و بقیه دروس مقدمات را در قم و در خدمت حضرات آیات ، حاج شیخ رحمتالله فشارکی، و … استفاده کرد.
و بقیه دروس مقدمات را در قم و در خدمت حضرات آیات ، حاج شیخ رحمتالله فشارکی، و … استفاده کرد.
حجتالاسلام محمد آقاجانی فشارکی معاون نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه آزاد اسلامی استان سیستان و بلوچستان،
شالوده اجتهادی میرزای شیرازی مربوط به درک جلسات درس و بحث مرحوم فشارکی است که در علم و زهد جزو تراز اول مجتهدین زمان خودش بوده است؛
سیدمحمدتقی جوان در سال ۱۲۵۳ شمسی به همراه هم مباحثهای خود سیدمحمد فشارکی اصفهانی از کربلا به سامرا رفت و در درس میرزا سیدمحمدحسن شیرازی معروف به میرزای بزرگ، صاحب فتوای تحریم تنباکو شرکت کرد و در تاسیس حوزه علمیه سامرا کمک میرزای شیرازی شد و در کنار استاد، مکتب تدریس سامرایی را بنیان گذاشت و شاگردانی که در این مکتب تدریسی پرورش یافتند به اصحاب سامرا معروف شدند. ایشان پس از درگذشت میرزای بزرگ در سال ۱۲۷۳ شمسی، متصدی اداره حوزه علمیه سامرا و تدریس در آن شد.
و به مدت ۱۰ سال، در حوزه علمیه اصفهان در محضر اساتیدى چون آیات مرحوم فشارکی، و.... دروس ادبیات و یک دوره درس خارج فقه و اصول را گذراند و سپس در سن ۲۰ سالگى راهى حوزه علمیه قم شد.
آیت الله آقا سید محمد فشارکی رضوانالله علیه با آن کراماتش و مقامات علمیه و عملیه، گفت: «من بر همه شیعه حکم میکنم که سه روز روزه بگیرند ـ
وی در سالهایی که در حوزة علمیّه سامرّا حضور داشت از خرمن دانش فقهای بزرگی، چون آیت الله سید محمد فشارکی، آیت الله نوری، که هر یک از ستارههای درخشان آسمان فقاهت به شمار میرفتند. خوشه علم و معنویت چید.
دوران تحصیل ایشان در قم با درس ادبیات خدمت.....، آیتالله فشارکی اصفهانی و... گذراندند.
روزی جمعی از اهل علم در منزل استادم مرحوم سید محمد فشارکی (ره) بودند؛ ناگاه ....
حجت الاسلام «محمدحسن جمشیدی» بعد از عزیمت به قم تحصیلات حوزوی را نزد اساتید برجسته حوزه علمیه از جمله: استاد فشارکی؛ و ... ادامه داد.
آیت الله فشارکی حکم کرد که همه زیارت عاشورا بخوانند و مردم نیز اجابت نمودند.
در جریان ابتلای اهل سامره به وبا، که آیت الله العظمی آقا سید محمد فشارکی به شیعیان دستور داده بود سه روز روزه بدارند و زیارت عاشورا بخوانند، فوجفوج از اهل تسنن میمردند و یک نفر شیعه از دنیا نمیرفت؛
آخوند ملامحمد باقر فشارکی که یدی مبسوط در اخبار و فقه و زبانی فصیح بر منابر و وعظ و تألیفات و رسالات گرانمایه داشت، منبرش در مسجد مصلی و مسجد قطبیه برای خاص و عام برگزارمیشد (همان، 314).
در حوزه علمیه نزد استادان و مراجعی چون امام خمینی (ره)، آیتالله ...، استاد فشارکی و … طلبگی کرد
علمایی که از آنها در کتاب، خاطرهای نقل شدهاست، از این قرارند: آیت الله مرحوم سید محمد فشارکی
و محضر اساتیدی چون سید محمد فشارکی، و سید مهدی نحوی را درک کرد.
برای قبولِ مرجعیت به آیت الله سید محمد فشارکی مراجعه کردند، فرمودند:
سیدمحمدتقی جوان در سال ۱۲۵۳ شمسی به همراه هم مباحثه ای خود سیدمحمد فشارکی اصفهانی از کربلا به سامرا رفت
و در درس میرزا سیدمحمدحسن شیرازی معروف به میرزای بزرگ، صاحب فتوای تحریم تنباکو شرکت کرد
زند کرمانی سپس برای آموختن فقه استدلالی به اصفهان رفت، و در درس فقه آیت الله محمدحسین فشارکی و درس اصول آیت الله محمدصادق آل صدر و آیت الله سید علی نجف آبادی حاضر شد.
آیت الله حائری وی را به تالیف رسالهای در مساله صلح برای فرار از دین تشویق کرد و چون مطبوع نظرش افتاد، وی را واجد درجه اجتهاد دانست. این سومین اجازه اجتهاد زندکرمانی پس از اجازات آیت الله فشارکی و آقا سید ابوالحسن اصفهانی بود.
وی پس از تحصیلات کلاسیک به حوزه علمیه قم عزیمت و به مدت هفت سال از محضر آیات عظام نوری، اعتمادی، ستوده و فشارکی(ره) کسب فیض کرد
در اصفهان مردم به رهبری سه عالم مجاهد یعنی حاج شیخ محمدتقی معروف به آقا نجفی شیخ محمدعلی و ملا باقر فشارکی در برابر کمپانی رژی جمع شدند
روزی برادرزاده مرحوم فشارکی که نزد او زندگی میکرد به او گفت که من با عارفی مواجه شدم که دستورات و اذکاری را برای ۴۰ روز به من داده است. مرحوم فشارکی به او گفت که تو طلبه هستی و با این همه اذکار و مستحبات چگونه میخواهی درس بخوانی؟ بعد فرمود که من راه سیر و سلوک را به تو نشان میدهم تا ۴۰ شبانهروز موقع خواب به کارهایی که در روز انجام دادی فکر و گناهانت را ترک کن. اگر بعد از ۴۰ روز گناهی در زندگی تو نبود، مسیر را با موفقیت سپری کردهای.
سپس به همراه پدر عازم کربلا شد و پس از آن، دروس سطح را در نزد علمای بزرگی همچون مرحوم فاضل اردکانی و مرحوم فشارکی آموخت؛
سپس به همراه آیت الله فشارکی به سامرا رفته، به حلقه درس میرزای شیرازی اول متصل می شوند.
مرحوم ملامحمدباقر فشارکی در کتاب «آداب الشّریعه» در آداب شب عید فطر گفته است که یکصد بار خوانده شود: «اَللّهُمَّ اِنَّکَ عَفُوٌّ تُحِبُّ الْعَفْوَ، فَاعْفُ عَنّی».