او این دقت و وسواس را نسبت به نوشته های دیگران نیز از نظر دور نمی داشت.
او, با این که در درس صلات استادش, فشارکی شرکت داشته است و تقریرات خلل او را نوشته بود.
و از ایشان نیز رساله ای درباره خلل در نماز به جا مانده بود, ولی چون استادش آقای فشارکیآن را بازبینی نکرده بود
و از او اجازه نشر دریافت نکرده بود, حاضر نشد آن را چاپ کند و نشر دهد:
(شخصی, از آقای حاج شیخ خواست که: رساله خللِ استادشان را به طبع برسانند و چاپ کنند.
ایشان صریح و به طور جَزم فرمودند: نه. چون کسی که چیزی می نویسد, گاهی برای باقی ماندن و یادگار می نویسد
و گاهی سر دستی یادداشت می کند و کتاب استاد چنین است. ایشان آن را برای یادگار ننوشته و شاید راضی نباشد که چاپ شود.)55
