورا
- و مرا از خاک آفریدى وَخَلَقْتَنى مِنَ التُّرابِ
- آنگاه در میان صلبها جایم دادى ثُمَّ اَسْکَنْتَنِى الاَْصْلابَ
آمِناً - و ایمنم ساختى لِرَیْبِ الْمَنُونِ
- از حوادث زمانه و تغییرات روزگار و سالها و همچنان همواره از صلبى به رحمى کوچ کردم وَاخْتِلافِ الدُّهُورِ وَالسِّنینَ فَلَمْ اَزَلْ ظاعِناً مِنْ صُلْبٍ اِلى رَحِمٍ فى تَقادُمٍ
- در ایام قدیم و گذشته و قرنهاى پیشین مِنَ الاَْیّامِ الْماضِیَةِ وَالْقُرُونِ الْخالِیَةِ
- و از روى مهر و راءفتى که به من داشتى و احسانت نسبت به من مرا به جهان نیاوردى لَمْ تُخْرِجْنى لِرَاْفَتِکَ بى وَلُطْفِکَ لى وَاِحْسانِکَ اِلَىَّ
- در دوران حکومت پیشوایان کفر آنان که پیمان تو را شکستند و فرستادگانت را تکذیب کردند فى دَوْلَةِ اَئِمَّةِ الْکُفْرِ الَّذینَ نَقَضُوا عَهْدَکَ وَکَذَّبُوا رُسُلَکَلکِنَّکَ
- ولى در زمانى مرا بدنیا آوردى که پیش از آن در علمت گذشته بود از هدایتى که اسبابش را برایم مهیا فرمودى اَخْرَجْتَنى لِلَّذى سَبَقَلى مِنَ الْهُدَى الَّذى لَهُ یَسَّرْتَنى
- و در آن مرا نشو و نما دادى وَ فیهِ اَنْشَاءْتَنى
- و پیش از این نیز به من مهر ورزیدى وَمِنْ قَبْلِ ذلِکَ رَؤُفْتَ
- بوسیله رفتار نیکویت بى بِجَمیلِ صُنْعِکَ
- و نعمتهاى شایانت که پدید آوردى وَسَوابِغِ نِعَمِکَ
- خلقتم را از منى ریخته شده فابْتَدَعْتَ خَلْقى مِنْ مَنِىٍّ یُمْنى
- و جایم دادى در سه پرده تاریکى (مشیمه و رحم و شکم ) میان گوشت و خون و پوست وَاَسْکَنْتَنى فى ظُلُماتٍ ثَلاثٍ بَیْنَ لَحْمٍ وَدَمٍ وَجِلْدٍ
- و گواهم نساختى در خلقتم لَمْ تُشْهِدْنى خَلْقى
- و واگذار نکردى به من چیزى از کار خودم را وَلَمْ تَجْعَلْ اِلَىَّ شَیْئاً مِنْ اَمْرى
- سپس بیرونم آوردى بدانچه در علمت گذشته بود ثُمَّ اَخْرَجْتَنى لِلَّذى سَبَقَ لى
- از هدایتم بسوى دنیا خلقتى تمام و درست مِنَ الْهُدى اِلَى الدُّنْیا تآمّاً سَوِیّاً
- و در حال طفولیت و خردسالى در گهواره محافظتم کردى وَحَفِظْتَنى فِى الْمَهْدِ طِفْلاً صَبِیّاً
- و روزیم دادى از غذاها شیرى گوارا وَرَزَقْتَنى مِنَ الْغِذآءِ لَبَناً مَرِیّاً
- و دل پرستاران را بر من مهربان کردى وَعَطَفْتَ عَلَىَّ قُلُوبَ الْحَواضِنِ
- و عهده دار پرستاریم کردى مادران مهربان را وَکَفَّلْتَنى الاُْمَّهاتِ الرَّواحِمَ
- و از آسیب جنیان نگهداریم کردى وَکَلاَْتَنى مِنْ طَوارِقِ الْجآنِّ
- و از زیادى و نقصان سالمم داشتى وَسَلَّمْتَنى مِنَ الزِّیادَةِ وَالنُّقْصانِ
پس برترى تو اى مهربان و اى بخشاینده فَتَعالَیْتَ یا رَحیمُ یا رَحْمنُ
تا آنگاه که لب به سخن گشودم حتّى اِذَا اسْتَهْلَلْتُ ناطِقاً بِالْکَلامِ
و تمام کردى بر من نعمتهاى شایانت را اَتْمَمْتَ عَلَىَّ سَوابغَ الاِْ نْعامِ
- و پرورشم دادى هرساله زیادتر از سال پیش وَرَبَّیْتَنى زایِداً فى کُلِّ عامٍ
- تا آنگاه که خلقتم کامل شد حَتّى إ ذَا اکْتَمَلَتْ فِطْرَتى
- و تاب و توانم به حد اعتدال رسید وَاعْتَدَلَتْ مِرَّتى
- واجب کردى بر من حجت خود را اَوْجَبْتَ عَلَىَّ حُجَتَّکَ
- بدین ترتیب که معرفت خود را به من الهام فرمودى بِاَنْ اَلْهَمْتَنى مَعْرِفَتَکَ
- و بوسیله عجایب حکمتت به هراسم انداختى وَرَوَّعْتَنى بِعَجائِبِ حِکْمَتِکَ
- و بیدارم کردى بدانچه آفریدى در آسمان و زمینت از پدیده هاى آفرینشت وَاَیْقَظْتَنى لِما ذَرَاْتَ فى سَمآئِکَ وَاَرْضِکَ مِنْ بَدائِعِ خَلْقِکَ
- و آگاهم کردى به سپاسگزارى و ذکر خودت وَنَبَّهْتَنى لِشُکْرِکَ وَذِکْرِکَ
- و اطاعت و عبادتت را بر من واجب کردى وَاَوجَبْتَ عَلَىَّ طاعَتَکَ وَعِبادَتَکَ
- و آنچه رسولانت آورده بودند به من فهماندى وَفَهَّمْتَنى ما جاَّءَتْ بِهِ رُسُلُکَ
و پذیرفتن موجبات خوشنودیت را برایم آسان کردى وَیَسَّرْتَ لى تَقَبُّلَ مَرْضاتِکَ - و در تمام اینها به یارى و لطف خود بر من منت نهادى وَمَنَنْتَ عَلَىَّ فى جَمیعِ ذلِکَ بِعَونِکَ وَلُطْفِکَ
- سپس به اینکه مرا از بهترین خاکها آفریدى ثُمَّ اِذْ خَلَقْتَنى مِنْ خَیْرِ الثَّرى
- راضى نشدى اى معبود من که تنها از نعمتى برخوردار شوم و از دیگرى منع گردم لَمْ تَرْضَ لى یا اِلهى نِعْمَةً دُونَ اُخرى
- بلکه روزیم دادى از انواع (نعمتهاى ) زندگى وَرَزَقْتَنى مِنْ اَنواعِ الْمَعاشِ
- و اقسام لوازم کامرانى وَصُنُوفِ الرِّیاشِ
- و این بواسطه آن نعمت بخشى بزرگ و بزرگترت بود بر من بِمَنِّکَ الْعَظیمِ الاَْعْظَمِ عَلَىَّ
- و آن احسان دیرینه ات بود نسبت به من وَاِحْسانِکَ الْقَدیمِ اِلَىَّ
- تا اینکه تمام نعمتها را بر من کامل کردى حَتّى اِذا اَتْمَمْتَ عَلَىَّ جَمیعَ النِّعَمِ
- و تمام رنجها و بلاها را از من دور ساختى وَصَرَفْتَ عَنّى کُلَّ النِّقَمِ
- باز هم نادانى و دلیرى من بر من جلوگیرت نشد از اینکه راهنماییم کردى بدانچه مرا به تو نزدیک کند لَمْ یَمْنَعْکَ جَهْلى وَجُرْاءَتى عَلَیْکَ اَنْ دَلَلْتَنى اِلى ما یُقَرِّبُنى اِلَیْکَ
- و موفقم داشتى بدانچه مرا به درگاهت مقرب سازد وَوَفَّقْتَنى لِما یُزْلِفُنى لَدَیْکَ
که اگر بخوانمت پاسخم دهى فَاِنْ دَعَوْتُکَ اَجَبْتَنى - و اگر بخواهم از تو به من عطا کنى وَاِنْ سَئَلْتُکَ اَعْطَیْتَنى
- و اگر اطاعتت کنم قدردانى کنى وَاِنْ اَطَعْتُکَ شَکَرْتَنى
- و اگر سپاسگزاریت کنم بر من بیفزایى وَاِنْ شَکَرْتُکَ زِدْتَنى
کُلُّ ذلِکَ - و همه اینها براى کامل ساختن نعمتهاى تو است بر من و احسانى است که نسبت به من دارى اِکْمالٌ لاَِنْعُمِکَ عَلَىَّ وَاِحْسانِکَ اِلَىَّ
- پس منزهى تو، فَسُبْحانَکَ
- منزه از آن رو که آغازنده نعمتى سُبْحانَکَ مِنْ مُبْدِئٍ
- و بازگرداننده مُعیدٍ
- و ستوده حَمیدٍ
- و بزرگوارى مَجیدٍ
- بسى پاکیزه است نامهاى تو تَقَدَّسَتْ اَسْمآؤُکَ
- و بزرگ است نعمتهاى تو وَعَظُمَتْ الاَّؤُکَ
پس اى معبود من فَاءَىَُّ - کدامیک از نعمتهایت را بشماره درآورده نِعَمِکَ یا اِلهى اُحْصى عَدَداً
- و یاد کنم یا براى کدامیک از عطاهایت به سپاسگزارى اقدام کنم وَذِکْراً اءَمْ اَىُّ عَطایاکَ اءَقُومُ بِها شُکْراً
- در صورتى که آنها اى پروردگار من بیش از آن است که حسابگران بتوانند آنها را بشمارند وَهِىَ یا رَبِّ اَکْثَرُ مِنْ اَنْ یُحْصِیَهَا الْعآدّوُنَ
- یا دانش حافظان بدانها رسد اءَوْ یَبْلُغَ عِلْماً بِهَا الْحافِظُونَ
سپس اى خدا ثُمَّ - آنچه را از سختى و گرفتارى از من دور کرده و باز داشتى بیشتر بوده از آنچه برایم آشکار شد از تندرستى و خوشى ما صَرَفْتَ وَدَرَاءْتَ عَنّى اَللّهُمَّ مِنَ الضُرِّ وَالضَّرّآءِ اءَکْثَرُ مِمّا ظَهَرَ لى مِنَ الْعافِیَةِ وَالسَّرّآءِ
گواهی دادن ما نسبت به خداوند
و من گواهى دهم خدایا وَاَنَا اَشْهَدُ یا اِلهى
- به حقیقت ایمان خودم بِحَقیقَةِ ایمانى
- و بدانچه تصمیمات یقینم بدان بسته است وَعَقْدِ عَزَماتِ یَقینى
- و توحید خالص و بى شائبه خود وَخالِصِ صَریحِ تَوْحیدى
- و درون سرپوشیده نهادم وَباطِنِ مَکْنُونِ ضَمیرى
- و رشته هاى دید نور چشمانم وَعَلائِقِ مَجارى نُورِ بَصَرى
- و خطوط صفحه پیشانیم وَاَساریرِ صَفْحَةِ جَبینى
- و رخنه هاى راههاى تنفسم وَخُرْقِ مَسارِبِ نَفْسى
- و پرده هاى نرمه بینیم وَخَذاریفِ مارِنِ عِرْنینى
- و راههاى پرده گوشم وَمَسارِبِ سِماخِ سَمْعى
- و آنچه بچسبد و روى هم قرار گیرد بر آن دو لبم وَما ضُمَّتْ وَاَطْبَقَتْ عَلَیْهِ شَفَتاىَ
- و حرکتهاى تلفظ زبانم وَحَرَکاتِ لَفْظِ لِسانى
- و محل پیوست کام (فک بالاى ) دهان و آرواره ام وَمَغْرَزِ حَنَکِ فَمى
- و محل بیرون آمدن دندانهایم وَفَکّى وَمَنابِتِ اَضْراسى
- و محل چشیدن خوراک و آشامیدنیهایم وَمَساغِ مَطْعَمى وَمَشْرَبى
- و رشته و عصب مغز سرم وَحِمالَةِ اُمِّ رَاءْسى
- و لوله (حلق ) متصل به رگهاى گردنم وَبُلُوعِ فارِغِ حَباَّئِلِ عُنُقى
- و آنچه در برگرفته آن را قفسه سینه ام وَمَا اشْتَمَلَ عَلیْهِ تامُورُ صَدْرى
- و رشته هاى رگ قلبم وَحمائِلِ حَبْلِ وَتینى
- و شاهرگ پرده دلم وَنِیاطِ حِجابِ قَلْبى
- و پاره هاى گوشه و کنار جگرم وَاءَفْلاذِ حَواشى کَبِدى
- و آنچه را در بردارد استخوانهاى دنده هایم وَما حَوَتْهُ شَراسیفُ اَضْلاعى
- و سربندهاى استخوانهایم وَحِقاقُ مَفاصِلى
- و انقباض عضلات بدنم وَقَبضُ عَوامِلى
- و اطراف سر انگشتانم وَاَطرافُِ اَنامِلى
- و گوشتم وَلَحْمى
- و خونم وَدَمى
- و موى بدنم وَشَعْرى
- و بشره پوستم وَبَشَرى
- و عصبم وَعَصَبى
- و ساقم وَقَصَبى
- و استخوانم وَعِظامى
- و مغزم وَمُخّى
- و رگهایم وَعُرُوقى
- و تمام اعضاء و جوارحم وَجَمیعُِ جَوارِحى
- و آنچه بر اینها بافته شده از دوران شیرخوارگیم وَمَا انْتَسَجَ عَلى ذلِکَ اَیّامَ رِضاعى
- و آنچه را زمین از من بر خود گرفته وَما اَقلَّتِ الاَْرْضُ مِنّى
- و خوابم وَنَوْمى
- و بیداریم وَیَقَظَتى
- و آرمیدنم وَسُکُونى
- و حرکتهاى رکوع وَحَرَکاتِ رُکُوعى
- و سجود من وَسُجُودى
(گواهى دهم ) که اَنْ
- اگر تصمیم بگیرم و بکوشم در طول قرون و اعصار بر فرض که چنین عمرى بکنم لَوْ حاوَلْتُ وَاجْتَهَدْتُ مَدَى الاَْعصارِ وَالاَْحْقابِ لَوْ عُمِّرْتُها
- و بخواهم شکر یکى از نعمتهاى تو را بجا آورم نخواهم توانست اَنْ اءُؤَدِّىَ شُکْرَ واحِدَةٍ مِنْ اءَنْعُمِکَ مَا اسْتَطَعْتُ ذلِکَ
- جز به لطف خود که آن خود واجب کند بر من سپاسگزاریت را دوباره از نو اِلاّ بِمَنِّکَ الْمُوجَبِ عَلَىَّ بِهِ شُکْرُکَ اَبَداً جَدیداً
- و موجب ستایشى تازه و ریشه دار گردد آرى وَثَنآءً طارِفاً عَتیداً اَجَلْ و اگر حریص باشم من و حسابگران از مخلوقت که بخواهیم اندازه نعمت بخشیهاى تو را از گذشته و آینده به حساب درآوریم نتوانیم بشماره درآوریم وَلوْ حَرَصْتُ اَنَا وَالْعآدُّونَ مِنْ اَنامِکَ اءَنْ نُحْصِىَ مَدى اِنْعامِکَ سالِفِهِ وَ انِفِهِ ما حَصَرْناهُ عَدَداً
- و نه از نظر زمان و اندازه آنرا احصاء کنیم ! وَلا اَحْصَیناهُ اَمَداً
- هیهات ! کجا چنین چیزى میسر است هَیْهاتَ اءنّى ذلِکَ
- و تو خود در کتاب گویا و خبر راست و درستت خبر داده اى که ((اگر بشمارید نعمت خدا را احصاء نتوانید کرد)) وَاَنْتَ الْمُخْبِرُ فى کِتابِکَ النّاطِقِ وَالنَّبَاءِ الصّادِقِ وَاِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ الله لا تُحْصُوها
- خدایا کتاب تو و خبرى که دادى راست است و رساندند پیمبران و رسولانت هرچه را بر ایشان از وحى خویش فروفرستادى صَدَقَ کِتابُکَ اْللّهُمَّ وَاِنْبآؤُکَ وَبَلَّغَتْ اَنْبِیآؤُکَ وَرُسُلُکَ ما اَنْزَلْتَ عَلَیْهِمْ مِنْ وَحْیِکَ
- و آنچه را تشریع کردى براى آنها و بوسیله آنها از دین و آیین خود جز اینکه معبودا وَشَرَعْتَ لَهُمْ وَبِهِمْ مِنْ دینِکَ غَیْرَ اءَنّى یا اِلهى
- من گواهى دهم به سعى و کوششم و به اندازه رسائى طاعت و وسعم و از روى ایمان اَشْهَدُ بِجَُهْدى وَجِدّى وَمَبْلَغِ طاعَتى وَوُسْعى
- و یقین مى گویم ستایش خدایى را سزاست که نگیرد فرزندى تا از او ارث برند وَاءَقُولُ مُؤْمِناً مُوقِناً اَلْحَمْدُ لله الَّذى لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً فَیَکُونَ مَوْرُوثاً
- و نیست برایش شریکى در فرمانروایى تا با او ضدّیت کنند در آنچه پدید آورد و نه نگهدارى از خوارى دارد تا کمکش کند در آنچه بوجود آورد وَلَمْ یَکُنْ لَهُ شَریکٌ فى مُلْکِهِ فَیُضآدَُّهُ فیَما ابْتَدَعَ وَلا وَلِىُّ مِنَ الذُّلِّ فَیُرْفِدَهُ فیما صَنَعَ
- پس منزه باد فَسُبْحانَهُ
- منزه که اگر بود در آسمان و زمین خدایانى جز او هر دو تباه مى شدند و از هم متلاشى مى گشتند سُبْحانَهُ لَوْ کانَ فیهِما الِهَةٌ اِلا الله لَفَسَدَتا َتَفَطَّرَتا
- منزه است خداى یگانه یکتاى سُبْحانَ الله الْواحِدِ الاَْحَدِ
- بى نیازى الصَّمَدِ
- که فرزند ندارد الَّذى لَمْ یَلِدْ
- و فرزند کسى نیست وَلَمْ یُولَدْ
- و نیست برایش همتایى هیچکس وَلَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً اَحَدٌ
- ستایش خداى را است ستایشى که برابر ستایش فرشتگان مقرب او و پیمبران مرسلش باشد اَلْحَمْدُ لله حَمْداً یُعادِلُ حَمْدَ مَلاَّئِکَتِهِ الْمُقَرَّبینَ وَاَنْبِی آئِهِ الْمُرْسَلینَ
- و درود خدا بر بهترین خلقش محمد خاتم پیمبران و آل وَصَلَّى الله عَلى خِیَرَتِهِ مُحَمَّدٍ خاتَمِ النَّبِیّینَ وَآلِهِ الطَّیِبینَ الطّاهِرینَ الْمُخلَصینَ وَسَلَّمَ
پس امام (ع) شروع فرمود آن حضرت در سؤ ال و پاک و پاکیزه و خالص او باد و سلام اهتمام نمود در دُعا و آب از دیده هاى مبارَکَش جارى بود پس گفت :
درخواست از خدا
خدایا اَللّهُمَّ
- چنانم ترسان خودت کن که گویا مى بینمت اجْعَلْنىاَخْشاکَ کَانّى اَراکَ
- و به پرهیزکارى از خویش خوشبختم گردان وَاَسْعِدْنى بِتَقویکَ
- و به واسطه نافرمانیت بدبختم مکن وَلا تُشْقِنى بِمَعْصِیَتِکَ
- و در سرنوشت خود خیر برایم مقدر کن وَخِرْلى فى قَضآئِکَ
- و مقدراتت را برایم مبارک گردان وَبارِکْ لى فى قَدَرِکَ
- تا چنان نباشم که تعجیل آنچه را تو پس انداخته اى بخواهم حَتّى لا اءُحِبَّ تَعْجیلَ ما
- و نه تاءخیر آنچه را تو پیش انداخته اى اَخَّرْتَ وَلا تَاْخیرَ ما عَجَّلْتَ
خدایا اَللّهُمَّ - قرار ده بى نیازى در نفس من اجْعَلْ غِناىَ فى نَفْسى
- و یقین در دلم وَالْیَقینَ فى قَلْبى
- و اخلاص در کردارم وَالاِْخْلاصَ فى عَمَلى
- و روشنى در دیده ام وَالنُّورَ فى بَصَرى
- و بینایى در دینم وَالْبَصیرَةَ فى دینى
- و مرا از اعضا و جوارحم بهره مند کن وَمَتِّعْنى بِجَوارِحى
- و گوش و چشم مرا وارث من گردان (که تا دم مرگ بسلامت باشند) وَاجْعَلْ سَمْعى وَبَصَرى اَلْوارِثَیْنِ مِنّى
- و یاریم ده بر آنکس که به من ستم کرده وَانْصُرْنى عَلى مَنْ ظَلَمَنى
- و انتقام گیرى مرا وَاَرِنى فیهِ ثارى
- و آرزویم را درباره اش به من بنمایان وَمَاءرِبى
- و دیده ام را در این باره روشن کن وَاَقِرَّ بِذلِکَ عَیْنى
خدایا اَللَّهُمَّ
- محنتم را برطرف کن اکْشِفْ کُرْبَتى
- و زشتیهایم بپوشان وَاسْتُرْ عَوْرَتى
- و خطایم بیامرز وَاْغْفِرْ لى خَطیَّئَتى
و شیطان و اهریمنم را از من بران وَاخْسَاءْ شَیْطانى - و ذمه ام را از گِرو بِرَهان وَفُکَّ رِهانى
- و قرار ده خدایا براى من درجه والا در آخرت و در دنیا وَاْجَعْلْ لى یا اِلهى الدَّرَجَةَ الْعُلْیا فِى الاْ خِرَةِ وَالاُْوْلى
خدایا حمد تو را است اَللّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ
- که مرا آفریدى کَما خَلَقْتَنى
- و شنوا و بینا قرارم دادى فَجَعَلْتَنى سَمیعاً بَصیراً
- و ستایش تو را است که وَلَکَ الْحَمْدُ کَما
- مرا آفریدى و از روى مهرى که به من داشتى خلقتم را نیکو آراستى خَلَقْتَنى فَجَعَلْتَنى خَلْقاً سَوِیّاً رَحْمَةً بى
در صورتیکه تو از خلقت من بى نیاز بودى وَقَدْ کُنْتَ عَنْ خَلْقى غَنِیّاً - پروردگارا به آنطور که مرا پدیدآوردى و در خلقتم اعتدال بکار بردى رَبِّ بِما بَرَاءْتَنْى فَعَدَّلْتَ فِطْرَتى
- پروردگارا به آنطور که بوجودم آوردى و صورتم را نیکو کردى رَبِّ بِما اَنْشَاءْتَنى فَاَحْسَنْتَ صُورَتى
پروردگارا به آنطور که به من احسان کردى و عافیتم دادى رَبِّ بِما اَحْسَنْتَ اِلَىَّ وَفى نَفْسى عافَیْتَنى - پروردگارا آنچنانکه مرا محافظت کردى و موفقم داشتى رَبِّ بِما کَلاَْتَنى وَ وَفَّقْتَنى
- پروردگارا آنچنانکه بر من انعام کرده و هدایتم فرمودى رَبِّ بِما اَنَعْمَتَ عَلَىَّ فَهَدَیْتَنى
- پروردگارا چنانچه مرا مورد احسان قرار داده و از هر خیرى به من عطا کردى رَبِّ بِما اَوْلَیْتَنى وَمِنْ کُلِّ خَیْرٍ اَعْطَیْتَنى
- پروردگارا آنچنانکه مرا خوراندى و نوشاندى رَبِّ بِما اَطْعَمْتَنى وَسَقَیْتَنى
- پروردگارا آنچنانکه بى نیازم کردى و سرمایه ام دادى رَبِّ بِما اَغْنَیْتَنى وَاَقْنَیْتَنى
- پروردگارا آنچنانکه کمکم دادى و عزتم بخشیدى رَبِّ بِما اَعَنْتَنى وَاَعْزَزْتَنى
- پروردگارا آنچنانکه مرا از خلعت باصفایت پوشاندى و از مصنوعاتت به حد کافى در اختیارم گذاردى (چنانکه این همه انعام به من کردى ) رَبِّ بِما اَلْبَسْتَنى مِنْ سِتْرِکَ الصّافى وَیَسَّرْتَ لى مِنْ صُنْعِکَ الْکافى
درود فرست بر محمد و آل محمد صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ
- و کمکم ده بر پیش آمدهاى ناگوار روزگار وَاَعِنّى عَلى بَواَّئِقِ الدُّهُورِ
- و کشمکشهاى شبها و روزها وَصُرُوفِ اللَّیالى وَالاَْیّامِ
- و از هراسهاى دنیا وَنَجِّنى مِنْ اَهْوالِ الدُّنْیا
- و اندوههاى آخرت نجاتم ده وَکُرُباتِ الاْ خِرَةِ
- و از شر آنچه ستمگران در زمین انجام دهند مرا کفایت فرما وَاکْفِنى شَرَّ ما یَعْمَلُ الظّالِمُونَ فِى الاَْرْضِ
- خدایا از آنچه مى ترسم کفایتم کن اَللّهُمَّ ما اَخافُ فَاکْفِنى
- و از آنچه برحذرم ، نگاهم دار وَما اَحْذَرُ فَقِنى
- و خودم و دینم را حفظ کن وَفى نَفْسى وَدینى فَاحْرُسْنى
- و در سفر محافظتم کن وَفى سَفَرى فَاحْفَظْنى
- و در خانواده و مالم جانشین من باش وَفى اَهْلى وَمالى فَاخْلُفْنى
- و در آنچه روزیم کرده اى برکت ده وَفیما رَزَقْتَنى فَبارِکْ لى
- و مرا در پیش خودم خوار کن وَفى نَفْسى فَذَلِّلْنى
- و در چشم مردم بزرگم کن وَفى اَعْیُنِ النّاسِ فَعَظِّمْنى
- و از شر جن و انس بسلامتم بدار وَمِنْ شَرِّ الْجِنِّ وَالاِْنْسِ فَسَلِّمْنى
- و به گناهان رسوایم مکن وَبِذُنُوبى فَلا تَفْضَحْنى
- و به اندیشه هاى باطنم سرافکنده ام مکن وَبِسَریرَتى فَلا تُخْزِنى
- و به کردارم دچارم مساز وَبِعَمَلى فَلا تَبْتَلِنى
- و نعمتهایت را از من مگیر وَنِعَمَکَ فَلا تَسْلُبْنى
- و بجز خودت به دیگرى واگذارم مکن وَاِلى غَیْرِکَ فَلا تَکِلْنى
خدایا به که واگذارم مى کنى اِلهى اِلى مَنْ تَکِلُنى
- آیا به خویشاوندى که از من بِبُرَد اِلى قَریبٍ فَیَقْطَعُنى
- یا بیگانه اى که مرا از خود دور کند اَمْ اِلى بَعیدٍ فَیَتَجَهَّمُنى
- یا به کسانى که خوارم شمرند اَمْ اِلَى الْمُسْتَضْعَفینَ لى
و تویى پروردگار من و زمامدار کار من وَاَنْتَ رَبّى وَمَلیکُ اَمْرى
- بسوى تو شکایت آرم از غربت خود اَشْکُو اِلَیْکَ غُرْبَتى
- و دورى خانه ام وَبُعْدَ دارى
- و خواریم نزد کسى که زمامدار کار من کردى وَهَوانى عَلى مَنْ مَلَّکْتَهُ اَمْرى
- خدایا پس خشم خود را بر من مبار اِلهى فَلا تُحْلِلْ عَلَىَّ غَضَبَکَ
- و اگر بر من خشم نکرده باشى باکى ندارم منزهى فَاِنْ لَمْ تَکُنْ غَضِبْتَ عَلَىَّ فَلا اُبالى
- تو جز اینکه در عین حال عافیت تو وسیعتر است براى من سُبْحانَکَ غَیْرَ اَنَّ عافِیَتَکَ اَوْسَعُ لى
- بیان صفات الهی
پس از تو خواهم پروردگارا فَاَسْئَلُکَ یا رَبِّ
- به نور ذاتت که روشن شد بدان زمین و آسمانها بِنُورِ وَجْهِکَ الَّذى اَشْرَقَتْ لَهُ الاَْرْضُ وَالسَّمواتُ
- و برطرف شد بدان تاریکیها وَکُشِفَتْ بِهِ الظُّلُماتُ
- و اصلاح شد بدان کار اولین و آخرین وَصَلَُحَ بِهِ اَمْرُ الاَْوَّلینَ وَالاْ خِرینَ
- که مرا بر حال غضب خویش نمیرانى اَنْ لا تُمیتَنى عَلى غَضَبِکَ
- و خشمت را بر من نازل مفرمایى وَلا تُنْزِلَْ بى سَخَطَکَ
- مؤ اخذه و بازخواست حق تو است لَکَ الْعُتْبى لَکَ الْعُتْبى
- تا گاهى که پیش از آن راضى شوى حَتّى تَرْضى قَبْلَ ذلِک
- معبودى جز تو نیست لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ
- که پروردگار شهر محترم رَبَّ الْبَلَدِالْحَرامِ
- و مشعر الحرام وَالْمَشْعَرِ الْحَرامِ
- و خانه کعبه اى آن خانه اى که برکت را بدان نازل کردى وَالْبَیْتِ الْعَتیقِ الَّذى اَحْلَلْتَهُ الْبَرَکَةَ
- و آنرا براى مردمان خانه امنى قرار دادى وَجَعَلْتَهُ لِلنّاسِ اَمْناً
- اى کسى که از گناهان بزرگ به بردبارى خود درگذرى یا مَنْ عَفا عَنْ عَظیمِ الذُّنُوبِ بِحِلْمِهِ
- اى که نعمتها را به فضل خود فراوان گردانى یا مَنْ اَسْبَغَ النَّعْمآءَ بِفَضْلِهِ
- اى که عطایاى شایان را به کرم خود بدهى یا مَنْ اَعْطَى الْجَزیلَ بِکَرَمِهِ
- اى ذخیره ام در سختى یا عُدَّتى فى شِدَّتى
- اى رفیق و همدمم در تنهایى یا صاحِبى فى وَحْدَتى
- اى فریادرس من در گرفتارى یا غِیاثى فى کُرْبَتى
- اى ولى من در نعمتم یا وَلِیّى فى نِعْمَتى
- اى معبود من یا اِلهى
- و معبود پدرانم ابراهیم و اسمعیل و (معبود) اسحاق و یعقوب وَاِلهَ آبائى اِبْراهیمَ وَاِسْماعیلَ وَاِسْحقَ وَیَعْقُوبَ
- و پروردگار جبرئیل و میکائیل و اسرافیل وَرَبَّ جَبْرَئیلَ وَمیکائیلَ وَاِسْرافیلَ
- و پروردگار محمد خاتم پیمبران وَربَّ مُحَمَّدٍ خاتِمِ النَّبِیّینَ
و آل برگزیده اش وَ الِهِ الْمُنْتَجَبینَ - و فروفرستنده تورات و انجیل و زبور و قرآن وَمُنْزِلَ التَّوریةِ وَالاِْ نْجیلِ وَالزَّبُورِ وَالْفُرْقانِ
- و نازل کننده کهیعص و طه و ((یس و قرآن حکمت آموز)) وَمُنَزِّلَ کهیَّعَّصَّ وَطه وَیسَّ وَالْقُرآنِ الْحَکیمِ
- تویى پناه من هنگامى که درمانده ام کنند راهها با همه وسعتى که دارند اَنْتَ کَهْفى حینَ تُعْیینِى الْمَذاهِبُ فى سَعَتِها
- و زمین بر من تنگ گیرد با همه پهناوریش وَتَضیقُ بِىَ الاَْرْضُ بِرُحْبِها
- و اگر نبود رحمت تو بطور حتم من هلاک شده بودم وَلَوْلا رَحْمَتُکَ لَکُنْتُ مِنَ الْهالِکینَ
- و تویى نادیده گیر لغزشم وَاَنْتَ مُقیلُ عَثْرَتى
- و اگر پرده پوشى تو نبود مسلما من از رسواشدگان بودم وَلَوْلا سَتْرُکَ اِیّاىَ لَکُنْتُ مِنَ الْمَفْضُوحینَ
- و تویى که به یارى خود مرا بر دشمنانم یارى دهى وَاَنْتَ مُؤَیِّدى بِالنَّصْرِ عَلى اَعْدآئى
- و اگر نبود یارى تو من مغلوب شده بودم وَلَوْلا نَصْرُکَ اِیّاىَ لَکُنْتُ مِنَ الْمَغْلُوبینَ
- اى که مخصوص کرده خود را به بلندى و برترى یا مَنْ خَصَّ نَفْسَهُ بِالسُّمُوِّ وَالرِّفْعَةِ
- و دوستانش بوسیله عزت او عزت یابند فَاَوْلِیآئُهُ بِعِزِّهِ یَعْتَزُّونَ
- اى که پادشاهان در برابرش طوق خوارى به گردن گذارند یا مَنْ جَعَلَتْ لَهُ الْمُلوُکُ نیرَ الْمَذَلَّةِ عَلى اَعْناقِهِمْ
- و آنها از سَطَوَتَش ترسانند مى داند حرکت (یا خیانت ) چشمها فَهُمْ مِنْ سَطَواتِهِ خائِفُونَ یَعْلَمُ خائِنَةَ الاَْعْیُنِ
- و آنچه را سینه ها پنهان کنند وَما تُخْفِى الصُّدُورُ
- و حوادثى که در کمون زمانها و روزگارها است وَ غَیْبَ ما تَاْتى بِهِ الاَْزْمِنَةُ وَالدُّهُورُ
- اى که نداند چگونگى او را جز خود او یا مَنْ لا یَعْلَمُ کَیْفَ هُوَ اِلاّ هُوَ
- اى که نداند چیست او جز او یا مَنْ لا یَعْلَمُ ما هُوَ اِلاّ هُوَ
- اى که نداند او را جز خود او یا مَنْ لا یَعْلَمُهُ اِلاّ هُوَ
- اى که زمین را بر آب فرو بُردى یا مَنْ کَبَسَ الاَْرْضَ عَلَى الْمآءِ
- و هوا را به آسمان بستى وَسَدَّ الْهَوآءَ بِالسَّمآءِ
- اى که گرامى ترین نامها از او است یا مَنْ لَهُ اَکْرَمُ الاَْسْمآءِ
- اى دارنده احسانى که هرگز قطع نشود یا ذَاالْمَعْرُوفِ الَّذى لا یَنْقَطِعُ اَبَداً
- اى گمارنده کاروان براى نجات یوسف در آن جاى بى آب و علف و بیرون آورنده اش از چاه و رساننده اش به پادشاهى پس از بندگى یا مُقَیِّضَ الرَّکْبِ لِیُوسُفَ فِى الْبَلَدِ الْقَفْرِ وَمُخْرِجَهُ مِنَ الْجُبِّ وَجاعِلَهُ بَعْدَ الْعُبُودِیَّةِ مَلِکاً
- اى که او را برگرداندى به یعقوب پس از آنکه دیدگانش از اندوه سفید شده بود و آکنده از غم بود یا ر ادَّهُ عَلى یَعْقُوبَ بَعْدَ اَنِ ابْیَضَّتْ عَیْناهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ کَظیمٌ
- اى برطرف کننده سختى و گرفتارى از ایوب یا کاشِفَ الضُّرِّ وَالْبَلْوى عَنْ اَیُّوبَ
- و اى نگهدارنده دستهاى ابراهیم از ذبح پسرش پس از سن پیرى و بسرآمدن عمرش وَمُمْسِکَ یَدَىْ اِبْرهیمَ عَنْ ذَبْحِ ابْنِهِ بَعْدَ کِبَرِ سِنِّهِ وَفَنآءِ عُمُرِهِ
- اى که دعاى زکریا را به اجابت رساندى و یحیى را به او بخشیدى و او را تنها و بى کس وامگذاردى یا مَنِ اسْتَجابَ لِزَکَرِیّا فَوَهَبَ لَهُ یَحْیى وَلَمْ یَدَعْهُ فَرْداً وَحیداً
- اى که بیرون آورد یونس را از شکم ماهى یا مَنْ اَخْرَجَ یُونُسَ مِنْ بَطْنِ الْحُوتِ
- اى که شکافت دریا را براى بنى اسرائیل و (از فرعونیان ) نجاتشان داد یا مَنْ فَلَقَ الْبَحْرَ لِبَنىَّ اِسْرآئیلَ فَاَنْجاهُمْ
- و فرعون و لشکریانش را غرق کرد وَجَعَلَ فِرْعَوْنَ وَجُنُودَهُ مِنَ الْمُغْرَقینَ
- اى که فرستاد بادها را نوید دهندگانى پیشاپیش آمدن رحمتش اى که شتاب نکند بر (عذاب ) نافرمانان از خلق خود یا مَنْ اَرْسَلَ الرِّیاحَ مُبَشِّراتٍ بَیْنَ یَدَىْ رَحْمَتِهِ یا مَنْ لَمْ یَعْجَلْ عَلى مَنْ عَصاهُ مِنْ خَلْقِهِ
- اى که نجات بخشید ساحران (فرعون ) را پس از سالها انکار (و کفر) و چنان بودند که متنعّم به نعمتهاى خدا بودند که روزیش را مى خوردند ولى پرستش دیگرى را مى کردند و با خدا دشمنى و ضدیت داشتند و رسولانش را تکذیب مى کردند یا مَنِ اسْتَنْقَذَ السَّحَرَةَ مِنْ بَعْدِ طُولِ الْجُحُودِ وَقَدْ غَدَوْا فى نِعْمَتِهِ یَاْکُلُونَ رِزْقَهُ وَیَعْبُدُونَ غَیْرَهُ وَقَدْ حاَّدُّوهُ وَناَّدُّوهُ وَکَذَّبُوا رُسُلَهُ
- موهبت های خدا بر من
- اى خدا اى خدا یا اَلله یا اَلله
- اى آغازنده اى پدیدآورنده اى که همتا ندارى یا بَدىَُّ یا بَدیعُ لا نِدَّلَکَ
- اى جاویدانى که زوال ندارى یا دآئِماً لا نَفادَ لَکَ
- اى زنده در آنگاه که زنده اى نبود یا حَیّاً حینَ لا حَىَّ
- اى زنده کن مردگان اى که مراقبت دارى بر هرکس بدانچه انجام داده اى الْمَوْتى یا مَنْ هُوَ قآئِمٌ عَلى کُلِّ نَفْسٍ بِما کَسَبَتْ
- که سپاسگزارى من برایش اندک است ولى محرومم نکند یا مُحْیِىَ یا مَنْ قَلَّ لَهُ شُکْرى فَلَمْ یَحْرِمْنى
- و خطایم بزرگ است ولى رسوایم نکند وَعَظُمَتْ خَطیَّئَتى فَلَمْ یَفْضَحْنى
- و مرا بر نافرمانى خویش بیند ولى پرده ام ندرد وَرَ انى عَلَى الْمَعاصى فَلَمْ یَشْهَرْنى
- اى که مرا در کودکى محافظت کردى یا مَنْ حَفِظَنى فى صِغَرى
- اى که در بزرگى روزیم دادى یا مَنْ رَزَقَنى فى کِبَرى
- اى که اندازه مرحمت هایى که به من کردى بشماره نیاید یا مَنْ اَیادیهِ عِنْدى لا تُحْصى
- و نعمتهایش را تلافى ممکن نباشد وَنِعَمُهُ لا تُجازى
اى که روبرو شد با من به نیکى و احسان یا مَنْ عارَضَنى بِالْخَیْرِ وَالاِْحْسانِ
ولى من با او به بدى و گناه روبرو شدم و َعارَضْتُهُ بِالاِْسائَةِ وَالْعِصْیانِ - اى که مرا به ایمان هدایت کرد پیش از آنکه بشناسم طریقه سپاسگزارى نعمتش را یا مَنْ هَدانى لِلاْ یمانِ مِنْ قَبْلِ اَنْ اَعْرِفَ شُکْرَ الاِْمْتِنانِ
- اى که خواندمش در حال بیمارى و او شفایم داد یا مَنْ دَعَوْتُهُ مَریضاً فَشَفانى
- و در برهنگى و او مرا پوشاند وَعُرْیاناً فَکَسانى
- و در گرسنگى و او سیرم کرد وَجائِعاً فَاَشْبَعَنى
- و در تشنگى و او سیرابم کرد وَعَطْشانَ فَاَرْوانى
- و در خوارى و او عزتم بخشید وَذَلیلاً فَاَعَزَّنى
- و در نادانى و او معرفتم بخشید وَجاهِلاً فَعَرَّفَنى
- و در تنهایى و او فزونى جمعیت به من دادوَوَحیداً فَکَثَّرَنى
- و در دورى از وطن و او بازم گرداند وَغائِباً فَرَدَّنى
- و در ندارى و او دارایم کرد وَمُقِلاًّ فَاَغْنانى
- و در کمک خواهى و او یاریم داد وَمُنْتَصِراً فَنَصَرَنى
- و در ثروتمندى و او از من سلب نفرمود وَغَنِیّاً فَلَمْ یَسْلُبْنى
- و (هنگامى که ) از همه این خواسته ها دم بستم تو آغاز کردى وَاَمْسَکْتُ عَنْ جَمیعِ ذلِکَ فَابْتَدَاَنى
- پس از آن تو است حمد و سپاس فَلَکَ الْحَمْدُ وَالشُّکْرُ
- اى که لغزشم را نادیده گرفت یا مَنْ اَقالَ عَثْرَتى
- و گرفتگى را از من دور کرد وَنَفَّسَ کُرْبَتى
- و دعایم را اجابت فرمود وَاَجابَ دَعْوَتى
- و عیبم را پوشاند وَسَتَرَ عَوْرَتى
- و گناهانم را آمرزید وَغَفَرَ ذُنُوبى
- و به خواسته ام رسانید وَبَلَّغَنى طَلِبَتى
- و بر دشمنم یارى داد وَنَصَرَنى عَلى عَدُوّى
- و اگر بخواهم نعمتها و عطاها و مراحم بزرگ تو را بشمارم نتوانم وَاِنْ اَعُدَّ نِعَمَکَ وَمِنَنَکَ وَکَرائِمَ مِنَحِکَ لا اُحْصیها
- بیان چیزهایی که خدا عطا کرده
اى مولاى من یا مَوْلاىَ
- این تویى که منت نهادى اَنْتَ الَّذى مَنَنْتَ
- و این تویى که نعمت دادى اَنْتَ الَّذى اَنْعَمْتَ
- این تویى که احسان فرمودى اَنْتَ الَّذى اَحْسَنْتَ
- این تویى که نیکى کردى اَنْتَ الَّذى اَجْمَلْتَ
- این تویى که فزونى بخشیدى اَنْتَ الَّذى اَفْضَلْتَ
- این تویى که کامل کردى اَنْتَ الَّذى اَکْمَلْتَ
- این تویى که روزى دادى اَنْتَ الَّذى رَزَقْتَ
- این تویى که توفیق دادى اَنْتَ الَّذى وَفَّقْتَ
- این تویى که عطا کردى اَنْتَ الَّذى اَعْطَیْتَ
- این تویى که بى نیاز کردى اَنْتَ الَّذى اَغْنَیْتَ
- این تویى که ثروت بخشیدى اَنْتَ الَّذى اَقْنَیْتَ
- این تویى که ماءوى دادى اَنْتَ الَّذى اوَیْتَ
- این تویى که کفایت کردى اَنْتَ الَّذى کَفَیْتَ
- این تویى که هدایت کردى اَنْتَ الَّذى هَدَیْتَ
- این تویى که نگهداشتى اَنْتَ الَّذى عَصَمْتَ
- این تویى که پوشاندى اَنْتَ الَّذى سَتَرْتَ
- این تویى که آمرزیدى اَنْتَ الَّذى غَفَرْتَ
- این تویى که نادیده گرفتى اَنْتَ الَّذى اَقَلْتَ
- این تویى که قدرت و چیرگى دادى اَنْتَ الَّذى مَکَّنْتَ
- این تویى که عزت بخشیدى اَنْتَ الَّذى اَعْزَزْتَ
- این تویى که کمک کردى اَنْتَ الَّذى اَعَنْتَ
- این تویى که پشتیبانى کردى اَنْتَ الَّذى عَضَدْتَ
- این تویى که تاءیید کردى اَنْتَ الَّذى اَیَّدْتَ
- این تویى که یارى کردى اَنْتَ الَّذى نَصَرْتَ
- این تویى که شفا دادى اَنْتَ الَّذى شَفَیْتَ
این تویى که عافیت دادى اَنْتَ الَّذى عافَیْتَ - این تویى که اکرام کردى اَنْتَ الَّذى اَکْرَمْتَ
- بزرگى و برترى از تو است تَبارَکْتَ وَتَعالَیْتَ
- و ستایش همیشه مخصوص تو است فَلَکَ الْحَمْدُ دآئِماً
- و سپاسگزارى دائمى و جاوید از آن تواست وَلَکَ الشُّکْرُ واصِباً اَبَداً
-
بیان ویژگی های خود
- و اما من اى معبودم کسى هستم که ثُمَّ اَنَا یا اِلهىَ
- به گناهانم اعتراف دارم الْمُعْتَرِفُ بِذُنُوبى
- پس آنها را بیامرز فَاغْفِرْها لى
- و این منم که بد کردم اَنَا الَّذى اَسَاْتُ
- این منم که خطا کردم اَنَاالَّذى اَخْطَاْتُ
- این منم که (به بدى ) همت گماشتم اَنَاالَّذى هَمَمْتُ
- این منم که نادانى کردم اَنَاالَّذى جَهِلْتُ
- این منم که غفلت ورزیدم اَنَاالَّذى غَفَلْتُ
- این منم که فراموش کردم اَنَا الَّذى سَهَوْتُ
- این منم که (به غیر یا به خود) اعتماد کردم اَنَا الَّذِى اعْتَمَدْتُ
- این منم که (به کاربد) تعمّد کردم اَنَا الَّذى تَعَمَّدْتُ
- این منم که وعده دادم اَنَا الَّذى وَعَدْتُ
- واین منم که خلف وعده کردم وَاَنَاالَّذى اَخْلَفْتُ
- این منم که پیمان شکنى کردم اَنَاالَّذى نَکَثْتُ
- این منم که به بدى اقرارکردم اَنَا الَّذى اَقْرَرْتُ
- این منم که به نعمت تو بر خود و در پیش خود اعتراف دارم اَنَا الَّذِى اعْتَرَفْتُ بِنِعْمَتِکَ عَلَىَّ وَعِنْدى
- و با گناهانم بسویت بازگشته ام وَاَبوُءُ بِذُنُوبى
- پس آنها را بیامرز اى فَاغْفِرْها لى
- که زیانش نرساند گناهان بندگان یا مَنْ لا تَضُرُّهُ ذُنُوبُ عِبادِهِ
- و از اطاعت ایشان بى نیازى وهُوَ الَغَنِىُّ عَنْ طاعَتِهِمْ
- و تو آنى که هرکس از بندگان کردار شایسته اى انجام دهد به رحمت خویش توفیقش دهى وَالْمُوَفِّقُ مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْهُمْ بِمَعُونَتِهِ وَرَحْمَتِهِ
- پس تو را است ستایش اى معبود و آقاى من فَلَکَ الْحَمْدُ اِلهى وَسَیِّدى
خدایا اِلهى !
- به من دستور دادى و من نافرمانى کردم اَمَرْتَنى فَعَصَیْتُکَ
- و نهى فرمودى ولى من نهى تو را مرتکب شدم وَنَهَیْتَنى فَارْتَکَبْتُ نَهْیَکَ
- و اکنون به حالى افتاده ام که فَاَصْبَحْتُ لا ذا بَر آءَةٍ لى فَاَعْتَذِرَُ
نه وسیله تبرئه اى دارم که پوزش خواهم - و نه نیرویى دارم که بدان یارى گیرم وَلاذا قُوَّةٍ فَاَنْتَصِرَُ
- پس به چه وسیله با تو روبرو شوم فَبِاءَىِّ شَىْءٍ اَسْتَقْبِلُکَ
اى مولاى من یا مَوْلاىَ !
- آیا به گوشم اَبِسَمْعى
- یا به چشمم اَمْ بِبَصَرى
- یا به زبانم اَمْ بِلِسانى
- یا به دستم اَمْ بِیَدى
- یا به پایم اَمْ بِرِجْلى
- آیا همه اینها نعمتهاى تو نیست که در پیش من بود اَلَیْسَ کُلُّها نِعَمَکَ عِندى
- و با همه آنها تو را معصیت کردم وَبِکُلِّها عَصَیْتُکَ
- اى مولاى من یا مَوْلاىَ
- پس تو حجت و راه مؤ اخذه بر من دارى فَلَکَ الْحُجَّةُ وَالسَّبیلُ عَلَىَّ
- اى که مرا پوشاندى از پدران و مادران که مرا از نزد خود برانندیا مَنْ سَتَرَنى مِنَ الاْ باءِ وَالاُْمَّهاتِ اَنْ یَزجُرُونى
- و از فامیل و برادران که مرا سرزنش کنند وَمِنَ الْعَشائِرِ وَالاِْخْوانِ اَنْ یُعَیِّرُونى
- و از سلاطین و حکومتها که مرا شکنجه کنند وَمِنَ السَّلاطینِ اَنْ یُعاقِبُونى
- و اگر آنها مطلع بودند اى مولاى من بر آنچه تو بر آن مطلعى از کار من در آن هنگام مهلتم نمى دادندوَلَوِ اطَّلَعُوا یا مَوْلاىَ عَلى مَا اطَّلَعْتَ عَلَیْهِ مِنّى اِذاً ما اَنْظَرُونى
و از خود دورم مى کردند وَلَرَفَضُونى - و از من مى بریدند وَقَطَعُونى
- و اینک خدایا این منم که در پیشگاهت ایستاده فَها اَنَا ذا یا اِلهى بَیْنَ یَدَیْکَ
ادامه دعا :
https://javadfesharaki.blog.ir/1401/04/18/%D8%AF%D8%B9%D8%A7%DB%8C2
