۲. خلاصه نظریات علامه، سید محمد فشارکی در کتاب آورده شده است و اگر چه علامه فشارکی قدس سره از خود اثری در علم اصول باقی نگذاشته است، اما از این کتاب میتوان به بسیاری از نظریات او پی برد.
علاقه مؤلف، به استادش، سید محمد فشارکی به حدی بوده است که در صفحات ۱۴۳ تا ۱۴۶، بر خلاف متعارف کتابهای اصولی، به ترجمه زندگی ایشان پرداخته است.
تحصیلاتش را در نجف اشرف نزد آخوند خراسانی و مرحوم آقا سید محمد فشارکی خاتمه داد و به قم مراجعت کرد.
از اصفهانیها فقط چند نفر مجتهد مسلم وجود دارد و آنان: شیخ ابوالفضل ریزی، سید ابوالقاسم دهکردی، شیخ محمدحسین فشارکی، آقا رضا اصفهانی و خود من.»
اهمیت این سخن وقتی روشن میشود
۱۷. سید محمد طباطبایی فشارکی نجفی (متوفای ۱۳۱۶ هـ. ق.)
آشنایی و دوستی سید علی مجتهد نجف آبادی با آقا رضا اصفهانی از حوزه درس استاد بزرگوارشان سید محمد طباطبایی فشارکی شروع شد و تا آخرین روزهای زندگی ادامه پیدا کرد و آن دو بزرگوار در اصفهان به فاصله کمتر از ۲۰ روز وفات یافتند
۱۵. شیخ محمدتقی فشارکی (متوفای ۱۴۰۵هـ. ق.)
از حوزه درسی آخوند ملا محمد حسین فشارکی در مدرسه صدر استفاده نمود.
برخی بزرگان شهرهای دیگر از جمله مرحوم فشارکی برای ملاقات با آنان به قم آمدند، در جلسهای، میرزای نائینی مسالهای را عنوان نمود. ملا محمد حسین فشارکی مطالبی بیان کرد که آیتالله نائینی با شگفتی گفت: «آخوند کهنه ملایی است! » مرحوم فشارکی استفتائات فراوانی داشت و خیلی سریع به سوالات فقهی مردم پاسخ میداد
وی از شاگردان ابوالقاسم دهکردی، محمدحسین فشارکی و سیدمهدی درچهای بود و در ۱۳۹۵ درگذشت و در بقعه علامه مجلسی دفن شد.
فشارکی آن دو چاپ را با ترجمه عربی سنجیده، و در نمونههای متعددی نشان داده که چاپ مسکو غالباً (و نه همیشه) به ترجمه عربی نزدیکتر است.
به نظر میرسد که بهتر است این پژوهشِ شایسته برای همه شاهنامه انجام پذیرد؛ اما باید دانست که در همه موارد کارساز نیست، زیرا لازم است پیوسته محدودیتهای ترجمه و گرفتاریهای مترجم را در نظر داشت؛ مثلاً در برابر دو روایت «ز گفتار او» و «به گفتار او» مترجم عربی میتواند «بکلامه» بیاورد و نیازی به «من کلامه» نداشته باشد. اینجا نمیتوان بر اساس متن عربی، یکی از دو روایت را برتر پنداشت. با اینهمه، پژوهشِ فشارکی و نیز آنچه وی «راهنماییهای بنداری» خوانده
(۱۷) محمد فشارکی، «ترجمه بنداری و نقش تعیین کننده آن در شاهنامهشناسی»، ارجنامه ایرج، به کوشش محسن باقرزاده، تهران، ۱۳۷۷ش.
| ۵. | ↑ محمد فشارکی، «ترجمه بنداری و نقش تعیین کننده آن در شاهنامهشناسی»، ارجنامه ایرج، ج۱، ص۲۵۱، به کوشش محسن باقرزاده، تهران، ۱۳۷۷ش. |
و محقق فشارکی، آثار چندانی بر جای نمانده است؛ از آقای شیرازی اصول مکتوبی باقی نمانده است و از مرحوم فشارکی هم کتاب مختصری مانده است،
بعد خدمت آقا سید محمد فشارکی، که از تلامذه میرزای شیرازی بود، درس را ادامه میدهند.
حائری دانشمند زبده و معروفی بود که سالها در سامرا و نجف نزد استادان مشهوری چون سید محمد فشارکی اصفهانی
از جمله سیدمحمد فشارکی (متوفی ۱۳۱۶) سهم زیادی در تقویت ارکان نظریه ترتّب و تنقیح و تنظیم مطالب آن داشت.
۳. آخوند ملا محمدحسین فشارکی (۱۲۶۶-۱۳۵۳ هـ. ق.) ، از شاگردان مرحوم میرزا محمدهاشم چهار سوقی در اصفهان و میرزا حبیب الله رشتی در عتبات. وی مدتی مرجعیت و ریاست امور شرعی اصفهان را عهده دار گردید و چند رساله فقهی را حاشیه نویسی نمود.
۱. کشف الخیبیه عن مقبرة الزینبیه : تالیف و طبع سنگی در سال ۱۳۵۲ هـ. ق. در اصفهان در قطع جیبی، ۱۴۴ صفحه به خط نسخ و نستعلیق در مقدمه، انگیزه تالیف این اثر را نوشته و خاطرنشان ساخته که، به امر مرحوم آیة الله آخوند ملا محمدحسین فشارکی برای روشن شدن حقیقت مزار معروف به «زینبیه» در حومه اصفهان، انجام گرفته است. دقتهای فراوان معلم حبیب آبادی در همین کتاب کوچک قابل مشاهده است زیرا میدان تحقیق تنگ است و منابع، محدود و پژوهش گر باید بر اختصار اکتفا کند. با این همه، نهایت اهتمام را در این اثر به عمل آورده است تا حspan class="titr"قیقت را روشن سازد.
میرزا محمد از محضر آیتالله سید محمد طباطبایی زواری فشارکی و محقق اصولی آخوند خراسانی نیز کسب فیض نمود و از شاگردان مهم ایشان به شمار میرفت
و هم مباحثه خود سید محمد فشارکی اصفهانی، به همراه میرزا حسن شیرازی معروف به میرزای اول، یا میرزای بزرگ به سامرا رفت
مرحوم زند کرمانی از عدّهای از علماء و مجتهدین اجازه اجتهاد اخذ نمود که عبارتند از: ملامحمدحسین فشارکی،
وی از آقا شیخ محمّد رضا نجفی، آخوند فشارکی و حاج میرزا ابوالحسن بروجردی اجازه داشته
برخی از اساتید ایشان همچون شیخ محمّدرضا نجفی و آخوند فشارکی و نیز حضرات آیات سیّدمحمّد مدرس نجفآبادی، آقا سیّدمهدی درچهای، سیّدمحمّدحجت کوهکمری ومیرزامحمّدرضا کلباسی به ایشان اجازه دادهاند. اجازه اجتهاد صادره از سوی آخوند فشارکی توسط مرجع عالیقدر سیّدابوالحسن اصفهانی تنفیذ شده است.
حسب توصیه آخوند ملّامحمّدحسین فشارکی متصدی دفتر ازدواج و طلاق در اصفهان شد
و تحصیلات خود را در اصفهان نزد آخوند ملّامحمّدحسین فشارکی
فشارکی اصفهانی ، ملامحمد باقر بن جعفر. او را کتابی است به عنوان آدابُ صلوهِ اللّیل به زبان فارسی که در ۱۳۳۲ق/۱۹۱۴م در تهران و در ۱۳۴۷ق/۱۹۲۸م در اصفهان به چاپ رسیده است.
میرزا حسین سبزوارى، سید محمد فشارکى اصفهانى، میرزا محمد تقى شیرازى، و غیر اینها. از او اثرى کتبى باقى نمانده است ولى احیانا برخى آرائش مورد توجه است. در سال ۱۳۱۲ در گذشت.
۳۶. حاج میرزا حسین نائینى. از اکابر فقهاء و اصولیون قرن چهاردهم هجرى است. نزد میرزاى شیرازى سابق الذکر و سید محمد فشارکى اصفهانى سابق الذکر تحصیل کرده است و خود مدرسى عالیمقام شد. شهرت بیشتر او در علم اصول است. به معارضه علمى با مرحوم آخوند خراسانى برخاست و از خود نظریات جدیدى در علم اصول آورد. بسیارى از فقهاء زمان ما از شاگردان اویند. او کتابى نفیس به فارسى دارد به نام «تنزیه الامة» یا «حکومت در اسلام» که در دفاع از مشروطیت و مبانى اسلامى آن نوشته است. او در سال ۱۳۵۵ هجرى قمرى در نجف وفات یافت.
یکى از مقدمات آشنائى با یک علم این است که شخصیتها و صاحبنظران معروف آن علم که عقائد و آرائشان در آن علم مورد توجه است و همچنین تالیفات و آثار و کتب مهمى که در آن علم نگاشته شده است و مورد استناد و نقل واقع مىگردد مورد شناسائى قرار گیرد.
